Τουρκία 2010: Ελλάδα vs Αργεντινή

«Το δις εξαμαρτείν ουκ ανδρός σο- φού», αλλά όπως είπε και ο Βασίλης Σπανούλης, έτσι είναι το μπάσκετ, έτσι είναι ο αθλητισμός. Το 2004 οι Αργεντινοί μάς είχαν πικράνει μέσα στο σπίτι μας, στην Αθήνα. Και πριν από δύο μέρες το σκηνικό επαναλήφθηκε, πολλά χιλιόμετρα μακριά. Για τους λόγους που προέκυψε το νέο στραπάτσο, έχουν αναφερθεί πολλά, κάνουμε και σχετική αναφορά στις σελίδες του μπάσκετ. Εμείς πάμε την ιστορία παρακάτω, τι μπορεί να γίνει στο άμεσο μέλλον. Τότε, που κάπου θα ξανασυναντηθούμε με τους... φίλους μας τους Νοτιοαμερικανούς. Με λίγα λόγια, κάνουμε μία εκτίμηση της μορφής που πιθανότατα θα έχουν οι δύο εθνικές, αν π.χ. συναντηθούν σε δύο χρόνια, στο Μουντομπάσκετ της Τουρκίας.

Ποτέ, βέβαια, δεν μπορείς να γνωρίζεις εκ των προτέρων τι ακριβώς θα γίνει, αλλά η λογική αναφέρει ότι τα μαντάτα είναι ευχάριστα για μας, για τους Αργεντινούς, όμως, όχι.

Οι δικές μας απώλειες θα αφορούν μάλλον μόνο σε έναν παίκτη. Ο Θοδωρής Παπαλουκάς έχει προσφέρει πολλά στο αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα, αλλά κάποια στιγμή έρχεται το πλήρωμα του χρόνου. Αναφέρθηκε ότι ο 31χρονος άσος του Ολυμπιακού θα αποχωρήσει τώρα από την Εθνική, αλλά και να μη γίνει κάτι τέτοιο, πιθανότατα να συμβεί μετά το Ευρωμπάσκετ του 2009. Οι υπόλοιποι διεθνείς μας είναι σε ηλικία που -τουλάχιστον μέχρι το 2010- δεν τους εμποδίζει να συμμετάσχουν. Στον αντίποδα, μάλιστα, έρχονται δύο προσθήκες, η μία εκ των οποίων είναι εκπληκτική. Μιλάμε για τον Κώστα Κουφό, ο οποίος από πλευράς ταλέντου δεν συγκρίνεται με κανέναν Ελληνα παίκτη. Δεν ξέρουμε πώς θα εξελιχθεί, σίγουρα όμως έχει ποιότητα όσο κανείς. Ο άσος των Γιούτα Τζαζ θα μας λύσει πολλά προβλήματα μέσα στο καλάθι. Στην Ανδρών θα κληθεί σύντομα και ο Νικ Καλάθης. Ο παίκτης της ομάδας του πανεπιστημίου της Φλόριντα βελτιώνεται χρονιά και με τη χρονιά και το καλοκαίρι του 2010 δεν αποκλείεται να βρίσκεται στον δρόμο προς το ΝΒΑ.

Στην αντίπερα όχθη, τα πράγματα κάθε άλλο παρά ρόδινα είναι για τους Αργεντίνους. Ο Ομπέρτο στα 33 του, ο Τζινόμπιλι στα 31 του και ο Πριτζιόνι στα 33 του μάλλον μετρούν αντίστροφα για την αποχώρησή τους από το αντιπροσωπευτικό τους συγκρότημα. Και τι μένει; Ο Νοτσιόνι, ο Σκόλα και ο Ντελφίνο, που το 2010 θα είναι ακόμη σε καλή ηλικία: ο πρώτος 31, ο δεύτερος 30 και ο τρίτος 28. Τα δύσκολα, όμως, έρχονται ύστερα από αυτούς, μια και δεν υπάρχουν νεαροί παίκτες της προκοπής. Αν υπήρχε άλλωστε κάτι καλό, θα το βλέπαμε πιθανότατα στην τωρινή τους δωδεκάδα, που συμπληρώνεται από παίκτες, που τους έχει ξεχάσει το μπάσκετ.

Βεβαίως, από αυτή την ομάδα -δίκαια- χάσαμε και άλλωστε τα πάντα αποδεικνύονται μέσα στο παρκέ. Δεν χωρά αμφιβολία, ωστόσο, ότι το μέλλον το δικό μας διαγράφεται, αν όχι λαμπρό, τουλάχιστον θετικό, των Αργεντινών όμως σκοτεινό και χωρίς προοπτική.