Ας του απαντήσουν με τη φωνούλα τους

Το ότι ανεβαίνει το ΠΑΣΟΚ φάνηκε και από το γεύμα που παρέθεσε ο Γιάννης Χρυσικόπουλος στους ρεπόρτερ του Ολυμπιακού: ο διευθύνων σύμβουλος ήταν ευδιάθετος διότι γυρίζει το πράγμα, και μεταξύ τυρού και αχλαδίου έριξε τα βέλη του παντού. Κάποιος θα παρομοίαζε τις «εκμυστηρεύσεις» του με τις παλιές εκείνες δηλώσεις του Κώστα Καραμανλή στου «Μπαϊρακτάρη», όταν είχε μιλήσει για «νταβατζήδες». Η πρακτική τού νυν πρωθυπουργού θύμιζε τότε ΠΑΣΟΚ, άλλωστε κι ο Καραμανλής κατά βάθος ΠΑΣΟΚ είναι…

Οταν γυρνάω από τις διακοπές αδειάζω το mail-box μου, εφόσον πρώτα διαβάζω όσα καλοκαιριάτικα δεν είδα. Βρίσκω δεκάδες ηλεκτρονικά μηνύματα στο karpetshow@yahoo.gr. Από ενημερώσεις για τις νέες κυκλοφορίες στα DVD μέχρι προσκλήσεις για λογιών λογιών εκδηλώσεις που έγιναν όσο έλειπα. Ερωτήσεις για μεταγραφές που δεν γίνανε, κριτικές γιατί έγραψα ή είπα κάτι ένα βράδυ στον Μιαούλη, επισημάνσεις για όλα τα νέα φάρμακα που κυκλοφορούν και διευκολύνουν το sex, απορίες για το Lost και κυρίως ρουφιανιές. Το καλοκαίρι επειδή η πίεση που έχουμε είναι μικρότερη κι ο χρόνος για κουβέντα περισσότερος, κρατάμε και ευκολότερα τις κάθε λογής βλακείες που ακούμε ή διαβάζουμε. Υπάρχει ένας σημαντικός πυρήνας αναγνωστών που θεωρεί ιερή του υποχρέωση καλοκαιριάτικα να μου πει τι είπε για μένα ο τάδε, τι έγραψε ο δείνα, τι δημοσιεύτηκε στο site www.Paparies.gr και άλλα τέτοια ωραία. Απαντάω σε όλους σχεδόν όσους μου γράφουν. Αλλα δεν τσιμπάω πια με τις ρουφιανιές.

Παράγινε

Φέτος γενικώς το κακό παράγινε και οι δημοσιογράφοι, αντί να καταγράφουν την πραγματικότητα με όλη την κριτική τους δυνατότητα (δηλαδή να κάνουν τη δουλειά τους), ασχολούνται ο ένας με τον άλλον. Βοήθησαν σε αυτό και διάφορα blogs εκκολαπτόμενων εκβιαστών που κυκλοφορούν ελεύθεροι με την ανοχή της Δικαιοσύνης, αλλά ο πιο σπουδαίος λόγος γι' αυτού του τύπου την κατάντια (διότι περί κατάντιας πρόκειται) είναι η ίδια η φύση του επαγγέλματος που έχει αλλοιωθεί. Κάποτε η παθογένεια της αθλητικογραφίας ήταν το τσατσιλίκι, η προσκόλληση στον ισχυρό (που σε έφτιαχνε), ο ραγιαδισμός, ο τρόμος μπροστά στην πιθανότητα να πεις κάτι που μπορεί να τρόμαζε τον πρόεδρο, τον οπαδό, τον υπεύθυνο του Γραφείου Τύπου που θα βρεις αύριο μπροστά σου. Σήμερα, που όλα αυτά περάσανε σαν παιδικές ασθένειες, καταλήξαμε (και χάρη στο Internet) στους δεκάδες μικρούς εισαγγελείς που εγκαλούν. Λογιών λογιών τύποι νομίζουν ότι κάτι κάνουν με το να επιτίθενται σε ανθρώπους, γράφοντας μπούρδες, ζητώντας εξηγήσεις και άλλα τέτοια χαζά. Μοιραία δημιουργείται ένα γαϊτανάκι από μπούρδες: ευχαριστώ, δε, θα πάρω μολονότι ομολογώ ότι το διαρκές ξεφωνητό έχει την πλάκα του.

Αγωγές

Δεν είμαι σνομπ, ίσα ίσα. Απλώς έχω αποφασίσει να απαντάω μόνο σε εκείνους που ξέρω πως ό,τι κάνουν το κάνουν καλοπροαίρετα κι ότι αν κάτι παραπάνω είπαν αυτό συνέβη διότι παρασύρθηκαν από λογιών λογιών παρορμήσεις που καμιά φορά με πιάνουν κι εμένα. Ολοι οι υπόλοιποι έχουν πάψει να με ενδιαφέρουν: μπορούν να λένε και να γράφουν ό,τι θέλουν. Ούτε αγωγές κάνω σε ανθρωπάκια – προτιμώ τους εκδότες που έχουν και πολλά λεφτά.

Τσιμπάνε

Το δυσάρεστο στην ιστορία είναι ότι πολλοί συνάδερφοι τσιμπάνε και το γαϊτανάκι της μπούρδας γίνεται διαρκώς και μεγαλύτερο. Αν μπορώ να δώσω μια συμβουλή, είναι να προσέχουν μήπως αυτού του τύπου η αντίδραση θολώνει καμιά φορά την κρίση. Εχει συμβεί και σε μένα να στραβώνω με προέδρους, αντιπροέδρους, προπονητές κ.λπ. γιατί οι τσάτσοι τους το παράκαναν – κατάλαβα όμως με τον καιρό ότι δεν μπορείς να χτυπάς τον βασιλιά επειδή έχει κακό γελωτοποιό. Στο φινάλε, από γελωτοποιούς είναι γεμάτος ο τόπος? κι αυτοί να φύγουν, θα 'ρθουν άλλοι. Στους φίλους που τους εγκαλούν με γελοιότητες του στυλ «γιατί το 'γραψες αυτό, εχθρέ του... (βάλτε ό,τι θέλετε)» ή «πού το ξέρεις αυτό;», κ.λπ., συνιστώ να απαντούν «και τι σε κόφτει εσένα, η ΠΑΕ είσαι;». Τίποτε άλλο.

Γαϊτανάκι

Ολη αυτή η σαχλαμάρα έχει παρασύρει σε ένα παιγνίδι σιωπής και τις ίδιες τις ΠΑΕ. Εδώ και καιρό οι ΠΑΕ, δηλαδή οι διοικητικοί που τις στελεχώνουν, δεν μιλάνε επειδή φοβούνται να μπουν σε αυτό το γαϊτανάκι της μπούρδας των δήθεν αθλητικογράφων. Κάποιος που θα παρακολουθούσε τα δημοσιεύματα του ελληνικού Τύπου ζώντας στο Βέλγιο π.χ. θα πίστευε ότι ο Ολυμπιακός, ο ΠΑΟ, η ΑΕΚ, ο ΠΑΟΚ κ.λπ. έχουν στρατούς από επικοινωνιολόγους για να παίζουν καθημερινά παιγνίδια μέσω του Τύπου εξ αποστάσεως. Τίποτα δεν έχουν. Και δεν χρειάζονται κιόλας, διότι σε αυτή τη χώρα οι δημοσιογράφοι που νομίζουν ότι είναι παράγοντες και μπορούν να μιλούν εκ μέρους του Κόκκαλη, του Βαρδινογιάννη, του Ντέμη, του λαού του ΠΑΟΚ, δεν έλειψαν ποτέ. Οι ΠΑΕ δεν βολεύονται με τους «ντελάληδες», αλλά τους προτιμούν ως μέσο αντιμετώπισης των εισαγγελέων του Τύπου στο Stratego της επικοινωνίας που σωστά περιέγραφε ο Λάμπρος Σκόρδας. Κάποτε ο «Αναστό» μου είχε πει ότι «όταν θα μεγαλώσω, θα γίνω κύκλος του». Τιμή μου, τουλάχιστον ο Αναστό είναι ωραίος τύπος και για χατίρι του είναι αδύνατον να πλακωθείς με κάποιον. Κι ο Αλέξης ο Κούγιας τον (ξανα)αγάπησε.

Εμποροι

Χθες ο Ανδρέας Βγενόπουλος είπε ότι ο ΠΑΟ χρειάζεται χρόνο και ότι ο Τεν Κάτε θα πρέπει οριστικά να κριθεί το επόμενο καλοκαίρι. Ο δε Γιάννης Χρυσικόπουλος μάζεψε τους ρεπόρτερ του Ολυμπιακού και τους διηγήθηκε τη μικρή ιστορία του φετινού μεταγραφικού καλοκαιριού. Αν υπάρχει μέτοχος του ΠΑΟ να έχει αντίρρηση σε όσα λέει ο «Βγενό», καλώς να το πει με τη φωνούλα του. Το ίδιο θα συνιστούσα και σε όποιον από την ΑΕΚ και τον ΠΑΟ θέλει να απαντήσει στον Χρυσικόπουλο. Αρκετά, νομίζω. με τους ενδιάμεσους εμπόρους παροχής υπηρεσιών.

Σύγκρουση

Πολλή φασαρία προβλέπω να γίνεται μετά τις τροπολογίες που έχουν κατατεθεί στο νομοσχέδιο για το ντόπινγκ και αφορούν τα κριτήρια εκλογιμότητας των προέδρων και των μελών των ομοσπονδιών. Επειτα από πρόταση του ΛΑΟΣ και του Αδωνη Γεωργιάδη, η Βουλή ετοιμάζεται να θεσμοθετήσει ως όριο παρουσίας οποιουδήποτε θέλει να ασχοληθεί με συμβούλια ομοσπονδιών τα 8 χρόνια. Θέλει μάλιστα ο νομοθέτης ο νόμος να έχει και αναδρομική ισχύ και να πιάνει και τους φρεσκοεκλεγμένους: με απλά λόγια, όποιος έχει εκλεγεί κι έχει συμπληρώσει οκτώ χρόνια ως σύμβουλος, πρόεδρος ή αντιπρόεδρος ή οτιδήποτε άλλο, έτσι και περάσει ο νόμος θα χάσει την ιδιότητά του. Ομολογώ ότι έχω κάποιες αμφιβολίες για το πόσο συνταγματικό είναι κάτι τέτοιο. Τα κριτήρια εκλογιμότητας ως πρακτική είναι πάντα συζητήσιμα. Επειδή ο Βασίλης Γκαγκάτσης σε μια τέτοια εξέλιξη χάνει θέσεις και αξιώματα, έστειλε ήδη μια επιστολή στον υφυπουργό Αθλητισμού, Γιάννη Ιωαννίδη, τον οποίο προειδοποιεί ότι η ΦΙΦΑ αυτά δεν θα τα δεχτεί και εμμέσως πλην σαφώς απειλεί με προσφυγές που θα φέρουν τιμωρίες, διάλυση του ποδοσφαίρου κ.λπ.

Ολα αυτά δεν είναι καινούργια –το θέμα είναι τι όρεξη έχει η πολιτεία να συγκρουστεί με όσους δεν δέχονται τους νόμους της Βουλής. Η γνώμη μου είναι ότι αυτή τη φορά η ΕΠΟ δύσκολα θα το τραβούσε το πράγμα στα άκρα κι ο λόγος είναι απλός: ας πούμε π.χ. ότι η ΦΙΦΑ αποκλείει τις ελληνικές ομάδες. Σε μια τέτοια περίπτωση ο πρώτος που θα την πληρώσει είναι η Εθνική. Θα μείνουν οι χορηγοί για να υποστηρίζουν τις προσπάθειες μιας ομάδας αποκλεισμένης από το Μουντιάλ; Δεν το νομίζω. Αντέχει η ΕΠΟ χωρίς χορηγούς; Οσο γενναιόψυχοι κι αν είναι ο Κόκκαλης, ο Βγενόπουλος και η Τράπεζα Πειραιώς, δεν το βλέπω. Οταν έχεις μόνο να χάσεις, συμβιβάζεσαι: έγινε και τον καιρό του Βίκτωρα, όταν ο ποδοσφαιρόκοσμος συμβιβάστηκε με τον Ευάγγελο Βενιζέλο και πέρασε το «θέλω» του Φλωρίδη.

Θέλω επίσης να δω ποια θα είναι η στάση των ομάδων που παίζουν Ευρώπη και της Σούπερ Λίγκας γενικότερα. Θα αφήσουν την ΕΠΟ να πάει στη ΦΙΦΑ να ζητήσει τον αποκλεισμό τους; Να το δω και να μην το πιστέψω! Τον Ιούλιο αυτά τα λες εύκολα, τον Οκτώβρη λίγο δύσκολα.

Το κράτος αυτή τη φορά φαίνεται να 'χει το πάνω χέρι. Αλλά για να συγκρουστείς πρέπει να έχεις όρεξη και όρεξη –σόρι– αλλά δε βλέπω. Δεν αποκλείω όλα να τα μαζέψουν σε ένα βράδυ. Οπως συμβαίνει συνήθως…