Μοιραίες επιλογές

Η ΑΕΚ νίκησε τον Παναθηναϊκό διότι ο Γιώργος Δώνης έκανε τα μειονεκτήματα της ομάδας προτερήματα και οι παίκτες κατάλαβαν ότι κάθε σεζόν εμφανίζονται ματς χωρίς γυρισμό. Το αποτέλεσμα ήταν ένα από τα χειρότερα σε ποιότητα και εντυπωσιακότερα σε κατάθεση ψυχής ντέρμπι.

Το ότι ο Κυργιάκος και ο Πλιάτσικας, δύο παίκτες που αντικείμενο έχουν να κόβουν και όχι να φτιάχνουν παιχνίδι, ήταν οι καλύτεροι της ΑΕΚ, δείχνει τον τύπο του αγώνα. Με τον Πλιάτσικα να δείχνει τον ελάχιστο δυνατό σεβασμό στον Καραγκούνη και τον Κυργιάκο να θεωρεί προσωπική προσβολή κάθε προσπάθεια του Σόουζα να διεκδικήσει την μπάλα, η ΑΕΚ είχε σφραγίσει τον άξονα. Από εκεί και πέρα, η τακτική ήταν τόσο απλή που έμοιαζε κυνική. Βαθιές μπαλιές των 30 και 40 μέτρων στο κέντρο της άμυνας του Παναθηναϊκού με την ελπίδα ότι κάτι καλό μπορεί να προκύψει. Με τη βοήθεια, φυσικά, των αντιπάλων, μια και αν αντίστοιχη τακτική είχε ακολουθήσει ο Παναθηναϊκός, από πλευράς Κυργιάκου είναι απίθανο να συνέβαινε αυτό που συνέβη στον Βύντρα.

Το ότι στο πρώτο γκολ της ΑΕΚ ο Εντίνιο κάνει κεφαλιά-πάσα στον εαυτό του εξηγείται από το ότι ο Βύντρα βρίσκεται με το βάρος του σώματος στη λάθος πλευρά. Το ότι ο Βύντρα, όμως, στα επόμενα δέκατα του δευτερολέπτου αντί να βγει στην μπάλα κάνει πισωπεταλιά είναι αποτέλεσμα ανασφάλειας. Η οποία σε συνδυασμό με το ταλέντο του Εντίνιο, που όταν βρίσκει τον χώρο σημαδεύει το παραθυράκι, αποδεικνύεται μοιραία. Εδώ, όμως, ερχόμαστε στις μοιραίες επιλογές της διοίκησης και του προπονητή του Παναθηναϊκού. Αρχίζοντας από τον δεύτερο.

Είναι δυνατόν να έχει γίνει τέτοιο «τζέρτζελο» με τον πολυμετοχικό Παναθηναϊκό, τα αποθεματικά 60 εκατομμυρίων, τα κότερα κατάλληλα για υπογραφές και τα «φέρτε ό,τι έχει το μαγαζί να το αγοράσουμε» και στο τέλος του ματς η καλύτερη λύση στην επίθεση να είναι ο Πετρόπουλος; Να έχει αγοραστεί ο Χριστοδουλόπουλος, να έχει επιστρέψει ο Μάντζιος, να έχει πάρει διαβατήριο για τον ΟΦΗ ο Ν'Ντόι και η καλύτερη λύση για τον Παναθηναϊκό να είναι ένας παίκτης που ένας Θεός ξέρει γιατί δεν βρίσκεται στον ΟΦΗ; Επίσης, είναι δυνατόν να ξεκινάει στα δεξιά το δίδυμο Γκάμπριελ–Μουν, όταν ο Παναθηναϊκός έχει στον πάγκο τον Ιβανσιτς, που μπορούσε να παίξει αριστερά με τον Καραγκούνη επιθετικό χαφ, και τον Νίνη στον πάγκο; Οσο για το δίδυμο Σίλβα-Σιμάο, επιφυλάσσομαι επειδή ο πρώτος έχει ιστορία και ο δεύτερος κέφι. Μόνο που για την ώρα μοιάζουν τόσο συμπληρωματικοί όσο να αγοράζεις δύο αριστερά παπούτσια. Για το δίδυμο Σαριέγκι-Βύντρα, αν το δοκίμαζε ο Πεσέιρο στα τέλη της περσινής σεζόν θα γίνονταν πορείες. Νομίζω ότι ο Γκούμας δεν χωράει, αλλά επιβάλλεται. Πάντως, έστω και με τον Γκούμα, μετά το πολυμετοχικό χαϊλίκι οι λύσεις στα στόπερ του Παναθηναϊκού δείχνουν φτωχές. Ως επιμύθιο θέλω να προσθέσω ότι, όπως ήταν λογικό να λέγεται ότι δεν πρέπει να ξεγράφεται η ΑΕΚ ύστερα από δύο κακές εμφανίσεις, είναι αντίστοιχα λογικό να μην πρέπει να θεοποιείται έπειτα από μία καλή. Ιδίως όταν η νίκη έχει έρθει με ηρωισμούς που δεν γίνεται κάθε τόσο να επαναλαμβάνονται.