Συμβατική τεχνολογία, βιονικές μπαταρίες

Στο ασανσέρ που οδηγεί στο Κέντρο Τύπου της αρένας «Γου Κε Σονγκ» είχα καλό συναπάντημα. Μόλις άνοιξε η πόρτα, είδα μπροστά μου το τιμ του NBC, με επικεφαλής τον Νταγκ Κόλινς, κορυφαίο προπονητή, σπουδαίο τηλεοπτικό αναλυτή και παρ' ολίγον ήρωα των Αγώνων του 1972, στους οποίους πέτυχε ζαλισμένος τους τελευταίους πόντους των ΗΠΑ πριν σημειωθεί το πολυσυζητημένο νικητήριο καλάθι των Σοβιετικών από τον συγχωρεμένο πια Αλεξάντερ Μπέλοφ.

Ο Κόλινς είδε το «Greece» στην μπλούζα μου και έσπευσε να ανοίξει κουβέντα για τον αγώνα που ξεκινούσε λίγα λεπτά μετά: «Τι λες, θέλει να κερδίσει σήμερα η Ελλάδα ή όχι;» Απάντησα χάριν αστεϊσμού «I don’t know», αλλά στην πραγματικότητα ήξερα.

Δεν πέρασε από τα ελληνικά μυαλά το ενδεχόμενο της «επίτηδες ήττας», ώστε να ψάξει η Εθνική τη μέγιστη διάκριση μέσω Λιθουανίας και Ισπανίας.

«Θέλουμε Αργεντινή και ΗΠΑ και όπου μας βγάλει. Que sera, sera», είπα στο πηγαδάκι των Αμερικανών. Ο πολύπειρος Κόλινς έδειξε για μια στιγμή έκπληκτος, αφού μόλις είχε παρακολουθήσει την άψυχη Λιθουανία να συντρίβεται από τους Αυστραλούς.

Στη συνέχεια όμως έβαλε κάτω τα δεδομένα και συμφώνησε με τη θεωρία που θρασύτατος του ξεφούρνισα.

«Πράγματι, η Αργεντινή έχει πρόβλημα στο πόστο του πόιντ γκαρντ. Της λείπει το βάθος σε αυτή τη θέση. Δεν διαθέτει αρκετούς χειριστές. Η ομάδα σας μπορεί να χτυπήσει εκεί και να φέρει το παιχνίδι στα μέτρα της με την περιφερειακή της άμυνα. Ναι, ναι, έχεις δίκιο. Είναι σημείο κλειδί αυτό».

Ενιωσα δέκα πήχες ψηλότερος και απομακρύνθηκα με χαμόγελο χιλίων καρδιναλίων. Από τον «Σάρας» και τον Σίσκα είναι σχεδόν αδύνατο να κλέψεις την μπάλα στη σέντρα, σκεφτόμουν. Στην Αργεντινή, δεύτερος πλέι μέικερ, πίσω από τον έξοχο αλλά συμβατικής τεχνολογίας Πριχιόνι, είναι ο Τζινόμπιλι. Ακόμη κι αν τα πρόσθετα καθήκοντα αδειάσουν ένα μέρος από τις βιονικές μπαταρίες του, το όφελος για την Εθνική μας θα είναι κολοσσιαίων διαστάσεων.

Για τους Αργεντινούς, θα τα πούμε και αύριο. Το φινάλε του αγώνα με την Κίνα έκανε την Εθνική να αισθάνεται ακόμη πιο βέβαιη για τις δυνάμεις της, αφού η επική αντεπίθεση των «γηπεδούχων» αντιμετωπίστηκε με Ολύμπια ηρεμία και περισσή ωριμότητα. Οι ήττες από Ισπανία και ΗΠΑ φαίνεται ότι άφησαν διδάγματα και όχι πληγές.

Μέχρι τώρα, όλα πηγαίνουν βάσει σχεδίου, η δε εικόνα της ομάδας ολοένα βελτιώνεται. Στην ελληνική γειτονιά του Ολυμπιακού Χωριού, όπου η αισιοδοξία έκανε την πρώτη της εμφάνιση προχθές, έπειτα από δέκα μέρες σκοτεινιάς, η Εθνική μπάσκετ κρατάει τη σημαία ψηλά και οιστρηλατεί με το κέφι και τη σιγουριά της όσους αθλητές περιμένουν να πάρουν σειρά για να στηθούν στην αφετηρία. Αύριο είναι η πιο μεγάλη μέρα της. Μέχρι την επόμενη.