Το ποδόσφαιρο της «άγριας δύσης»

Τελευταία, όταν βρίσκομαι με φίλους της ηλικίας μου και κουβεντιάζουμε για πράγματα που έχουν σχέση με το σύγχρονο ποδόσφαιρο, ακούω όλο και συχνότερα τη φράση «παλιά ήταν καλύτερα». Υποθέτω ότι αυτή η φράση είναι και δηλωτική της ηλικίας, αλλά παρ' όλο που και εγώ απόλαυσα πολλά από τα πράγματα που «ήταν καλύτερα» παλιά, δεν έχω την ίδια εντύπωση.

Προφανώς δεν υπάρχει τώρα ούτε Μπεστ ούτε Kρόιφ ούτε Ντιέγκο ή εφάμιλλός τους, όπως δεν υπάρχει εφάμιλλος του Βάσια, του Δεληκάρη, του Δομάζου, του Παπαϊωάννου. Δεν υπάρχουν καλοί γκολκίπερ πια, αλλά ούτε υπήρχε παλιότερα παίκτης με τα προσόντα του Γιούρκα ας πούμε ή αμυντικό χαφ σαν τον Λάμπαρντ. Απλώς έχω την εντύπωση ότι παλιά τα πράγματα ήταν πιο απλά. Τώρα είναι πιο σύνθετα. Πολύ πιο σύνθετα. Και οι πληροφορίες που κυκλοφορούν είναι περισσότερες, δύσκολα μπορείς να τις επιβεβαιώσεις και το γεγονός αυτό προκαλεί σύγχυση.

Κάνει την πραγματικότητα δυσβάσταχτη τόσο, που οι περισσότεροι επιλέγουμε να αποδεχτούμε μόνο κάποιες πλευρές της, χάνοντας τη δυνατότητα να έχουμε την πλήρη εικόνα. Τα πάρα πολλά χρήματα που ξεφεύγουν από κάθε λογική, η εμπορευματοποίηση και η συνακόλουθη παγκοσμιοποίηση του παιχνιδιού και η απουσία ισχυρών κανόνων και ελέγχων στη σκοτεινή πλευρά της οικονομικής δραστηριότητας του ποδοσφαίρου έχουν διαμορφώσει ένα σκηνικό «άγριας δύσης». Κερδίζει όχι όποιος τραβάει πιο γρήγορα το εξάσφαιρο, αλλά εκείνος που έχει τα περισσότερα. Και τα κέρδη μπορεί να μην είναι άμεσα αλλά μακροπρόθεσμα, πολλές φορές με πιο σημαντικό την αποδυνάμωση των αντιπάλων. Για παράδειγμα, όταν έκανε το μπάσιμό του ο Αμπράμοβιτς, οι τρεις άλλοι μεγάλοι αναπροσάρμοσαν τις στρατηγικές τους. Η Αρσεναλ προχώρησε λίγο νωρίτερα για το γήπεδο και η Γιουνάιτεντ έκανε επέκταση στις 75.000 θέσεις.

Η Λίβερπουλ έκανε σχέδια για καινούργιο γήπεδο, αλλά πριν από μία εβδομάδα ανακοίνωσε την εγκατάλειψή τους. Κι αυτό σημαίνει ότι σε έσοδα θα υστερεί από τους άλλους τρεις με τις όποιες συνέπειες μακροπρόθεσμα. Το πολύ μεγάλο «σωσίβιο» που έχει η Λίβερπουλ είναι η μεγάλη και πλούσια ποδοσφαιρική ιστορία της, που μπορεί να τη βοηθήσει να αντέξει μέχρι να αποκτήσει ανάλογες οικονομικές δυνατότητες. Τις οποίες πρέπει να αποκτήσει. Η Τότεναμ τα τελευταία δύο χρόνια προσπαθεί να ανέβει κατηγορία ξοδεύοντας αρκετά χρήματα, αλλά αν δεν μπορέσει να πετύχει «αποτελέσματα», θα πέσει πολύ χαμηλότερα από ό,τι είναι τώρα. Το μπάσιμο των Αράβων στο παιχνίδι, όπως είχα πει και πριν από λίγο καιρό, θα προκαλέσει πολύ μεγαλύτερο θόρυβο απ' ό,τι η είσοδος του Αμπράμοβιτς.

Δεν είναι τόσο οι πληροφορίες για τους πιθανούς μεταγραφικούς στόχους και τα χρήματα που φέρονται οι Αραβες διατεθειμένοι να προσφέρουν όσο η θέλησή τους να μεταμορφώσουν τη Σίτι σε ένα brand name με παγκόσμια απήχηση. Αυτή είναι η επιδίωξη και του Αμπράμοβιτς, ο οποίος, παρά το γεγονός ότι έχει βάλει στην ομάδα γύρω στα 700 εκατομμύρια ευρώ, δεν έχει καταφέρει να φέρει στο ταμείο τα χρήματα που υπολόγιζε από τα εμπορικά έσοδα. Και η Τσέλσι είναι από τις γνωστές ομάδες του νησιού, είναι στην πρωτεύουσα, έχει έναν ικανότατο διευθυντή και πολεμάει ακόμη για το... ιερό της δισκοπότηρο. Το κύπελλο του Τσάμπιονς Λιγκ. Είναι, όμως, στη σωστή πορεία.

Το ερώτημα που έχω αφορά το σχέδιο των Αράβων. Και τον χρόνο που είναι πρόθυμοι να ξοδέψουν για να πλησιάσουν τον στόχο τους. Παρένθεση. Στις αρχές Οκτωβρίου, στις εγκαταστάσεις του γηπέδου της Τσέλσι, θα γίνει μία αθλητική–επιχειρηματική συνάντηση εκπροσώπων ομάδων, ομοσπονδιών και εταιρειών που διοργανώνει η Τσέλσι με τίτλο «Leaders in Football», στην οποία θα λάβουν μέρος εκπρόσωποι των μεγαλύτερων ομάδων και εταιρειών του κόσμου. Από την Ελλάδα θα παρακολουθήσουν τη συνάντηση ο αντιπρόεδρος του Ολυμπιακού Πέτρος Κόκκαλης και ο Φάνης Βουτσαράς από τον ΠΑΟ. Οι υπόλοιποι πού είναι;