Το γιοφύρι του Ντιόγο

Σκέφτομαι, λατρεμένε αναγνώστη, ότι προχθές χάθηκε μια τεράστια ευκαιρία για τον ελληνικό αθλητισμό. Αν οι Ολυμπιακοί Αγώνες γίνονταν στην Κύπρο και όχι στο Πεκίνο θα είχαμε βαρεθεί να μετράμε μετάλλια στην κολύμβηση. Φαντάσου τον Σωκράτη μαινόμενο, μετά τον αγώνα του Ολυμπιακού με την Ανόρθωση, να ζητάει απ’ τους παίκτες του να γυρίσουν κολυμπώντας. Και μόνο στο άκουσμα του έξαλλου προέδρου, ο Τοροσίδης θα έκανε το κατοστάρι σε χρόνο dt. Ο Φελπς θα εύρισκε, επιτέλους, αντίπαλο...

Νομίζω, dear, ότι η ήττα απ’ την Ανόρθωση πρέπει να βοήθησε τον Κόκκαλη να καταλάβει ότι το μεγάλο του λάθος ήταν η επιλογή του Βαλβέρδε για την τεχνική ηγεσία της ομάδας. Ο πρόεδρος δεν είδε ότι ο κατάλληλος άνθρωπος βρισκόταν μπρος τα μάτια του. Και αυτός δεν είναι άλλος απ’ τον Πέτρο Μίχο. Διαβάζοντας το σχόλιο του μεγάλου Ελληνα προπονητή στο «Goal» και ο πιο δύσπιστος θα συνειδητοποιούσε ότι αυτός θα έπρεπε να είναι ο εκλεκτός. Ο Πέτρος, αφού αναλύει με μοναδικό τρόπο τα λάθη του Βαλβέρδε στο στήσιμο και τη διαχείριση της ομάδας, τονίζει:

«Ο Ολυμπιακός δεν ήταν έτοιμος και από ψυχολογικής πλευράς, και αναστατώθηκα ως θεατής και ως προπονητής με την απειθαρχία των παικτών». Εχοντας περισσότερη εμπιστοσύνη στον Μίχο, όταν κρίνει με την ιδιότητα του θεατή, θα συμφωνήσω 100% μαζί του. Αν αναστατώθηκε εκείνος μία εγώ αναστατώθηκα δέκα. Mon Dieu, δεν έχω και τον Αυτιά να μου πει αν θέλει να λιποθυμήσω τώρα ή μετά τις διαφημίσεις...

Συνεχίζει ο καλός μου: «Δεν ήταν εικόνα ομάδας με μπάτζετ 30 εκατ. ευρώ, και μάλιστα κόντρα σε μια μέτρια, που απλά εκμεταλλεύτηκε τα κενά. Ο Βαλβέρδε σχεδίασε λάθος το παιχνίδι και φάνηκε καθαρά ότι η ομάδα δεν είναι δουλεμένη να παίζει κόντρα σε οργανωμένες άμυνες». Η εμπεριστατωμένη άποψη του Πέτρου δίνει μια απάντηση και σε όσους τόλμησαν να υποστηρίξουν ότι η αδράνεια της διοίκησης του Ολυμπιακού στο μεταγραφικό παζάρι οδήγησε στο Βατερλό της Κύπρου.

Απ’ τη στιγμή που ο ίδιος έκανε την προπαίδεια και βρήκε ότι το μπάτζετ της ομάδας που έπαιξε με την Ανόρθωση είναι 30 εκατ. ευρώ, τα σχόλια περιττεύουν. Δηλαδή, κύριε Βαλβέρδε μας, τι μπάτζετ ήθελες για να αποκλείσεις «μια μέτρια ομάδα που απλά εκμεταλλεύτηκε τα κενά»; Και μη μας πεις ότι θες άλλο έναν αμυντικό χαφ και δύο επιθετικούς, γιατί θα γελάσω. Δηλαδή πού θες να φτάσουμε; Στα 60 εκατομμύρια για να 'σαι εσύ ευχαριστημένος; Απ’ τον τοίχο νομίζεις ότι τα κόβουμε;

Αν ο Πέτρος στο Αιγάλεω, με μπάτζετ βία 30 χιλιάρικα, έκανε παπάδες, φαντάσου τι θα κάνει αν αναλάβει μια ομάδα 30 εκατομμυρίων. Ποιο Τσάμπιονς Λιγκ; Και Αστρογαλαξιακό Κύπελλο, αν υπήρχε, θα το έπαιρνε αέρα-πατέρα. Σωκράτη, σκέψου το...

Εχω νευριάσει, κεχαριτωμένε. Δεν μας φτάνει η σφαλιάρα που φάγαμε στην Κύπρο, έχουμε και το «σίριαλ» της μεταγραφής του Ντιόγο να μας σπάει τα νεύρα. Εχω βαρεθεί να μετράω πόσες φορές τα 'χουν βρει και πόσες τα χουν χαλάσει οι δυο πλευρές. Και εμείς αγαπήσαμε και κάναμε τρέλες, αλλά και η χυλόπιτα έχει τα όριά της. Διαβάζω στο sport-fm.gr τη νέα πράξη του δράματος, με δηλώσεις που έκανε ο ίδιος ο παίκτης, και σηκώνω τα χέρια ψηλά: «Είναι αναληθές ότι μίλησα σε ελληνική εφημερίδα. Και επίσης, η μητέρα μου δεν ήταν στην Ελλάδα».

Πάει. Αν δεν μας τρελάνει αυτός δεν θα ησυχάσει. Και απευθύνομαι σε σένα, Κλαούντια, σεβάσμια και γοητευτική μητέρα του Ντιόγο, μπας και βγάλω μιαν άκρη. Σε φέραμε στην Ελλάδα, σε ξεναγήσαμε, σε ποτίσαμε, σε ταΐσαμε, και βγαίνει τώρα ο κανακάρης σου και μας το παίζει Κινέζος; Με το χέρι στην καρδιά, απάντησέ μου: κυρα-Ντιόγενα, ο Ντιόγο σου πού το πάει;

Ξέρω, sugar, ότι την ώρα που διαβάζεις τούτες τις αράδες ο Ντιόγο μπορεί να έχει κλείσει και να κάνει και την πρώτη του προπόνηση με τα ερυθρόλευκα. Δεν θα μου κάνει καμιά εντύπωση. Τον δόλιο τον Χρυσικόπουλο σκέφτομαι μόνο. Τι έχει τραβήξει το αγόρι μου μ’ αυτή τη μεταγραφή. Και το γιοφύρι της Αρτας να του ζητούσαν να χτίσει, τέτοια ταλαιπωρία δεν θα 'χε περάσει. Τουλάχιστον εκεί θα χε και σαράντα πέντε μάστορες και εξήντα μαθητάδες να τον βοηθάνε. Τώρα τι να κάνει που είναι μόνος και έρημος;

Αν, πάντως, γίνει η στραβή και δεν έρθει ο Βραζιλιάνος, θα 'χει γραφτεί ιστορία. Ξέρεις τι είναι να ερίζουν οι εφημερίδες για το ποια είχε το αποκλειστικό μιας μεταγραφής που δεν έγινε ποτέ; Αν δεν ξέρεις, θα σου πω εγώ: απόλαυση...

Δεν θέλω να σε στενοχωρήσω, λατρεμένε οπαδέ του Ολυμπιακού, όμως τα πράγματα στη ρεβάνς θα είναι πολύ δύσκολα. Αν οι παίκτες της Ανόρθωσης έχουν τη μισή τόλμη απ’ αυτήν που έχει ο πρόεδρος του συνδέσμου διαιτητών Κύπρου, τη βάψαμε.

Ο πρόεδρος Γιώργος Πάπουτσος, με το επώνυμο που εξάπτει τη φαντασία, είναι ρωμαλέο αγόρι, του το αναγνωρίζω. Διαβάζω στο «Φως» ότι υπάρχει πρόθεση στην ελληνική πλευρά να συνεχιστεί η ανταλλαγή διαιτητών με την Κύπρο. Ο γλυκός Πάπουτσος, όμως, θέτει έναν όρο: «Εμείς ως σύνδεσμος διαιτητών δεν έχουμε κανένα πρόβλημα να συνεχιστεί η ανταλλαγή Ελλήνων και Κυπρίων διαιτητών. Είμαστε υπέρ της ανταλλαγής, αλλά δεν θα πρέπει να γίνεται μονόπλευρα. Θα πρέπει να υπάρχει παρουσία Κυπρίων διαιτητών στην Ελλάδα, ανάλογη με την παρουσία των Ελλήνων διαιτητών εδώ. Θέλουμε να υπάρχει μια αριθμητική αναλογία».

Οτι θα ήταν τόσο περιζήτητα τα φιντάνια μας ομολογώ ότι δεν το είχα φανταστεί. Και σε χειμερία νάρκη να έπεφτα και να κοιμόμουνα για μήνες, τέτοιο όνειρο δεν θα το έβλεπα ποτέ. Κύριε Πάπουτσέ μου, θαυμάζω την τόλμη σου, αλλά μήπως να το ξανασκεφτόσουν λίγο το θέμα; Βάζεις τα χεράκια σου να βγάλεις τα ματάκια σου; Καλά, αν επιμένεις πάντως, σου τους στέλνουμε και άσ' τους να ξεχειμωνιάσουν κιόλας στο νησί. Χάρισμά σου. Πίστεψε με, από κανέναν δεν θα λείψουν στην Ελλάδα...

(Γιάννη Κομπότη, λέω και καμιά σαχλαμάρα να περάσει η ώρα, μη με παρεξηγείς).

Νιώθω τύψεις. Σου μαύρισα την ψυχή σήμερα, πιστέ μου αναγνώστη. Γι’ αυτό κλείνω με κάτι αισιόδοξο για να σε ανεβάσω λίγο. Είναι η κριτική για την απόδοση του Ζιλμπέρτο Σίλβα στο παιχνίδι με τη Σπάρτα, που έκανε ο Νικόλας Βασιλαράς στην «Πράσινη»: «Αρχοντική εμφάνιση από τον Βραζιλιάνο μέσο, ο οποίος με το απλό και σίγουρο παιχνίδι του καθοδηγούσε με μαεστρία ολόκληρη τη μεσαία γραμμή του Παναθηναϊκού. Πιστοποίησε για μία ακόμα φορά ότι θα είναι η μεγάλη δύναμη της ομάδας φέτος».

Εντυπωσιάζομαι. Αγαπώ τους καλοπροαίρετους ανθρώπους. Ενας μουρτζούφλης τύπος θα μπορούσε να δει δυο σωστές πάσες στα 5 μέτρα του Σίλβα και να πει: «Σιγά το πράγμα». Ο καλοπροαίρετος, αντίθετα, θα σχολιάσει: «Οι σίγουρες πάσες του βοηθούν την ομάδα να ελέγξει τον ρυθμό. Ανεκτίμητη η προσφορά του». Σε μια μπαλιά του Βραζιλιάνου, πάλι, στον γάμο του Καραγκιόζη, ο κακοπροαίρετος θα τόνιζε: «Δεν δείχνει συγκεντρωμένος, χάλασε την αντεπίθεση της ομάδας του». Εκείνος που βλέπει το ποτήρι μισογεμάτο, όμως, θα έλεγε: «Εξαιρετική η σκέψη του, να περάσει την μπάλα στην πλάτη της άμυνας».

Επειδή και 'γώ είμαι αισιόδοξο αγόρι θα συμπληρώσω τον Νικόλα και θα πω ότι ο Ζιλμπέρτο ήταν φανταστικός, μάσαγε σίδερα, είχε πάθος, δύναμη, ήταν ο ηγέτης του πολυμετοχικού, και μ’ αυτήν την εμφάνιση ήδη έκανε απόσβεση των μισών χρημάτων που δαπανήθηκαν για τη μεταγραφή του. Και ύστερα ζήσαμε εμείς καλά και ο Ζιλμπέρτο καλύτερα...