Συγγνώμη, πού είναι το φρένο;

Συγγνώμη, το είδατε αυτό το χθεσινό; Πάσχιζα να θυμηθώ πότε άλλοτε έχω δει τέτοια ισοπεδωτική κυριαρχία ομάδας μπάσκετ επί υποτίθεται ισοδύναμου αντιπάλου σε όλα τα μήκη και πλάτη του γηπέδου, αλλά δεν μπορούσα. Τι ήταν αυτό που έπαθαν τα κακόμοιρα τα Σερβόπουλα;

Προσπαθούσαν να φτάσουν στη σέντρα και έχαναν τον ορίζοντα από τα μάτια τους. Ανοιγαν διάδρομο και δοκίμαζαν λέι απ και δέχονταν τάπες που θύμιζαν αστραπόβροντα. Κυνηγούσαν στην άμυνα για να περιορίσουν τα ελληνικά «ατού» και έβρισκαν τον μπελά τους από τους παίκτες του πάγκου. Επιχειρούσαν να κυκλοφορήσουν την μπάλα σωστά και γρήγορα και την έβλεπαν να κάνει φτερά. Προσπερνούσαν έναν Ελληνα και έβρισκαν τρεις να περιμένουν από πίσω.

Ούτε η αντίστοιχη ομάδα του '95 δεν έπαιξε τέτοιο μπάσκετ στον δρόμο για το παγκόσμιο χρυσό της Αθήνας. Συγχωρήστε μου την ιεροσυλία, αλλά αυτό που συνέβη χθες στην ανυποψίαστη Αμαλιάδα μού έφερνε στο μυαλό εικόνες Βαρκελώνης από το μακρινό 1992. Η ελληνική Εθνική Εφήβων έπαιξε τον ρόλο της αμερικανικής Ομάδας-Ονειρο και οι 19χρονοι Σέρβοι επωμίστηκαν όλους τους υπόλοιπους. Ο σάκος του μποξ ήταν ντυμένος με χρώματα «πλάβι». Τι λέτε, μήπως έχουμε σειρά να γίνουμε εμείς κακός δαίμονας της Σερβίας; Από την πένα μου και στου Θεού τ' αυτί! Θα χρειαστούν πολλά πολλά χρόνια για να σβηστούν από το dna ημών των παλαιοτέρων τα απωθημένα της περιόδου 1988-2002.

Ο τραυματισμός του άτυχου Βλαδίμηρου Γιάνκοβιτς άφησε την Εθνική μας χωρίς το πηγαίο ταλέντο του Ελληνοσέρβου φόργουορντ, αλλά αποδείχθηκε κρυμμένη ευλογία, αφού συσπείρωσε την ομάδα και ταυτόχρονα την έστρεψε σε έναν τρόπο παιχνιδιού που της ταιριάζει απόλυτα. Πολλή πίεση από τους γρήγορους και έξυπνους περιφερειακούς, παγίδες, κλεψίματα, σκυλίσια άμυνα, αιφνιδιασμοί, εμπνεύσεις, ενέργεια, ενθουσιασμός. Μια μικρογραφία της μεγάλης Εθνικής!
Η παρουσία του εξαιρετικού Σαρικόπουλου προσφέρει ένα στήριγμα όταν ο αντίπαλος βρίσκει τρόπο να αντεπεξέλθει στο πρώτο κύμα πίεσης, αλλά υπάρχει και σουτ και διείσδυση και καλή κυκλοφορία. Το τρίο των περιφερειακών Σλούκα, Παππά, Μάντζαρη θυμίζει Παπαλουκά, Διαμαντίδη, Σπανούλη σε νεαρά ηλικία. Μόνο που οι αστέρες της τωρινής ομάδας χρειάστηκε να φτάσουν στα 22-23 τους χρόνια για να πετύχουν τις πρώτες διακρίσεις τους...

Μου το έλεγε εδώ και εβδομάδες ο δόκτορας της Εθνικής Εφήβων Θάνος Μυλούσης: «Εχουμε ομαδάρα. Θα το δεις και θα με θυμηθείς». Το Σαββατοκύριακο ο ίδιος θα έχει διπλό ρόλο. Με το ένα χέρι θα κρατάει το βαλιτσάκι του γιατρού και με το άλλο θα διευθύνει την ορχήστρα των «Πελαργών», των οποίων παραμένει πρόεδρος! Λίγες μέρες πριν μπουν στο αεροπλάνο για το Πεκίνο, οι οργανωμένοι φίλοι των Εθνικών ομάδων μπάσκετ ετοιμάζουν μίνι-απόβαση στην Ηλεία, με τα ταμπούρλα, τις σημαίες και τα γαλάζιας απόχρωσης συνθήματά τους. Για αυτούς, θα είναι η ιδανική προολυμπιακή προετοιμασία.

Εάν μπορέσουν οι Ανδρες να μιμηθούν στην Κίνα τα κατορθώματα των (αήττητων σε επίσημα και φιλικά παιχνίδια) Εφήβων, θα έχουμε να λέμε ότι οι μικροί έδειξαν τον τρόπο και έστρωσαν τον δρόμο...