Στον παράδεισο θα μπουν όσοι τώρα αγρυπνούν...

Τι μπορεί να σου στερεί τον ύπνο στις διακοπές; Στην καλύτερη περίπτωση η δική σου ροπή διαρκείας προς το ξενύχτι -για οιονδήποτε ευχάριστο σκοπό. Στη χειρότερη, (ας πούμε) η επίμονη επιθετικότητα των κουνουπιών, εάν για κάποιο λόγο έχεις τσακωθεί με όσους πωλούν εντομοαπωθητικά. Ελα όμως που υπάρχει και η... ιερή αϋπνία: μένεις ξάγρυπνος διότι η καμπάνα του χωριού ηχεί κάθε ώρα, συμπεριλαμβανομένων και των «μικρών». Τόσες φορές όσες «πρέπει», ώστε να αντιληφθούν τα τριζόνια, οι γκιώνηδες, τα κουνάβια αλλά και όσοι άνθρωποι δεν κοιμούνται ότι η ώρα έφθασε τέσσερις ή πέντε το πρωί. Διότι, ως γνωστόν, η ξάγρυπνη πανίδα βασανίζεται εάν δεν ενημερώνεται για την ακριβή ώρα των ανθρώπων -αφήστε που οι πετεινοί πρέπει να ξέρουν πότε οφείλουν ν' αρχίσουν την προθέρμανση για το λάλημα. Ισως, πάλι, όσοι άνθρωποι εκείνες τις ώρες επιδίδονται σε «ευδαιμονικές», ηδονικές ενασχολήσεις πρέπει να νιώθουν την πίεση του χρόνου, ώστε να μην το παρακάνουν. «Γιώργη, κοντεύει να ξημερώσει κι εσύ ακόμη πίνεις». «Μαρίκα, Μήτσο, το κάνατε ήδη δύο φορές, η υπερβολή είναι αμαρτία».

Σε πολλά μέρη της Ελλάδας έχει γίνει θεσμός το «δείκτες στο καμπαναριό που την ώρα τη σημαίνουν». Σε αρκετές -θα ήθελα να πιστεύω στις περισσότερες- περιπτώσεις, είτε λόγω της αυτοσυγκράτησης των αρμοδίων (ιερέων, επιτρόπων, κ.λπ.) είτε χάρη στις διαμαρτυρίες των κατοίκων, οι καμπάνες σιγούν κατά τη διάρκεια της νύχτας και του καταμεσήμερου. Η εκκλησία του χωριού Αγρός της Βορειοδυτικής Κέρκυρας όχι μόνο δεν εμπίπτει στην κατηγορία αυτή, αλλά τηρεί την κατ' εξοχήν hardcore εκδοχή του δόγματος «στον παράδεισο θα μπουν όσοι τώρα αγρυπνούν». Εκτός από τα θεόσταλτα χτυπήματα στις «στρογγυλές» ώρες, το μήνυμα του Κυρίου το διαλαλεί κι από ένα στις... μισές! Προφανώς ο ύπνος του δικαίου είναι αυτός που επέρχεται σε 29 λεπτά. Στα 30 «καίγεσαι».

Συζήτησα με ορισμένους κατοίκους του Αγρού για την καμπάνα του χωριού και την ιστορία της. Οσα άκουσα -σχόλια ή εξιστορήσεις- ήσαν άκρως ενδιαφέροντα. Θα σας τα γνωστοποιήσω αύριο. Βλέπετε, χθες βράδυ στην εφημερίδα ήχησε πάνω από το κεφάλι μου η «καμπάνα» των Βάιου Τσούτσικα και Νίκου Περάκη. Το μήνυμά της 100% εγκόσμιο: «Μέχρι 350 λέξεις γράφεις γι' αύριο». Στις 348 σταματάω, βρε καταπιεστικά παλιόπαιδα...