Με το φτωχό μου το μυαλό

Δεν ξέρω πόσοι γουστάρετε τις «ακτινογραφίες» των μεταγραφών που έχουμε στη «SportDay», αλλά για μένα είναι must. Οπως επιβάλλει το σαβουάρ βιβρ, είναι συνήθως διακριτικές, αλλά όπως διαβάζεις μέσα από τις γραμμές δεν έχεις πρόβλημα να καταλάβεις τα δυνατά σημεία και τις αδυναμίες του παίκτη. Για παράδειγμα, όταν γράφεται ότι δεν είναι καλός στο «κεφάλι», σημαίνει ότι τις κεφαλιές θα του τις έπαιρνε και ο Τσιάρτας, που πήδαγε για κεφαλιά μόνο στο Photoshop. Τέλος πάντων, διακριτικές και αντικειμενικές είναι οι εκτιμήσεις και μόνο σε ένα στοιχείο όλοι βγαίνουν καλοί. Στο μυαλό. Ζω για τη μέρα που θα παρουσιαστεί νέος παίκτης και στην κατηγορία μυαλό θα γράφεται «δυστυχώς, είναι ηλίθιος». Μετά θα κλείσω τα ματάκια μου ανακουφισμένος.

Οπως ανακουφισμένος θα κλείσω τα ματάκια μου την πρώτη φορά που θα απαντήσουν σε τηλέφωνο υπουργείου που δίνει πληροφορίες. Πριν από τρεις μέρες γύρω στη 1 πήγα σε ένα ΚΕΠ για να τσεκάρω πόσος χρόνος χρειάζεται για να αλλάξεις την άδεια οδήγησης. Η κοπέλα στο ΚΕΠ δεν ήξερε, αλλά ήξερε τα δύο τηλέφωνα που δίνουν πληροφορίες στο Υπουργείο Συγκοινωνιών. Με ζώσανε τα φίδια. «Μου κάνεις, σε παρακαλώ, τη χάρη να πάρεις εσύ τηλέφωνο και να ρωτήσεις;». Μια χαρά εξυπηρετική ήταν η κοπέλα και το έκανε. Κρατούσε το ακουστικό και κοιταζόμασταν στα μάτια. Με το ύφος των ανθρώπων που ξέρουν ότι αυτή τη στιγμή κάνουν μια μαλακία, αλλά οι κανόνες ευγενείας το επιβάλλουν. Υστερα από καμιά δεκαριά κουδουνίσματα η κοπέλα είπε: «Δεν απαντάνε, αλλά θα πάρω στο άλλο». Αυτή τη φορά κοιταζόμασταν με το ύφος των ανθρώπων που επαναλαμβάνουν μια μαλακία. «Ούτε και αυτό απαντάει…», είπε με ύφος ενοχής. Φυσικά, εγώ και η κοπέλα μπορούσαμε να σχηματίσουμε την εικόνα. Τη «νεκρά φύση» με το άδειο δημοσιοϋπαλληλικό γραφείο ή τη «ζωντανή», που κάποιος υπάλληλος με το σαδιστικό ύφος του δόκτορος Μένγκελε κοιτάζει το τηλέφωνο που χτυπάει ενώ σκέφτεται: «Οχι τόσο εύκολα, ρε καριόλη. Γιατί να έχω έρθει εγώ από το πρωί στου διαόλου τον πατέρα και εσύ να θέλεις να καθαρίσεις με ένα τηλεφώνημα;».

Σκεφτόμουν την ιστορία ενώ διάβαζα το πόνημα του Δημήτρη Μπαλή στους «Δρόμους αντοχής», που εξιστορούσε την εκπομπή με τον Κωστή Χατζηδάκη στον NovaΣΠΟΡ FM. Με τον καιρό έχω συμπεράνει ότι ο Δημήτρης είναι κάτι σαν τους τέσσερις ευαγγελιστές σε συσκευασία ενός, με τον Χατζηδάκη για Ιησού. «…κι όμως, ο Κωστής Χατζηδάκης προσπάθησε να απαντήσει σε όλα, αν και δεν ήταν ο καθ' ύλην αρμόδιος, θέλοντας με αυτόν τον τρόπο να μη βγάλει την ουρά του απέξω». Χωρίς, λοιπόν, να θέλω να προσθέσω κι άλλα βάσανα στον άνθρωπο που αφιέρωσε τη ζωή του για το καλό μας, να ρωτήσω απλώς: «Siemens πρέπει να είναι η συσκευή για να απαντάνε τα τηλέφωνα στο υπουργείο;».

Πρώτα ματς είναι, ο Παναθηναϊκός άρχισε πρώτος την προετοιμασία, οι ομάδες παίζουν πιο ανοιχτό ποδόσφαιρο στα φιλικά, αλλά ένα συμπέρασμα μπορεί να βγει από τον Παναθηναϊκό του Τεν Κάτε. Οτι φέτος η ομάδα θα προσπαθεί να παίζει μπάλα και όχι να κλέβει βαθμούς. Οτι αν ο Τεν Κάτε δεν πάει στη λογική του ποδοσφαίρου της σωτηρίας του μεροκάματου, τύπου «νίκη να 'ναι κι όπως να 'ναι», ο κόσμος που θα πηγαίνει στο ΟΑΚΑ τουλάχιστον δεν θα βαριέται. Δύο παίκτες χρειάζεται ο Παναθηναϊκός, ένα στόπερ και ένα φορ, και εκτός από θεαματική η ομάδα θα είναι και πλήρης.
Αντίθετα, η ΑΕΚ χρειάζεται μόνο έναν παίκτη. Οχι για να είναι πλήρης, αλλά για να έχει ελπίδες να σταθεί στο πρωτάθλημα. Αναφέρομαι, φυσικά, στον Κώστα Κατσουράνη, που κατά τη γνώμη μου η απόκτησή του είναι καθοριστική. Είναι ο μόνος που, εκτός από πολύτιμος στη θέση που παίζει, θα ανεβάσει το ηθικό των οπαδών και θα δέσει την ομάδα. Το μόνο που χωρίζει τον Κατσουράνη από την ΑΕΚ είναι τα λεφτά.

Καταλαβαίνω ότι είναι δύσκολο έναν παίκτη που έχεις πουλήσει με 1,5 εκατ. ευρώ να τον αγοράσεις πίσω δίνοντας περισσότερα. Αλλά αυτά συμβαίνουν στη ζωή. Οπως η ΑΕΚ είχε πάρει τον Τόζερ τζάμπα και έβγαλε λεφτά, αυτή τη φορά νομίζω ότι κάτι μπορεί να χάσει στη διαφορά. Η ΑΕΚ βοηθιέται στη διαπραγμάτευση από το ότι ο «Κατσούρ», εκτός από μια μέτρια χρονιά στην Μπενφίκα, έκανε και κακό Euro. Πιθανόν η Μπενφίκα να τον δώσει δανεικό. Αλλά ακόμα κι αν χρειαστεί η διοίκηση να πληρώσει, είναι από τις σπάνιες φορές που ένας παίκτης μπορεί να κρίνει μια σεζόν.

Αντίθετα, στον Ολυμπιακό τα πάντα θα κριθούν από τον καιρό. Ο μόνος τρόπος για να κλείσει το ρόστερ είναι να χαλάσει ο καιρός στη Μύκονο και ο πρόεδρος να γυρίσει στον Πειραιά. Πάντως, από την εποχή του ανέκδοτου που η Γκόλφω σκύβει να γεμίσει τη στάμνα και ο Τάσος τις λέει «Θα σε σκίσω μωρή το βράδυ» και η Γκόλφω απαντάει «Το 'πιασα, Τάσο μ', το υπονοούμενο», τόσο σαφές υπονοούμενο όσο το «Είναι 24 Ιουλίου και έχουμε πολύ λίγο χρόνο», του Βαλβέρδε, δεν έχει ακουστεί. Θα το πιάσει τώρα το υπονοούμενο ο Τάσος της Μυκόνου η θα ρίξει τρία άνετα «χο, χο, χο» και θα συνεχίσει τις διακοπές; Θα δείξει. Πάντως η προϊστορία λέει ότι ένα-δύο τέτοια ακόμα να πει ο Βαλβέρδε και δεν θα έχει την ευτυχία να δει πώς γιορτάζουμε το Αλβανικό Επος.

Εμείς τα ξαναλέμε σε τρεις εβδομάδες, αφού πρώτα στείλω το μήνυμα ότι από την 30ή Ιουλίου μέχρι τη 13η Αυγούστου το Panoutsomobil θα κινηθεί στη διαδρομή Ανκόνα – Λάκο Ματζόρε – Λακεντόκ – Βρετάνη – Κοτ ντ’ Αζούρ – Ανκόνα. Χαίρετε, φαναρτζήδες, χαίρετε, μπογιατζήδες.