Επίθεση στο άπαρτο κάστρο

Tα μάθατε; Εγιναν εκλογές στην Ομοσπονδία μπάσκετ και αναδείχθηκε νέα διοίκηση. Οταν οι κάλπες άνοιξαν, οι αγωνία πλημμύρισε όλα τα μήκη και πλάτη του ξενοδοχείου «Κάραβελ», όπου μαζεύτηκαν οι εκπρόσωποι των σωματείων. Το «θρίλερ» που ξετυλίχθηκε θυμίζει τις επερχόμενες εκλογές των ΗΠΑ. Εν τέλει, η παράταξη Βασιλακόπουλου κέρδισε τις αρχαιρεσίες πάνω στο νήμα.

Λέμε και κανένα χωρατό για να περνάει η ώρα...

Στην πραγματικότητα, αντίπαλον δέος για την «απερχόμενη» διοίκηση δεν υπήρχε. Το κοντέρ της σταυροδότησης έγραψε 560 «ναι» στον Γιώργο Βασιλακόπουλο, σε σύνολο 588 έγκυρων ψηφοδελτίων. Το συνηθισμένο πιά 95,2 τοις εκατό, αρκετό για να κλείσει το στόμα οποιουδήποτε χλιαρού αντιρρησία. Οσοι διαφωνούν με την πολιτική του ισχυρού ανδρός, για λόγους πολιτικούς ή άλλους, προτίμησαν να απόσχουν από τη διαδικασία. Δεν υπάρχει φυσικά τρόπος για να εξακριβωθεί η -όποια- στάση των 290 σωματείων που δεν ψήφισαν. Πολλά από αυτά, άλλωστε, παρουσιάζουν υποτυπώδη ή ανύπαρκτη δραστηριότητα. Οχι ότι σφύζουν από ακμή όλα εκείνα που προσήλθαν την Κυριακή στις κάλπες...

Παρατράγουδα που έφτασαν στ' αυτιά μου, για ψηφοδέλτια που ήταν εκ των προτέρων σταυρωμένα κοκ, παίρνουν διαστάσεις γραφικότητας από τη στιγμή που δεν υπήρχαν ισχυροί αντίπαλοι στον ορίζοντα. Το βέβαιο είναι ότι το τωρινό σχήμα κλείνει 30 χρόνια στην εξουσία του ελληνικού μπάσκετ - κι αν έχασα το μέτρημα, συμπαθάτε με, ήμουν ακόμα αμούστακος όταν κάθονταν άλλοι στις καρέκλες των παλαιών γραφείων στην οδό Ηπείρου.

Η παντοκρατορία του Βασιλακόπουλου δεν είναι δα χτισμένη πάνω σε κινούμενη άμμο. Στερεώθηκε πάνω στα αποτελέσματα των Εθνικών ομάδων επί τρεις δεκαετίες, στην πρόοδο του αναπτυξιακού προγράμματος, αλλά και στη δυνατή φωνή του ίδιου στο κοινωνικό και αθλητικό στερέωμα της χώρας. Τα κυβερνητικά σχέδια άλωσης των Ομοσπονδιών για τα οποία έγραφε χθες ο Γ. Χελάκης δεν αφορούν βέβαια την ΕΟΚ, τουλάχιστον όχι ακόμα.

Η επίθεση στο άπαρτο κάστρο θα γίνει, αν γίνει, σε τέσσερα χρόνια, όταν ο Γ. Βασιλακόπουλος αποχωρήσει. Ισως και αργότερα, αφού «αποχώρηση» δεν σημαίνει απαραίτητα αποστρατεία από τα κοινά του παγκόσμιου μπάσκετ. Οποιος ορέγεται την πρωτοκαθεδρία του ελληνικού μπάσκετ, ποντάρει όχι στην κόπωση ή το γήρας του 69χρονου αλλά θαλερότατου Βασιλακόπουλου (συμβούλου της ΕΟΚ εδώ και 33 χρόνια), αλλά στην ανυπαρξία διάδοχου σχήματος ανάλογου βεληνεκούς. Οποιος μπορέσει να μου πει αυτοστιγμεί οποιοδήποτε στοιχείο από το βιογραφικό του προέδρου Ανδρέα Μιαούλη ή του γενικού γραμματέα Παναγιώτη Τσαγκρώνη, κερδίζει μια φωτογραφία των δύο για το αρχείο του...

Οι εκλογές της ΕΟΚ δεν είχαν το παραμικρό σασπένς, γι' αυτό και έγιναν μονόστηλο στις εφημερίδες. Αν υπάρχει ενδιαφέρον σε αυτή την ιστορία, κρύβεται στη μεθεπόμενη μέρα. Το τελευταίο που θέλει ο Βασιλακόπουλος είναι να αφήσει πίσω του άγονη γη όταν προχωρήσει στον διεθνή θώκο που ονειρεύεται. Εχει μπροστά του τέσσερα χρόνια για να βρει τους κατάλληλους διαδόχους.

Στο μεταξύ, δεν θα 'βλαπτε να φέρει στην Ελλάδα το Ευρωμπάσκετ του 2009...