Μαραθώνιοι και... βόλτες

Τον Πρίγκιπα του Λουξεμβούργου το φάντασμα του αχρείου Φάντελ, του διαιτητή που δεν φιλοτιμήθηκε να κοκκινίσει τρεις–τέσσερις ποδοσφαιριστές της Ανόρθωσης, τον κράτησε μακριά από το Καραϊσκάκη στην έναρξη της σεζόν. «Δεν θα άντεχα να μου σπάσουν τα αρχ… με το τι σφύραγε ο Γερμανός», είπε ο Θόδωρος μένοντας στη Λωζάννη.

Το θέμα όμως δεν είναι τι έκανε με τον Ολυμπιακό, αλλά τι θα κάνει για το ματς με το Λουξεμβούργο. Ενα από τα πιο δύσκολα ματς στην ιστορία της Εθνικής μας. Αν τουλάχιστον πιστέψουμε τον δημοσιογράφο που πριν από τρεις μέρες έτσι ξεκίνησε τις ερωτήσεις του στον Λυμπερόπουλο. «Νίκο, οι αντίπαλοί μας είναι πολύ δυνατοί, όπως έδειξαν στα τελευταία τους ματς». Σωστά. Το Λουξεμβούργο στα δέκα τελευταία ματς έχει εννέα ήττες και μία νίκη, η οποία έρχεται να προστεθεί στις άλλες τέσσερις της ιστορίας του, δίπλα στις οκτώ ισοπαλίες του και τις 76 ήττες του. Η ακατάβλητη Λετονία, με τις τρεις νίκες, τις τέσσερις ισοπαλίες και τις 33 ήττες, που στέκονται επάξια δίπλα στα 14 υπέρ και 133 κατά γκολ. Τι να κάνει ο «Λύμπε»… Πήρε την ερώτηση στα σοβαρά, απάντησε ότι τέτοια ματς πρέπει να τα προσέχουμε και τα σχετικά και ας ελπίσουμε ότι ο Πρίγκιπας του Λουξεμβούργου θα σκεφτεί τη θετή του πατρίδα, την Ελλάδα, να μας σφυρίξει ο διαιτητής, όπως μας σφύριξε ο Κολίνα στο ματς με τη Δανία. Για να λένε αύριο τα parrots: «Βιαστήκανε να ξεγράψουνε την Εθνική μετά το Euro, αλλά τώρα τι έχουνε να πούνε μετά το ματς με το Λουξεμβούργο;».

Επίσης, μια παρατήρηση. Μην τολμήσει κάποιος να ξαναγράψει «μη βιαζόμαστε να βγάλουμε συμπεράσματα για την αξία ενός παίκτη από ένα ματς». Τουλάχιστον μην το γράψει κάποιος που πιστεύει ότι οι προπονητές έτσι λένε και ότι ο Ρεχάγκελ είναι προπονητής. Οχι σε 90 λεπτά, αλλά σε 87 και μέχρι να γίνει αλλαγή, ο Ρεχάγκελ αποφάσισε ότι ο Πλιάτσικας κάνει για την Εθνική. Οχι ότι το παλικάρι δεν κάνει, αλλά, αν ο Ρεχάγκελ πει ότι θα τον καλούσε αν ο Δώνης δεν τον είχε βάλει με τον Παναθηναϊκό και κριτήριο ήταν τα ματς με την Ελπίδων, η μύτη του θα γίνει σαν του Πινόκιο. Επίσης ένα τελευταίο. Εκτιμάω τον Κατσουράνη, αλλά το «δεν υπάρχουν εύκολα παιχνίδια», που είπε, ανήκει στην κατηγορία των κλισέ. «εύκολα παιχνίδια» είναι αυτά που παίζεις με ομάδες που έχουν 4 ισοπαλίες και 76 ήττες. Δύσκολα είναι αυτά με τις ομάδες που έχουν 71 νίκες και 16 ήττες. Οπως η Γερμανία. Τώρα, ότι πρέπει να παίξεις και στα εύκολα κάποια μπάλα για να τα κερδίσεις, είναι ευκολονόητο. Ακριβώς όπως ευκολονόητο είναι ότι για να πας στο απέναντι περίπτερο για τσιγάρα πρέπει να περπατήσεις. Από το να τρέξεις όμως στον μαραθώνιο της Βοστώνης, έχει μια διαφορά…


Μία από τις πιο αβάσιμες απόψεις που επαναλαμβάνεται στα αθλητικά είναι το «ας περιμένουμε όμως πριν βγάλουμε συμπεράσματα». Σε πρώτη ανάγνωση, ακούγεται σοβαρό. Κάτι σαν τις προτροπές των δασκάλων την εποχής μου. «Μην προτρέχετε σε συμπεράσματα». Σε δεύτερη όμως ανάγνωση, είναι μια παπαριά επιπεδάτη. Πάντα τα συμπεράσματα βγαίνουν με τις συνθήκες που επικρατούν όταν το κείμενο γράφεται. Παράδειγμα: την τελευταία εβδομάδα των μεταγραφών εμφανίζεται στη Θεσσαλονίκη ο Χακίμ αλ Φαχίμ, ο πλούσιος ξάδελφος του Σουλεϊμάν που αγόρασε τη Μάντσεστερ Σίτι. Ο Χακίμ δηλώνει τελειωμένη «γριά» και κάνει πρόταση στον Αντώνη Ρέμο να αγοράσει τον Ηρακλή. Ο Ρέμος τού λέει ότι τα χρέη είναι τρία εκατομμύρια ευρώ, υπάρχουν όμως και οφειλές προς τρίτους ύψους… Αλλά ο Χακίμ τον κόβει. «Δυστυχώς δεν κρατάω ψιλά επάνω μου». Ο Ρέμος, σαν καλός Ηρακλειδέας, του τον δίνει. Και ο Χακίμ πλακώνεται. Αγοράζει τον Ρίο Φέρντιναντ για την άμυνα, τον Ροναλντίνιο για την επίθεση, τον Μπερμπάτοφ για την παρέα, τον Ντιόγκο για σπάσιμο, τον Χριστοδουλόπουλο για να έχει κάποιον να ξέρει από κότερα και τον Νεμπεγλέρα. Επειδή όλα αντέχονται, αλλά όχι ο Νεμπεγλέρας στενοχωρημένος. Τέλος πάντων, ο Χακίμ αγοράζει όλα τα πάνω ράφια και παίρνει και τον alenatore Nicolo, που πάντα ζαχαρώνει θέση στον Ηρακλή, με βοηθό τον Μουρίνιο, για να μάθει τα μυστικά χτυπήματα. Ο Ηρακλής ρίχνει σε κάθε αντίπαλο από τέσσερα και πάνω και τερματίζει όχι αήττητος, αλλά ανισοπάλιστος τη σεζόν. Τώρα τι; Ολοι όσοι είχαν γράψει ότι φαβορί στο πρωτάθλημα είναι ο νέος και τσίλικος πολυμετοχικός Παναθηναϊκός, ο Ολυμπιακός και η ΑΕΚ, πρέπει να λένε «Συγγνώμη, ω αναγνωστικό κοινό, που δεν είχα καταλάβει ότι το πρωτάθλημα εφέτος θα καταλήξει στο Καυτανζόγλειο»; Κομμάτι δύσκολο… Γιατί, οκτώ ημέρες πριν εμφανιστεί ο Χακίμ, όποιος θα έγραφε για πρωταθλητή τον Ηρακλή, θα γέλαγε και ο Μάκης. Ολα τα ανωτέρω, έπειτα από μια σειρά mail του αναγνώστη Η.Γ. με θέμα την ΑΕΚ.

Πριν φύγω για τις διακοπές πίστευα, όχι ότι η ΑΕΚ μπορεί να διεκδικήσει πρωτάθλημα, αλλά ότι η διοίκησή της δεν θα κάνει Χριστούγεννα. Μετά τα πλέι οφ η ομάδα ήταν σε διάλυση, ο Λυμπερόπουλος είχε φύγει, ο Δέλλας έφευγε και οι μεταγραφές ήταν ο πιθανόν αξιόλογος Σκόκο, ο ελεύθερος από τη Σαν Λορέντζο Σάχα, ο αθόρυβος έως και αόρατος Ρίκκα και ο Νέιθαν Μπερνς, που η καλύτερή του σύσταση ήταν ότι οι αυστραλιανές εφημερίδες έγραφαν ότι έπρεπε να παίζει στην Ολυμπιακή ομάδα. Γυρίζοντας από τις διακοπές, η ΑΕΚ είχε τραβήξει το μεγαλύτερο λαχείο με τη μεταγραφή του Κυργιάκου, τον οποίο ο Παναθηναϊκός δεν ήθελε επειδή είχαν πάει στα δικαστήρια και ο Ολυμπιακός επειδή δεν τον ήθελε η κερκίδα. Επίσης η ΑΕΚ είχε πάρει τον Μπασινά, που έχει ντοκτορά της σχολής Σόουζα στη θέση του αμυντικού χαφ, αλλά και 13 σεζόν στα πόδια του. Στα αρνητικά όμως ήταν η απώλεια του Ριβάλντο και η ανακοίνωση της επικείμενης παραίτησης του Ντέμη Νικολαΐδη. Μετά όμως η ΑΕΚ αγοράζει τον Τζεμπούρ και τον Πελετιέρι. Και το συμπέρασμα; Το συμπέρασμα είναι ότι, αν έγραφα στα τέλη Ιουλίου για τις πιθανότητες της ΑΕΚ να πάρει το πρωτάθλημα, θα έδινα ελάχιστες? αν έγραφα στα μέσα Αυγούστου, θα έδινα κάποιες? τώρα που το γράφω, δίνω αρκετές. Οπως και πριν από ενάμιση μήνα έγραφα ότι η ενδεκάδα της ΑΕΚ είναι η χειρότερη στην τετραετία της ομάδας του Νικολαΐδη, αλλά σήμερα θα έγραφα ότι είναι η δεύτερη ή η τρίτη καλύτερη, μετά την περσινή τής μιας χρήσης, που στόχο είχε το πρωτάθλημα. Χωρίς να επαίρομαι ότι το «μιας χρήσης» –που έγραφα πέρυσι και οι ωσαννάδες του Ντέμη σκούζανε– αποδείχτηκε στο έπακρο, αφού, από τους παίκτες που ξεκίνησαν βασικοί πέρυσι με τον Φερέρ, έχει μείνει μόνο ο Ράμος.

Γιατί λοιπόν να μην περιμένουμε να τελειώσουνε οι μεταγραφές προτού γράψουμε; Πρώτον, γιατί δεν υπάρχει λόγος. Τα κείμενα ισχύουν για τις συνθήκες με τις οποίες γράφτηκαν. Δεύτερον, γιατί όσο καλό κλισέ είναι το να περιμένουμε να κλείσουνε οι μεταγραφές άλλο τόσο είναι το «Πρέπει να περιμένουμε να δούμε τις ομάδες στο γήπεδο σε επίσημους αγώνες». Και όσο καλό είναι το «…σε επίσημους αγώνες» τόσο καλύτερο είναι το «Δεν μπορείς να κρίνεις μια ομάδα από τους πρώτους αγώνες της σεζόν». Και όσο καλύτερο είναι το «…στους πρώτους αγώνες της σεζόν» τόσο καλυτερότερο είναι το «μη βιαζόμαστε να βγάλουμε πρωταθλητή πριν από το τέλος». Οπότε, περιμένετε όλοι να γράψουμε προγνωστικά μετά το τέλος…

Σε αυτό το σημείο, τρία «ζήτω» για τον Ελβις, που είπε το «Τι να πουν οι άλλοι που αποκλείστηκαν από την Ευρώπη». Με το χέρι στην καρδιά. Τι θα έλεγαν οι οπαδοί της ΑΕΚ και του Ολυμπιακού αν πριν ξεκινήσει η σεζόν τούς έλεγαν «οι ομάδες σας θα αποκλειστούν από την Ομόνοια και την Ανόρθωση, αλλά μη στενοχωριέστε. Εσείς θα νικήσετε τον Παναθηναϊκό με ταμπούρι φούτμπολ και εσείς θα μπορέσετε να νικήσετε τον Αστέρα Τρίπολης»; Θα έλεγαν «Πω, πω! καλά που θα ξεκινήσει η σεζόν!»;


Οπως ο Παναθηναϊκός δεν έγινε υπερομάδα επειδή πήρε τον Μελίσση και τον Μουν, έτσι και ο Ολυμπιακός δεν σπάει τα κοντέρ επειδή ο Ντιόγο έπαιξε καλά στην πρώτη του εμφάνιση και η ΑΕΚ δεν βρήκε τον διαστημικό χαφ της εκατονταετίας επειδή ο Πλιάτσικας κατέστρεψε το παιχνίδι του Καραγκούνη. Αυτή τη στιγμή και οι δύο πήραν το momentum που είχαν χάσει με τους αποκλεισμούς τους, αλλά εύκολα ξαναγίνονται hound dogs για να κάνουν πρόγραμμα στον Ελβις.