Ανεκτίμητη για λόγους αμέτρητους

Οσα αξιώματα «τραβά η ψυχή σας» έχουν διατυπωθεί για τα ντέρμπι. Πάντα κάποιο δικαιώνεται. Χθες ήταν η σειρά του «βάζει πλάτη τον αντίπαλο όποιος παίζει με την πλάτη στον τοίχο». Ντέρμπι δυνατό, νευρικό, με ελλείμματα ποιότητας. Τίποτε ασυνήθιστο, δηλαδή.

Ο «αέρας» με τον οποίο κινήθηκε ο Παναθηναϊκός στα πρώτα έξι-επτά λεπτά της αναμέτρησης αντανακλούσε τη διαφορά στον τομέα της ψυχολογίας. Πώς να μην ήταν μεγάλη αυτή η διαφορά; Οι «πράσινοι» βίωσαν την απόλυτη επιτυχία στις μέχρι στιγμής δοθείσες (δύο) ευρωπαϊκές τους εξετάσεις σε ό,τι αφορά τα αποτελέσματα -όχι τις εμφανίσεις, για να εξηγούμεθα. Η ΑΕΚ βίωσε το απόλυτο «στραπάτσο» με την Ομόνοια και, εκτός των άλλων, ο κίνδυνος εμφάνισης... διχόνοιας στις κερκίδες του ΟΑΚΑ στο χθεσινό ντέρμπι, εάν κάτι «στράβωνε», μόνο αμελητέος δεν ήταν. Κι ας μην αναρωτηθεί κανείς πόσο μπορεί να μετρούν αυτά στην αρχή κρίσιμων αγώνων: εδώ αποδείχθηκε ότι κάτι τέτοια είναι ικανά να χαρίσουν την πρωτοβουλία των κινήσεων στην Ανόρθωση –στα πρώτα λεπτά του αγώνα με τον Ολυμπιακό στο Καραϊσκάκη. Δεν θα έδιναν «αέρα» στον Παναθηναϊκό στο ντέρμπι με την ΑΕΚ;

Το θέμα είναι ότι οι καλές εκκινήσεις έχουν νόημα όταν αποφέρουν γκολ. Ο καλύτερος Παναθηναϊκός των πρώτων λεπτών δεν κατόρθωσε να πλησιάσει σ' αυτό. Με την πάροδο του χρόνου η ΑΕΚ έδειχνε ικανή να αντιπαραθέσει ορισμένες ατομικές ενέργειες στην πρωτοβουλία των κινήσεων που -εν γένει- διατηρούσε ο Παναθηναϊκός. Ο -πάντα καλός επιθετικά- Ράμος κι ο «θρασύς» Εντίνιο έδειχναν να θέτουν υποψηφιότητα για να αποτελέσουν την απάντηση στο ερώτημα «ποιος θα κάνει τη ζημιά;». Μπορεί να φάνταζε ισχυρότερη η υποψηφιότητα του πρώτου, αλλά τον τίτλο τον κέρδισε ο δεύτερος. Δίχως άλλο μπορεί να χαρακτηριστεί επιπολαιότητα το «θράσος» του Εντίνιο, όταν χαράμισε μια επίθεση με πολύ καλές προοπτικές, επιχειρώντας να «κρεμάσει» από μακριά τον Γκαλίνοβιτς, μιμούμενος τον... Ταϊντέ της Ξάνθης, που δύο ώρες νωρίτερα είχε σκοράρει στη Ν. Σμύρνη με τέτοιον τρόπο. Το γκολ του Εντίνιο, όμως, ήταν επιτομή της εκτελεστικής δεινότητας. Το κερδισμένο πέναλτι, προϊόν αλλόκοτης διαιτητικής ετυμηγορίας. Σφικτό ντέρμπι, με πολλή δύναμη, λίγους χώρους και αντίπαλο που υπερασπίζεται... συνετά το 1-0. Πώς να προκαλέσει ρήγματα ο Παναθηναϊκός, δίχως να «κληθεί στα όπλα» ο δημιουργικός οίστρος -ας πούμε- του Νίνη; Μέχρι να απαντηθεί το ερώτημα, το σκορ έγινε 2-0. Στην επανάληψη η ΑΕΚ κράτησε με σχετική ευκολία. Νίκη ανεκτίμητη για λόγους αναρίθμητους! Και γνωστούς.