Mε το φτωχό μου το μυαλό

Aχ, Ελλάδα, που διώχνεις τα καλύτερα παιδιά σου… Μακριά από την Ελλάδα, στην αγκαλιά του Μισέλ, χωρίς να έχει δίπλα τους περίεργους να τον πιλατεύουνε και με το κινητό κλειστό ο πρίγκιπας του Λουξεμβούργου άφησε τις ελληνικές ομάδες να βγάλουν μόνες τα μάτια τους στα ευρωπαϊκά. Με τον Λευκαρίτη να σολάρει για τους πατριώτες του το αποτέλεσμα ήταν αυτό που πολύ σωστά γράφτηκε στην κριτική του ματς της ΑΕΚ. «Ο διαιτητής σφύριζε σαν το "ΓΣΠ" να ήταν το "Μπερναμπέου"». Να προσθέσω «… και το Καραϊσκάκη το "ΓΣΠ"». Με τον Φάντελ στον αγώνα του Ολυμπιακού και τον Κίνχοφερ στο ματς της ΑΕΚ όχι κουκούτσι, αλλά ούτε σπόρι δεν έπεσε προς τις ελληνικές ομάδες. Χωρίς μάλιστα να μπορεί να διαμαρτυρηθεί άνθρωπος.

Ιδιαίτερα ο Ολυμπιακός δεν μπορεί να βρει φάση για να μουρμουρίσει. Στην πραγματικότητα όμως ο Φάντελ το έστελνε το μήνυμα ποιους αγαπάει και ποιους σνομπάρει. Μέχρι και πέντε λεπτά έφαγαν σε καθυστερήσεις οι παίκτες της Ανόρθωσης, τα τυπικά τρία έδωσε στο τέλος ο Γερμανός. Ακόμα χειρότερα τα βρήκε η ΑΕΚ στο «ΓΣΠ». Σχεδόν όλα τα σφυρίγματα του Κινχόφερ μπορούσαν να δικαιολογηθούν. Και ο Σκόκο βούτηξε με ηλίθιο τρόπο και ο Χουανφράν πήρε τα πόδια του Οκκά από πίσω. Αλλά με τη βουτιά να γίνεται στα 30 μέτρα από το τέρμα και τον Χουανφράν να πηγαίνει για μπάλα, και να μην έδινε τις κόκκινες ο Γερμανός κανένας Κύπριος δεν θα διαμαρτυρόταν. Η διάθεση του Κινχόφερ φάνηκε περισσότερο στην τελευταία σημαντική φάση. Οταν ο Νικουλέσκου καθυστερεί να χτυπήσει ένα φάουλ. Ο διαιτητής πάει και βγάζει την κάρτα, αλλά στο τέλος σφυρίζει τη λήξη του ματς στο τρίλεπτο που είχε δώσει. Τώρα πώς έμπρακτα με την κίτρινη κάρτα αναγνωρίζεις ότι γίνεται καθυστέρηση, αλλά δεν την κρατάς, ο Κινχόφερ και ο εξομολογητής του θα το ξέρουν.
Ολα, όμως, εδώ πληρώνονται, που λένε και οι γκόμενες όταν σε πιάσουν με άλλη. Ενας φίλος που ξέρει την ιστορία μου έλεγε ότι, εκτός από τον Λευκαρίτη, ρόλο στη διαιτησία της ΑΕΚ έπαιξε και η κόντρα του Ντέμη με τον Κατάπτυστο.

Οταν είχε πει ο Κατάπτυστος ότι η ΑΕΚ πρέπει να φέρεται καλύτερα γιατί ξέρει ότι η ΕΠΟ την έχει βοηθήσει, ο Ντέμης είχε απαντήσει «να μας πει ο κύριος Γκαγκάτσης με ποιον τρόπο μάς βοήθησαν». Ο Γκαγκάτσης το άφησε να περάσει και όλοι είχαν νομίσει ότι η βοήθεια αφορούσε την πρώτη συμμετοχή της ΑΕΚ στα ευρωπαϊκά όταν τη θέση διεκδικούσε η Χαλκηδόνα. Σύμφωνα όμως με τον φίλο, υπάρχει και κάτι άλλο. Πρόπερσι η ΑΕΚ είχε παίξει με τη Χαρτς. Στο πρώτο ματς στο Εδιμβούργο ο Δανός διαιτητής Βόλκαρτζ είχε αφήσει τη Χαρτς με 10 παίκτες αποβάλλοντας τον Αγκουιγιάρ στο 66ο λεπτό. Στο δεύτερο ματς ο Ρώσος διαιτητής... απέβαλε τον Μπρεγιέ στο 30ό λεπτό για αγκωνιά στον Ιβιτς, ενώ πριν από τέσσερα λεπτά τού είχε δώσει κίτρινη επειδή φορούσε σκουλαρίκι. Μετά απέβαλε τον ΜακΚαν για αγκωνιά στον Ιβιτς. Και, για να μην αφήσει τα πράγματα μισά, στο 79' έδωσε πέναλτι στην ΑΕΚ ύστερα από βουτιά του Λάκη. Στο τελευταίο δεκάλεπτο η ΑΕΚ έβαλε δύο ακόμα γκολ και με το 3-0 κανένας στην Ελλάδα δεν είχε ασχοληθεί με τη διαιτησία. Οχι όμως και ο ιδιοκτήτης της Χαρτς, που έσκουζε ότι θα ζητήσει την τιμωρία του Ρώσου. Τόσα ωραία πράγματα έχουν συμβεί, γιατί λοιπόν, κύριε Ντέμη, να μην τα αναγνωρίσεις; Κάτσε τώρα να κάνεις τον πρόεδρο της Χαρτς να δεις τη γλύκα…

Οσο για το ποδόσφαιρο που παίζει η ΑΕΚ, ορισμένες στιγμές μού θύμισε Ολυμπιακό στα τελειώματα του Σόλιντ. Οταν τα χαφ στεκόντουσαν μπροστά από τα μπακ, έκοβαν την μπάλα και πλακώνανε τις μπαλιές των 30 και 40 μέτρων για να πετύχουν τον Μιχαλάκη. Με το μαράζι την έκλεισα την τηλεόραση να δω τον Μπλάνκο να παίρνει την μπάλα από πάσα κάτω από τα 20 μέτρα. Και όταν οι πάσες είναι καμινάδες και υψικάμινοι τα αντίπαλα μπακ θα αποκρούσουν ή θα σου βγάλουν το φορ οφσάιντ. Το τακτικό αδιέξοδο της ΑΕΚ φάνηκε όταν ισοφάρισε την πρώτη φορά το σκορ και οι Κύπριοι μαζεύτηκαν στο μισό γήπεδο. Για ένα τέταρτο η ΑΕΚ έμοιαζε με την Εθνική Ελλάδας στο ματς με τη Σουηδία. Δέκα πάσες στο κέντρο για να καταλήξει η μπάλα στο ίδιο σημείο σε αυτόν που έκανε την πρώτη πάσα. Και εδώ δεν έχουμε ευθύνη του Δώνη και του συστήματος. Εχουμε έλλειψη ενός παίκτη που θα κάνει την ατομική ενέργεια για να σπάσει την πρώτη γραμμή άμυνας. Τέσσερα χρόνια που, αν γραφόντουσαν σε μυθιστόρημα, θα είχε τίτλο «Από τον Τσάνκο στον Ρίκκα».

«Εμείς βέβαια δεν είμαστε προπονητές για να πούμε τι πρέπει να γίνεται…», που λένε και στα κρατικά. Σκεφτόμουν λοιπόν πόσο περίπλοκη και πάνω από τη μέση ποδοσφαιρική ευφυΐα είναι η δουλειά του προπονητή, διαβάζοντας τις δηλώσεις του ηγέτη του πάγκου του Αρη, Κίκε Ερνάντεθ, μετά τον αποκλεισμό από τη Σλάβεν. «Τα προκριματικά πάντα έτσι είναι. Υπάρχουν δύο αγώνες. Η πρόκριση κρίθηκε για μας στο ότι βάλαμε μόνο ένα γκολ στο γήπεδό μας έχοντας κι άλλες ευκαιρίες». Πόσοι από εσάς έχετε φτάσει σε τέτοιο βάθος σκέψης ώστε να καταλάβετε ότι στα προκριματικά υπάρχουν δύο αγώνες; Και πόσοι έχετε προχωρήσει ακόμα πιο πέρα για να σκεφτείτε ότι και στο Κύπελλο οι αγώνες είναι δύο; Τώρα το άλλο, ότι η πρόκριση είχε κριθεί στο πρώτο ματς που ο Αρης έβαλε μόνο ένα γκολ και ότι αν είχε βάλει τρία θα είχε εξασφαλίσει την πρόκριση, πράγματι πρέπει να είσαι προπονητής για να το πεις.