Κάτι έλειπε...

Για την ακρίβεια, πολλά έλειπαν από το χθεσινό ντέρμπι ΑΕΚ - Παναθηναϊκός

Το καλό ποδόσφαιρο

Kαι οι δύο είναι προφανώς ανέτοιμοι. Αλλωστε, είναι βέβαιο ότι ύστερα από δύο-τρεις αγωνιστικές οι ενδεκάδες Παναθηναϊκού και ΑΕΚ θα είναι διαφορετικές. Αυτό ίσως να είναι και μία καλή δικαιολογία για τη μεγαλύτερη έλλειψη στο χθεσινό ντέρμπι, που δεν ήταν άλλη από το καλό ποδόσφαιρο. Ματς που μέχρι το 70' δεν είχε ρυθμό και φάσεις, είχε πολύ ξύλο, ακόμα περισσότερα φάουλ και πάρα πολλά λάθη. Μόνο προς το τέλος, όταν όλος ο ΠΑΟ βγήκε μπροστά και η ΑΕΚ βρήκε χώρους, το ματς απέκτησε ρυθμό.

Η... γνώση των παικτών

Ο Τεν Κάτε είναι φανερό ότι ακόμα δεν ξέρει καλά τα προσόντα των παικτών του και ψάχνεται και αυτός. Ο Σαλπιγγίδης σε αυτό το ματς (κόντρα, δηλαδή, σε δύο στόπερ-θηρία) έπρεπε να παίξει μέσα στην περιοχή. Ο Ολλανδός, όμως, επέλεξε στην αρχή να τον βάλει πίσω από το φορ και στη συνέχεια σε θέση εξτρέμ. Κάποια στιγμή θα πειστεί ότι, έστω κι αν δεν έχει τα σωματικά προσόντα που χρειάζονται σ' ένα φορ, ο «Σάλπι» μπορεί να την παίξει τη θέση και μάλιστα με επιτυχία. Ετσι, άλλωστε, βγάζει εδώ και χρόνια το παντεσπάνι του ο «κοντός».

Η ομοιογένεια

Ο Δώνης έχει πολλή δουλειά ακόμα. Πρώτον, έχει δύο νέους παίκτες να βάλει στην ενδεκάδα, τους Τζεμπούρ και Πελετιέρι, και στη συνέχεια να δέσει μία ομάδα που χθες ήταν φανερό ότι κέρδισε λόγω του πάθους και της διάθεσης των παικτών και όχι λόγω της απόδοσης του συνόλου. Ο Μπασινάς ακόμα ψάχνει να μάθει τον Ρίκκα (χθες και τον Πλιάτσικα), τα τρία κεντρικά χαφ το πώς κινούνται οι εξτρέμ Σκόκο και Εντίνιο και όλοι μαζί τον Μπλάνκο, ο οποίος προσπαθεί να συνηθίσει τη... μοναξιά. Στην ΑΕΚ αυτό που λείπει περισσότερο είναι ομοιογένεια. Τι άλλο λείπει θα το δούμε στην πορεία.

Δημιουργικός χαφ στον άξονα

Aπό την ενδεκάδα με την οποία ξεκίνησε ο Τεν Κάτε το ματς αυτό που έλειπε ήταν ένας δημιουργικός παίκτης στον άξονα. Για πρώτη φορά ο Ολλανδός σε επίσημο ματς επέλεξε μπροστά από τους δύο «κόφτες» στο 4-2-3-1, που δεν το αλλάζει, να μη βάλει ένα δημιουργικό χαφ (Νίνη, Κλέιτον, Καραγκούνη), αλλά έναν επιθετικό, τον Σαλπιγγίδη. Αναγκαστικά ο ΠΑΟ προσπαθούσε να δημιουργήσει μόνο από τα άκρα, διότι ο Σιμάο και ο Ζιλμπέρτο δεν είναι για να δώσουν την τελική πάσα, όπως φυσικά δεν είναι και ο «Σάλπι».

Η φάση από τους φορ

Και οι δύο τεχνικοί επέλεξαν να παίξουν με έναν επιθετικό και αυτό το ένιωσε ο θεατής και όχι οι άμυνες. Τι θέλουμε να πούμε; Οτι στο ματς ο Μπλάνκο έχει μόνο μία ευκαιρία και αυτή όχι από θέση φορ, αλλά από θέση εξτρέμ, όταν πήρε δώρο την μπάλα από τον Μουν και προσπάθησε, διανύοντας το μισό άδειο γήπεδο, να σκοράρει. Ο δε Σόουζα έχει επίσης μόνο μία ευκαιρία σ' ένα γύρισμα του Σαλπιγγίδη, που δεν βάζει το πόδι του σωστά για να σπρώξει την μπάλα στα δίχτυα. Αυτή είναι και η μοναδική ευκαιρία από κίνηση φορ στο ματς. Τι σημαίνει αυτή η έλλειψη; Οτι οι ομάδες δεν ξέρουν ακόμα το σύστημα.

Ο «Ρίμπο»

Σε βάθος χρόνου η απουσία του υποθέταμε όλοι ότι μπορεί να αποδειχτεί ευεργετική για την «Ενωση». Τελικώς, μπορεί να ήταν ευεργετική από το πρώτο κιόλας ματς. Γιατί; Διότι η λογική λέει ότι ο Πλιάτσικας (ίσως ο καλύτερος παίκτης του γηπέδου στο χθεσινό ντέρμπι) μπορεί να μην έπαιζε ποτέ αν ο «Ρίμπο» δεν είχε φύγει. Εδώ κολλάει το «κάθε εμπόδιο για καλό».