Πού πας, κ. Μάκη;

Bρήκε τον μπελά του ο Μάκης. Τι το θέλει το παραγοντιλίκι; Και μάλιστα στον Ηρακλή. Το τι έχει να ακούσει στο Καυτανζόγλειο δεν περιγράφεται. Ο κάθε πικραμένος θα σηκώνεται και θα του φωνάζει να πιάσει μια κάμερα, να τρέξει στα αποδυτήρια και να απαθανατίσει τις λοβιτούρες των διαιτητών.

Μη νομίζετε ότι υπάρχει μέτρο. Αν ακούσει κανείς από μια μεριά όσα λέγονται στα ραδιόφωνα από τη στιγμή που ο Μάκης προέκυψε στα διοικητικά του Ηρακλή, είναι να κλαίει και να γελά ταυτόχρονα. Οι μισοί θεωρούν ότι τώρα θα σέβονται τον Ηρακλή λίγο περισσότερο. Μάλιστα, θυμούνται τις περσινές διαιτησίες (πραγματικά δεν ήταν... ευχάριστες) και υποστηρίζουν ότι με τον Μάκη αντιπρόεδρο η κατάσταση θα εξομαλυνθεί. Αλλοι ελπίζουν ότι ο Ηρακλής αποκτά πλέον ισχυρή προσωπικότητα και ένα δυνατό χαρτί αν ο Μάκης γίνει εκπρόσωπος της ομάδας στη Σούπερ Λίγκα. Αλλοι πάλι τον θέλουν στην κερκίδα, δίπλα στον πρόεδρο Αντώνη, για να δίνει τον αγώνα του όπως τον έδινε καλή ώρα ο Καράογλου, όταν βουτούσε στον αγωνιστικό χώρο για να πιάσει τον διαιτητή από το γιακά, φτάνοντας ανενόχλητος μέχρι το κέντρο του γηπέδου.

Τι θέλουν από τον Μάκη και τι θέλει ο ίδιος να κάνει στον Ηρακλή, είναι κάτι που θα χρειαστεί αρκετό καιρό μέχρι να ξεκαθαρίσει. Γιατί ακόμη κι αν μας το εξηγεί μέσα από το χθεσινό του μανιφέστο ο ίδιος ο «κ. Ζούγκλας» («γιατί είπα το "ναι"»), δεν έχουμε σκοπό να το καταλάβουμε.

Φαίνεται ότι δεν έχουμε σκοπό να αντιληφθούμε πώς θα γεφυρώσει τις νοοτροπίες που χωρίζουν 500 χιλιόμετρα και που είναι βέβαιο ότι δεν μπορεί να τις ακολουθήσει όσο θα βρίσκεται στην Αθήνα και ο Ηρακλής θα εξακολουθήσει να βρίσκεται στη Θεσσαλονίκη. Πώς θα ζήσουν όλοι μαζί, Μάκης και Ηρακληδείς, το ίδιο όραμα.

Κι όταν μιλάμε για νοοτροπίες, πρακτικές και αλλαγές, το πρώτο που πρέπει να γίνει είναι να τις καταγράψεις μέσα από τους ανθρώπους που τις διαμορφώνουν. Οταν βρίσκονται μακριά σου, δύσκολα θα τους καταλάβεις. Ετσι δεν είναι, κ. Μάκη;