Η ψυχή των παικτών της ΑΕΚ

Με την Τούμπα γεμάτη και με τον κόσμο του ΠΑΟΚ να νομίζει ότι θα πάρει
το παιχνίδι μόνος του, οι «κιτρινόμαυροι» έπαιξαν σαν η έδρα να ήταν δική τους


Στη δεύτερη αγωνιστική είναι πολύ νωρίς για να βγάλεις συμπεράσματα. Δεν είναι, όμως, καθόλου νωρίς για να σχηματίσεις τις πρώτες εντυπώσεις για τον χαρακτήρα της κάθε ομάδας. Ιδιαίτερα όταν έχει παίξει δύο δύσκολα ματς, όπως η ΑΕΚ.
Οπως με τον Παναθηναϊκό, και με τον ΠΑΟΚ η ΑΕΚ έδειξε ότι έχει πάνω από τα 231 γραμμάρια ψυχής που θα αναλογούσαν στους 11 παίκτες της. Με την Τούμπα γεμάτη και με τον κόσμο του ΠΑΟΚ να νομίζει ότι θα πάρει το ματς μόνος του, οι παίκτες της ΑΕΚ έπαιξαν σαν η έδρα να ήταν δική τους. Στον αέρα και στα βγαλσίματα στην μπάλα οι παίκτες της ΑΕΚ έπαιρναν τις δύο στις τρεις μονομαχίες, ενώ ακόμα και σε αυτή που έχαναν έκαναν έναν αποχαιρετιστήριο τσαμπουκά για να θυμίσουν στον αντίπαλο ότι την επόμενη φορά τα πράγματα θα είναι ακόμα πιο δύσκολα. Από την άλλη, βέβαια, με το 7-0-3 του ματς με τον Παναθηναϊκό, που η ΑΕΚ επανέλαβε στο πρώτο ημίχρονο στην Τούμπα, ο μόνος τρόπος να επιτευχθεί γκολ ήταν από ατομική ενέργεια ή λάθος του αντιπάλου. Αυτή τη φορά έγινε το δεύτερο. Με τον Μάρκος Αντόνιο να μπλοκάρει με την μπάλα στα πόδια και τον Πλιάτσικα να το αντιλαμβάνεται και να του την παίρνει, η φάση ήταν συμπτωματική. Το ευχάριστο, όμως, για την ΑΕΚ είναι ότι δεν έχει δειλό προπονητή. Ο Γιώργος Δώνης στο δεύτερο ημίχρονο θα μπορούσε να δώσει οδηγίες να συνεχιστεί το ταμπούρι φούτμπολ με τα τρία αμυντικά χαφ. Αντιλαμβανόμενος, όμως, ότι ο ΠΑΟΚ δεν είναι κάποια υπερομάδα, προτίμησε το ρίσκο.

Οχι, βέβαια, με τη χρησιμοποίηση του Πελετιέρι, αλλά με του Τζεμπούρ και του Λαγού, που εκτός από τον βαθμό της ισοπαλίας έδωσαν στην ΑΕΚ το ηθικό της μεγάλης ομάδας που ψάχνει τη νίκη. Αν κάποιος δεν κολλήσει στο αποτέλεσμα, η δεύτερη εμφάνιση της ΑΕΚ ήταν καλύτερη από την πρώτη. Οσο για τον ΠΑΟΚ, τα καλά νέα είναι ότι βελτιώθηκε από πέρυσι. Τα κακά νέα είναι ότι ήταν εύκολο να βελτιωθεί με τα χάλια της περσινής ομάδας και ότι η ποιότητά του δεν μοιάζει να είναι αρκετή για βάθρο.

Ο Ολυμπιακός, αντίθετα με την ΑΕΚ, στο πρώτο ημίχρονο στην Ξάνθη έδειξε έλλειψη ψυχής. Οι παίκτες του φοβόντουσαν τα τάκλιν. Στο δεύτερο, που το ματς έγινε «μία σου και μία μου», τη διαφορά έκανε η ποιότητα, που μετά την ολοκλήρωση των μεταγραφών σε επίπεδο ενδεκάδας είναι η καλύτερη από κάθε άλλη ομάδα. Ας τονιστεί, όμως, το «ενδεκάδας». Γιατί με τον Ντιόγο τραυματία, τον Κοβάσεβιτς να μπορεί μόνο να βγαίνει οφσάιντ και τον Μήτρογλου να κυνηγιέται από το φάντασμα του χαμένου πέναλτι στην Κύπρο, οι οπαδοί του Ολυμπιακού μπορεί να φτάσουν στο σημείο όχι να αναπολούν τον Μπόρχα, αλλά τον Αμποάγκουε.
Οσο για τον Παναθηναϊκό, δίνει την εντύπωση ομάδας στην περίοδο της προετοιμασίας. Οπότε, όπως πάει το δημοσιογραφικό κλισέ, δεν πρέπει ακόμα να τον κρίνουμε. Μόνο που απομένει ένα 24ωρο για να αντιμετωπίσει την Ιντερ και αν παίξει με τη σοβαρότητα που έπαιξε με τον Πανθρακικό, μπορεί αντί για κρίσεις να υπάρξουν γέλια…