Kαλά, «ακόμη δεν τον είδαμε, Γιάννη τον βαφτίσαμε;». Κάπως έτσι θα αντιδράσουν οι περισσότεροι αν τους πούμε ότι ο ΠΑΟΚ είναι ικανός τη νέα χρονιά να «χτυπήσει» την τρίτη θέση, που οδηγεί στην Ευρωλίγκα. Από μια πλευρά δεν θα έχουν άδικο. Από την άλλη, όμως, υπάρχουν πολλά πράγματα που μας οδηγούν σε αυτή τη θέση. Κατ' αρχάς να διευκρινίσουμε ότι χρίζουμε ικανό για έξοδο στην Ευρωλίγκα τον ΠΑΟΚ του Δρόσου. Οχι την ομάδα που θα αναλάβει κάποιος άλλος στην περίπτωση που επιβεβαιωθούν οι λίγες πιθανότητες που υπάρχουν να μην αναλάβει την ΚΑΕ το πρώην αφεντικό της ΑΕΚ.
Στο μπάσκετ το να φτιάξεις ομάδα είναι πολύ πιο εύκολο από το ποδόσφαιρο.
Ο βασικός λόγος είναι προφανής. Χρειάζονται λίγοι παίκτες, τουλάχιστον λιγότεροι σε σχέση με ό, τι απαιτεί ο «βασιλιάς των σπορ». Με δεδομένο, συν τοις άλλοις, ότι ο Δρόσος θα δαπανήσει μπόλικα χρήματα, πιθανότατα περισσότερα από Πανιώνιο, Αρη, Πανελλήνιο και Μαρούσι, που είναι οι βασικότεροι διεκδικητές της τρίτης θέσης, γιατί να μην τα καταφέρει ο «Δικέφαλος του Βορρά»; Σε τυχόν ερώτηση πώς ο ΠΑΟΚ θα προλάβει να φτιάξει μια ομάδα από την αρχή και να στοχεύσει τόσο ψηλά, η περίπτωση του περσινού Πανιωνίου είναι η καλύτερη απάντηση: οι Νεοσμυρνιώτες το προηγούμενο καλοκαίρι έφτιαξαν ρόστερ από το μηδέν και μάλιστα με πολλούς νεαρούς παίκτες, είχαν δύο άπειρους προπονητές (Γκέκος, Μάρκοβιτς), και παρ' όλα αυτά μπόρεσαν να πάνε στην πηγή. Και να πιουν και νερό.
Και το βασικότερο προτέρημα, βέβαια, του ΠΑΟΚ έναντι αυτών των ομάδων (πλην του Αρη, εννοείται), είναι ο κόσμος του. Οι φίλαθλοί του μόλις δουν ότι κάτι καλό γίνεται θα σπεύσουν να δώσουν βροντερό «παρών» στο κλειστό της Πυλαίας. Ο κόσμος δεν κερδίζει ματς, αλλά μια ποιοτική ομάδα, που λογικά θα φτιαχτεί, μπορεί να τη βοηθήσει να πετύχει τους στόχους της.
Πάντως, πρέπει να κάνουμε υπομονή μέχρι να ανακοινωθεί η ανάληψη της ΚΑΕ από τον Δημήτρη Δρόσο. Γιατί με τα λόγια δεν χτίζονται όνειρα και πριν υπογραφούν τα απαραίτητα χαρτιά κανείς δεν μπορεί να είναι σίγουρος για τίποτα.