Bλέποντας καθημερινά την Αννα Καραμανλή στην εκπομπή «Πεκίνο 2008» διαπιστώνω ότι ορισμένοι άνθρωποι έχουν γεννηθεί αληθινά τυχεροί. Τη στιγμή που η Αννα χαμογελά, μπορείς διά γυμνού οφθαλμού να διακρίνεις ότι η λαμπερή παρουσιάστρια έχει προβεί σε μια άκρως επιτυχημένη λεύκανση στα δόντια. Η τύχη της Αννας συνίσταται στο ότι το σκηνικό στο στούντιο είναι έτσι διαμορφωμένο ώστε να την αναδεικνύει με τον καλύτερο τρόπο. Οι δύο οθόνες πίσω της, στις οποίες προβάλλεται η Ολυμπιακή φλόγα, κάνουν τη διαφορά.
Τη στιγμή που η Αννα μάς χαρίζει το αστραφτερό χαμόγελό της, η λάμψη του συναντά το φως της φλόγας, που «σιγοκαίει» στα νώτα της, δημιουργώντας ένα μοναδικό υπερθέαμα φωτός και χρωμάτων. Ουσιαστικά το χαμόγελο της γλυκιάς καλλονής λειτουργεί ως φωτορρυθμικό.
Η διάρκεια και η έντασή του μεταβάλλουν ανάλογα και τον φωτισμό του χώρου. Το αποτέλεσμα είναι εκπληκτικό...
Μαγεμένος από την ακτινοβολία της Καραμανλή, ρούφηξα ως το τέλος κάθε στιγμή από τη συνέντευξη που πήρε από τη Στεφανί Μπισμπίκου, η οποία ήταν προσκεκλημένη στην εκπομπή. Η Αννα με τόλμη και παρρησία έκανε την ερώτηση που σκοτώνει: «Πιστεύεις ότι, αν δεν είχες τραυματιστεί και δεν είχες μείνει σχεδόν τρεις μήνες εκτός αγωνιστικών χώρων, τα πράγματα θα ήταν καλύτερα για σένα;». Η λυτρωτική απάντηση της Στεφανί: «Οχι. Ο τραυματισμός με βοήθησε πάρα πολύ τόσο σωματικά όσο και ψυχολογικά, δίνοντάς μου την ευκαιρία να κατέβω πανέτοιμη στους Αγώνες», δεν ήρθε ποτέ. Η Ελληνίδα πρωταθλήτρια περιορίστηκε σ’ ένα ξερό: «Σίγουρα», μην μπορώντας να κοινωνήσει τα κρυφά νοήματα της ερώτησης-παγίδας...
Η Αννα επανήλθε με άλλο ένα ερώτημα που κόβει την ανάσα: «Περίγραψέ μας μια μέρα σου. Τρως καθόλου;». Δεν κρατιέμαι, sugar, θα το πω. Εσύ τι λες, χρυσή μου; Για μπονσάι που τρέφεται με αγάπη και φροντίδα την πέρασες την Μπισμπίκου;
Λίγο αργότερα η Αννα δίνει πάσα για βίντεο. Ο «Πουρουπουπού» νομίζει ότι δεν είναι πια στον αέρα και αναρωτιέται μεγαλόφωνα: «Το 'χουμε εδώ μέσα;» Παρ' ότι στο ερώτημα του Παύλου θα μπορούσε να διακρίνει κανείς μια υφέρπουσα διάθεση αυτοκριτικής, οι παρευρισκόμενοι προτίμησαν να το εκλάβουν ως ρητορικό, εξ ου και το χαμόγελό του μετά το τέλος του ρεπορτάζ. Δεν χωρά αμφιβολία ότι κανείς δεν απάντησε. Σοφή επιλογή...
Στη συνέχεια ο «Πουρουπουπού», έκπληκτος από τις συνεχείς επιτυχίες των Κινέζων αθλητών, ζήτησε τα φώτα του Παύλου Σαλτσίδη, για να κατανοήσει πώς συνέβη αυτό το πρωτοφανές γεγονός. Η απάντηση του Παύλου σοκάρει: «Εχουνε πολύ καλά κοτόπουλα εδώ, γι’ αυτό». Εχασα τη γη κάτω από τα πόδια μου. Δεν μπορούσα να διανοηθώ ότι η γοητευτική Σου Λι έκλεισε το φτωχό πλην τίμιο μπακάλικο βιολογικών προϊόντων για να ανοίξει ψητοπωλείο με on-line παραγγελίες από όλο τον κόσμο. Το επιχειρηματικό δαιμόνιο της πολυμήχανης Κινέζας με έχει αφήσει άναυδο.
Εγκαταλείπω τις μικρές ιστορίες των Ολυμπιακών Αγώνων και περνώ στις πικάντικες ιστορίες των Ολυμπιακών αγοριών μου, που δεν χορταίνω να τα βλέπω. Αναφέρομαι φυσικά στον Τάκη, τον Ακη και τον Φιλίπ, που για μια ακόμα φορά μέσα από τη συχνότητα του EXTRA 3 έδωσαν ρεσιτάλ.
Ο γλυκός Τάκης εξέφρασε σε όλους τους τόνους τη βεβαιότητά του ότι ο Ολυμπιακός θα προκριθεί άνετα στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ. Σχολίασε σχετικά: «Ε, βέβαια. Γι’ αυτό πήρε ο άλλος (σ.σ.: Ο Βαλβέρδε) μόνο 18 παίκτες. Σου λέει, εντάξει είμαστε». Ο ζουμερός Φιλίπ πήρε τη σκυτάλη για να ευχαριστήσει δημόσια τον πρόεδρο για τις κινήσεις που έχει κάνει μέχρι τώρα στο μεταγραφικό παζάρι: «Πρόεδρε, εμείς θέλουμε να σου πούμε, αν ακούς, ένα "ευχαριστώ" για τις μεταγραφές που έκανες. Μπράβο. Είναι ευκαιρία φέτος ο Ολυμπιακός να αγγίξει την τελειότητα».
Πεθαίνω. Αν και τα πνευματικά δικαιώματα της φράσης «να αγγίξει την τελειότητα» τα 'χει εδώ και κάτι χρόνια κατοχυρώσει ο Παναγιώτης Τόκος, το συναίσθημα με το οποίο μπόλιασε τον λόγο του ο Φιλίπ με κέρδισε. Στη θέση του προέδρου, αύριο κιόλας, θα έκλεινα τον Πελετιέρι για την πάρτη του Φιλίπ και μόνο. Είμαι ευαίσθητος, τι να κάνω;
Την ηρεμία της στιγμής έσπασε προσωρινά ένας οπαδός του πολυμετοχικού, ο οποίος απευθυνόμενος στον Τάκη είπε: «Ελα, Τσουκαλά. Θα μιλάω και εσύ θ' ακούς». Ο Τάκης δεν κουνήθηκε καν από τη θέση του. Με Ολύμπια ψυχραιμία, που μέχρι και ο Νικοπολίδης θα ζήλευε, του έδωσε την πληρωμένη απάντηση: «Καλά, πάμε στο βίντεο. Μα, ποια είσαι, η Στανίση;».
Ο Τάκης έλυσε και την απορία ενός τηλεθεατή, ο οποίος αναρωτήθηκε γιατί, αφού ο Ντιόγο είναι τόσο καλός παίκτης, δεν ενδιαφέρθηκε γι' αυτόν μια ομάδα τύπου Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Ο Τσουκαλάς ήταν διαφωτιστικός: «Γιατί δεν πρόλαβε, ρε φιλαράκο. Πόσους παίκτες να πάρει δηλαδή, εκατό;».
Λίγο αργότερα συνέβη το κορυφαίο γεγονός της βραδιάς. Ενας οπαδός του Ολυμπιακού βγήκε στη γραμμή και συνομίλησε με τον αφρατούλη Φιλίπ: «Ελα ρε Φίλιππα, τι κάνεις; Σε είδα προχθές με τη φορμίτσα τη φωσφοριζέ. Μπόμπα ήσουνα». Πριν ακόμα ολοκληρώσει τη φράση του ο τηλεθεατής στο μυαλό μου ήρθε η εικόνα του Φιλίπ. Τον φαντάστηκα μέσα σε μια ολόσωμη χρυσαφί φωσφοριζέ φόρμα και μέλωσα. Αν τον είχα και σε φωτογραφία θα ήμουν ο πιο ευτυχής άνθρωπος στον κόσμο. Καρτ ποστάλ θα τον έκανα και θα τον έστελνα στον Νίκο Αλιάγα, που κρατά αρχείο με συλλεκτικά κομμάτια. Δεν μπορώ, αναστατώνομαι...
Ο Τάκης πήρε την πάσα και εξήγησε γιατί ο Φιλίπ φορά τη συγκεκριμένη φόρμα: «Την έχει για το βράδυ, να φέγγει, μην πέσει κάνα αμάξι πάνω του». Μια απάντηση για όλα έχει το χρυσό μου. Ολα τα ξέρει. Μπροστά στον Τάκη μου, τύφλα να έχει η Βικιπαίδεια...
Ο μόνος τρόπος τελικά για να ξεπεράσω τον εθισμό μου στον γοητευτικό Τάκη Τσουκαλά και την παρέα του είναι να ξεκινήσουν εκπομπές στα ερτζιανά δύο αγόρια που θαυμάζω παιδιόθεν. Ο Θόδωρος Πάγκαλος και ο Στέφανος Μάνος. Μαθαίνω ότι τα δύο είδωλά μου ετοιμάζουν από κοινού εκπομπή στον City Fm και δεν μπορώ να το πιστέψω. Παραείναι καλό για να είναι αληθινό...
Από την άλλη σκέφτομαι ότι, αν τελικά η εκπομπή βγει στον αέρα, η Γιάννα σίγουρα θα γίνει καλύτερη χριστιανή. Με τον Πάγκαλο έτοιμο ανά πάσα στιγμή να λύσει το ζωνάρι του και τον Μάνο επίφοβο να τον ανάψει με τις ρηξικέλευθες προτάσεις που καθημερινά γεννά το μυαλό του, η Γιάννα θα βαρεθεί να κάνει τον σταυρό της. Μόνο αν ο μεγαλοδύναμος βάλει το χέρι του η πρεμιέρα της εκπομπής δεν θα συμπέσει με το φινάλε της. Κούφια η ώρα που τ' ακούει, λατρεμένε αναγνώστη. Από τώρα έχω συντονιστεί περιμένοντας το ευτυχές γεγονός...
Κλείνω εκφράζοντας ένα παράπονο. Μέρες τώρα θέλω να το γράψω, αλλά σήμερα δεν άντεξα. Εμείς, οι του Ηρακλή, χάσαμε τσάμπα και βερεσέ τον Σολάνο, τον οποίο πήρε ο Πηλαδάκης. Διάβασα στη «SportDay» ότι ο γοητευτικός ποδοσφαιριστής, εκτός των άλλων, παίζει και πνευστά, τρομπέτα, σαξόφωνο και όλα τα σχετικά. Ο κατάλληλος παίκτης στην κατάλληλη ομάδα θα ήταν ο καλός μου. Το πρωί θα τον είχε ο Πεντράθα και το βράδυ εμείς στο «Αρένα» στη θέση του Τσεμπερούλη. Κρίμα κι άδικο, άπονε Πηλαδάκη...
Πλάτη
Πλέον μπορώ να το πω με σιγουριά. Οσο και αν παλεύουν οι Κινέζοι, το μεγαλείο των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας δεν θα το φτάσουν ποτέ. Την πλάτη μας θα βλέπουν μόνο. (Γιάννα, για σένα δουλεύω. Φτιάχνω κλίμα, μπας και φιλοτιμηθεί ο Ζακ Ρογκ να μας προτιμήσει ξανά. Τόσα Ολυμπιακά ακίνητα μάς έμειναν. Τι να τα κάνουμε; Μουσεία;).