Σήμερα ξεκινά επίσημα η νέα σχολική χρονιά με τον καθιερωμένο αγιασμό. Κάποτε οι μετακινήσεις στα σχολεία ήταν πολύ λιγότερο επικίνδυνες. Η γιγάντωση όμως των πόλεων και τα εκατομμύρια τροχοφόρα οχήματα έχουν δυσκολέψει την κατάσταση. Στη χώρα μας τα προβλήματα είναι ακόμα περισσότερα συγκριτικά με τις πιο πολλές ευρωπαϊκές χώρες που έχουν σωστή σήμανση, διαβάσεις, ελεύθερα πεζοδρόμια και γενικά συνείδηση σε πεζούς και οδηγούς σχετικά με την κυκλοφοριακή αγωγή.
Στην Ελλάδα οι σημάνσεις γύρω από τα σχολεία είναι ελλιπείς, τα πεζοδρόμια είναι για δέντρα, κολόνες και ακαθαρσίες ζώων κι όχι για περπάτημα, οι πεζοί διασχίζουν τους δρόμους όποτε και όπου θελήσουν και οι οδηγοί αντί να σταματήσουν βλέποντας έναν πεζό να περνά τον δρόμο επιταχύνουν για να προλάβουν να περάσουν πρώτοι. Πάντως, έχουν γίνει και θετικά βήματα –όχι άλματα– όπως ο σχολικός τροχονόμος, ο οποίος όμως δεν υπάρχει σε όλα τα σχολεία.
Πάρκα Κυκλοφοριακής Αγωγής κατασκευάστηκαν σε περίπου 100 δήμους, αλλά πολλά χορτάριασαν, άλλα έγιναν γήπεδα ποδοσφαίρου και άλλα παραμένουν κλειστά. Κι αυτό διότι δεν βρέθηκε ακόμα λύση με τους καθηγητές που θα διδάξουν το μάθημα της Κυκλοφοριακής Αγωγής στα σχολεία.
Η επίσημη πολιτεία έχει ευθύνη σε υποδομές και ενημέρωση, αλλά ούτως ή άλλως οι γονείς οφείλουμε πρώτοι από όλους να μάθουμε στα παιδιά μας βασικούς κανόνες συμπεριφοράς στον δρόμο. Κι ας μην τους έχουμε διδαχθεί ποτέ ούτε να τα περιμένουμε όλα από το σχολείο.
Να περπατάμε στο πεζοδρόμιο κι ας είναι χάλια, να μη διασχίζουμε χωρίς να ελέγχουμε καλά τον δρόμο, να στεκόμαστε στα φανάρια με τις διαβάσεις, να ντύνουμε τα παιδιά με ανοικτόχρωμα ρούχα για να τα διακρίνουν πιο εύκολα οι οδηγοί και γενικά να μιλάμε στα παιδιά για συμπεριφορές. Οι δάσκαλοι οφείλουν και αυτοί να κάνουν επισημάνσεις και παρατηρήσεις.
Οι οδηγοί να περνούν με μικρές ταχύτητες από τα σχολεία και να μην είναι αφηρημένοι. Οσον αφορά τα σχολικά λεωφορεία, πρέπει ήδη να έχουν ελεγχθεί όλα για την καταλληλότητά τους (ηλικία, ελαστικά, ζώνες ασφάλειας κ.ά.). Χωρίς να κινδυνολογώ, αξίζει να αναφέρω, καταλήγοντας, ότι σύμφωνα με τα στοιχεία της ΕΛΠΑ, κάθε χρόνο στη χώρα μας έχουμε 1.800 ατυχήματα με θύματα παιδιά ηλικίας έως 14 ετών. Τον νου μας καθημερινά.