Αυτές τις λεπτομέρειες αγάπησα σε σένα

Πίεσα τον εαυτό μου ώστε να χαλαρώσω και να παρακολουθήσω ευχάριστα το παιχνίδι της Εθνικής ομάδας κόντρα στο Λουξεμβούργο. Οι γραμμές αυτές γράφονται ταυτόχρονα με την εξέλιξη της αναμέτρησης. 15ο λεπτό λοιπόν και σκέφτομαι ήδη ότι θα ήταν καλύτερα να έκανα κάτι άλλο αυτή την ώρα. Να κοιτάω τον τοίχο, να μαθαίνω χειροτεχνία ή να προσπαθώ να λύσω έναν σφικτό κόμπο. Οποιοδήποτε από αυτά νομίζω ότι θα αύξανε αισθητά τους παλμούς της καρδιάς, που αυτή τη στιγμή βρίσκονται σε επίπεδο αυτοσυντήρησης. Οκ, οκ ο Σεπτέμβρης δεν μας πάει. Οι παίκτες δεν έχουν πολλά παιχνίδια στα πόδια τους, αλλά ελάτε τώρα… Με το Λουξεμβούργο; Με το Λουξεμβούργο; Χωρίς να θέλω να ακολουθήσω την μόδα της κριτικής προς την Εθνική, το συναίσθημα που μου προκαλεί αυτή η συγκεκριμένη ομάδα που αγωνίζεται Σάββατο βράδυ λίγο πριν τις 10 μπορεί να συγκριθεί μόνο με αυτό που δημιουργεί η κατανάλωση μαγιονέζας light (ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΜΑΓΙΟΝΕΖΑ)!

Φτάσαμε στο 25ο λεπτό και τίποτα δεν έχει αλλάξει, όχι ότι υπήρχαν τέτοιες προοπτικές αλλά ελάτε τώρα… Με το Λουξεμβούργο; Με το Λουξεμβούργο; Ναι, η αποστολή χωρούσε και τον Παπασταθόπουλο και τον Νίνη και τον Πλιάτσικά. Ο Ρεχάγκελ όμως είχε διαφορετική άποψη αφού είμαστε σε μια χώρα που μπορείς να αγοράσεις αλκοόλ σε οποιαδήποτε ηλικία, αλλά απαγορεύεται να αγωνιστείς στην Εθνική αν είσαι κάτω από 24.

35ο λεπτό και το γκολ έρχεται. Σέντρα του Χαριστέα από τα δεξιά ωραία κεφαλιά του Τοροσίδη και 1-0. Κάποιοι δίπλα μου πανηγυρίζουν αγκαλιασμένοι και νομίζω ότι ακούω κάποιον να κλαίει με λυγμούς. Εντάξει μπορεί να υπερβάλλω λίγο, γιατί στην πραγματικότητα δεν ακούστηκε ούτε ένα «ΓΚΟΛ». Όχι μακρόσυρτο «ΓΚΟΟΟΟΟΟΟΟΛ» ούτε καν «ΓΚΟΛ». 2-0 ο Γκέκας. Λες να αλλάξω γνώμη; Λες αυτά που γράφω να πηγαίνουν με κάποιον τρόπο στο μυαλό των παικτών και αυτοί με τη σειρά τους προσπαθούν να με εξοντώσουν φορτώνοντας την αντίπαλη εστία με γκολ; Πάμε για ημίχρονο. Τώρα με το σκορ υπέρ μας μπορούμε να παίξουμε καλύτερα αφού έφυγε το άγχος;

Δεύτερο ημίχρονο και καλωσορίζουμε στη συντροφιά μας τον Δημήτρη Σαλπιγγίδη, που είναι μια ταχύτητα πιο γρήγορος από τους υπόλοιπους και επιτέλους φαίνεται ότι η ομάδα κινείται. Μέχρι το τέλος του ματς η επικοινωνία μας θα γίνεται με τηλεγραφήματα.

Σέντρα που βγάζει παίκτης του Λουξεμβούργου δεν θα έπρεπε να μετράει για γκολ; ΣΤΟΠ.

Για να πέσει ο ρυθμός όπως φαίνεται ότι γίνεται στο 70ο λεπτό δεν θα πρέπει να έχει ανέβει πρώτα; ΣΤΟΠ

Ποιος θυμάται γκολ του Χαριστέα με σουτ (όχι δεν μετράνε τα πέναλτι) ΣΤΟΠ.

Ο Δέλλας πρέπει να παίζει ενενήντα λεπτά; Εννέα ναι. Ενενήντα; ΣΤΟΠ

Τηλεγραφήματα τέλος. Τρεις βαθμοί στο σακούλι και πάμε για άλλα. Αυτό που θέλω να πω μάλλον είναι ότι για να σε αγαπήσει κάποιος πραγματικά πρέπει να τον κερδίσεις προσέχοντας τις λεπτομέρειες (όπως π.χ. να κάνεις μια ωραία χορταστική εμφάνιση κόντρα στο Λουξεμβούργο). Αυτές οι λεπτομέρειες είναι που θα αγαπήσω σε σένα αγαπητή εθνική ομάδα.

Υ.Γ. Επόμενη πρόκληση και για την Εθνική αλλά και για τον ελεύθερο μας χρόνο, το ματς με την Λετονία την Τετάρτη.

Υ.Γ.2
«Ρε παιδιά πόσο ήρθε η Εθνική;»
«3-0»
«3-0; Έλα ρε ομαδάρα, Μουντιάλ ερχόμαστε»

Υ.Γ.3 Σειρά από κλισέ. «Έκανε το καθήκον της», «Κρατάει μόνο τους βαθμούς», «Μπορεί και καλύτερα».