Ολα όσα μας έμαθε η ζωή...

H Εθνική Ελλάδας δεν είναι Βραζιλία, σύμφωνα με τον Γιώργο Καραγκούνη. Τουλάχιστον αυτός, με πέντε Βραζιλιάνους στην ομάδα, το λιγότερο που μπορεί να μάθει είναι σάμπα. Και καποέιρα.

• Η ομάδα του Ρεχάγκελ μπορεί να παίζει και ωραία μπάλα, όχι πολύ συχνά, αλλά μπορεί. Το γιατί δεν το έκανε απέναντι στους ημιερασιτέχνες (ούτε καν ημιεπαγγελματίες) του Λουξεμβούργου και το κατάφερε απέναντι σε μια σαφώς πιο οργανωμένη και στρωτή ομάδα είναι ένα ερώτημα που θα μας ταλανίζει πάντα.

• Τελικά η κριτική, ακόμα κι όταν γίνεται σε μια «ιερή αγελάδα», όπως είναι ο προπονητής και οι παίκτες της Εθνικής, ίσως καμιά φορά, ίσως λέω, να έχει και αποτελέσματα. Αναγκάζει τον Ρεχάγκελ να ανακατέψει την τράπουλα με νέα πρόσωπα και άλλο σχήμα (όπως είχε κάνει και με τη Μάλτα μετά την ήττα από την Τουρκία) και να κουρδίσει τους παίκτες, τσιτώνοντας τον εγωισμό τους.

• Οι αριστεροπόδαροι μπορούν να πάνε σπίτι τους, στα μαγαζιά, για καφέ ή όπου αλλού θέλουν. Οσο ο Χαριστέας και ο Τοροσίδης βγάζουν τέτοιες σέντρες με το κακό τους πόδι, ακόμα και με το κακό χέρι να τους βάλεις να ζωγραφίσουν, θα σου φτιάξουν τη Μόνα Λίζα.

• Ευτυχώς που υπάρχουν και οι αγώνες των Εθνικών ομάδων, Ανδρών, Νέων, Ελπίδων κ.ά., μπας και μερικοί μερικοί προπονητές καταλάβουν ότι οι παίκτες που έχουν στο ρόστερ τους δεν είναι απλώς για να βγαίνουν οι 11άδες στα οικογενειακά διπλά, ούτε για να κουβαλάνε τα τέρματα. Το πιάσατε το υπονοούμενο, αγαπητέ Τεν Κάτε;

• Ο Ζιλμπέρτο Σίλβα γύρισε στην Ελλάδα και κατευθείαν πήγε στο γήπεδο για προπόνηση. Πρώτο συμπέρασμα: η Βραζιλία χωρίς τον Ζιλμπέρτο δεν νικάει ούτε το Κιριμπάτι. Δεύτερο: τελικά δεν χάνουν το αεροπλάνο της επιστροφής όλοι οι ξένοι που πάνε για παιχνίδια των εθνικών ομάδων τους. Ή δεν τους τρώει ο σκύλος το εισιτήριο.

• Ο Ολυμπιακός χρειάζεται καμιά δεκαριά παίκτες. Ακόμα δέκα. Ζητούμε συγγνώμη από τους αναγνώστες της «SportDay», διότι εκ παραδρομής δημοσιεύσαμε το ίδιο άρθρο πριν από τέσσερα χρόνια. Γιατί και τότε, αν θυμάμαι καλά, πάλι 10 παίκτες χρειαζόταν. Τότε το λέγαμε «ανανέωση». Σήμερα «ποιοτική αναβάθμιση». Αύριο, ποιος ξέρει; Ισως ISO 2008.

• «Αλλο παιχνίδι το φετινό», είπε ο Φερνάντο Σάντος για το ΠΑΟΚ - ΑΕΚ. Δηλαδή τι ακριβώς είχε το περσινό, κόουτς; Κόκαλα είχε; Δεν θέλατε τότε να το κερδίσετε;

• Ο Μπράιαν Λάουντρουπ, για τον οποίο -και καλά- έκαναν ουρά τα μεγαλύτερα ευρωπαϊκά κλαμπ, όχι μόνο βρήκε δουλειά περίπου στα μέσα της σεζόν στη Ρωσία, αλλά φέσωσε και τη Χετάφε με 600.000 ευρώ, τη ρήτρα δηλαδή που έπρεπε να καταβάλει για να φύγει. Καλά τα λέγανε κάποιοι για τον Τούρκο μάνατζέρ του, τον κ. Τουτουμλού. Αγιο είχαν στην Παιανία.

• Οταν είσαι παραδοσιακά το «7» της εθνικής Αγγλίας, μια ωραία πρωία το φοράει μια αμούστακη μπαλαδόφατσα ονόματι Θίο Γουόλκοτ, κάνει χατ τρικ, παίρνει μερικές μπουκάλες από το αίμα της Αγγλίας πίσω για το χουνέρι που της έκαναν οι Κροάτες, και μπαίνεις αλλαγή στη θέση του στο 80φεύγα, τότε, κύριε Μπέκαμ, ευχαριστείς πολύ για τη συνεργασία, παίρνεις το(ν) Καπέλο σου και αποσύρεσαι διακριτικά στο L.A. Για πάντα.

• Ο Τζέιμι Κάραγκερ της Λίβερπουλ περνάει κανονική πριονοκορδέλα τόσο τα αμερικανάκια που αγόρασαν τη Λίβερπουλ με δανεικά όσο και τον προπονητή του, μια και άνοιξε κρητική βεντέτα μαζί τους, χωρίς να υπολογίζει ο κύριος Ράφα πόσο κακό κάνει στην ομάδα. Οταν θέλεις να λέγεσαι «σημαία» της ομάδας, πρέπει να είσαι αποφασισμένος να μιλάς τη γλώσσα της αλήθειας. Και τότε δεν έχεις να φοβηθείς τίποτα και κανέναν. Οχι όπως εδώ, που «ο (εκάστοτε) πρόεδρος είναι ο καλύτερος του κόσμου, είναι τιμή μου να δουλεύω μ' αυτόν τον προπονητή, ο κόσμος είναι φανταστικός και οι συμπαίκτες μου οι καλύτεροι που θα μπορούσα να ζητήσω».