Αφήστε τα μίση και πάμε Μεγανήσι...

Είμαι πολύ χαρούμενος, λατρεμένε αναγνώστη. Επιτέλους, τα αγόρια μου επιστρέφουν στις δημοσιογραφικές επάλξεις. Δεν θα μπορούσα λοιπόν να μη χαιρετίσω την επάνοδο του Θέμη Σινάνογλου στο «Φως», η οποία συνέπεσε με αυτή του Κώστα Γκόντζου στο «Derby». Ποτέ δεν έκρυψα την αδυναμία μου για τον πρώτο, ποτέ δεν έκρυψε την αδυναμία του στο πρόσωπό μου ο δεύτερος. Τους αγαπώ εξίσου. Νιώθω όπως ο πατέρας που υποδέχεται τα παιδιά του μετά την επιστροφή τους από την κατασκήνωση. Γι' αυτό συγχώρεσέ μου την όποια συγκίνηση…
– n –
Γνωρίζοντας, dear, ότι η παρουσία του Γκόντζου σε ένα νησί μπορεί από μόνη της να αυξήσει τον τουρισμό κατά 50%, θέλω να σε ενημερώσω ότι το τυχερό νησί που κατάφερε να τον κερδίσει φέτος ήταν το Μεγανήσι. Ο καλός μου σημειώνει χαρακτηριστικά: «Λίγοι το ξέρουν, λογικά –και δυστυχώς– πολλοί θα το μάθουν και ίσως το "χαλάσουν" το Μεγανήσι μας, αλλά, τέλος πάντων, μιλάμε για τουριστικό παράδεισο».
– n –
Επειτα απ' αυτό νομίζω ότι τις επόμενες τρεις σεζόν το Μεγανήσι θα κάνει αλλεπάλληλα sold out. Ούτε τα διαρκείας του πολυμετοχικού δεν θα έχουν τέτοια ζήτηση. Αλλά, βρε Κώστα μου, αφού το έκανες το ψυχικό, χάθηκε ο κόσμος να κάνεις μια τουρνέ και σε Κέρκυρα, Κεφαλονιά, Ζάκυνθο και στα υπόλοιπα νησιά να τα βάλεις και αυτά στη μόδα; Τώρα κιόλας θα πάρω τηλέφωνο τον Αρη Σπηλιωτόπουλο να το ανακηρύξει το αγόρι μου «πρέσβη τουριστικής ανάπτυξης Ιονίων (για αρχή) Νήσων». Ο Γαλάτης θα πέσει σε κατάθλιψη. Θα ερημώσει η Μύκονος…
– n –
Δεν ξέρω αν φταίει η υπερβολική δόση Βασιλαρά που πήρα άμα τη απουσία του Κώστα μου, όμως τον βλέπω ελαφρώς αλλαγμένο τώρα που επέστρεψε και ανησυχώ. Διάβασε τι γράφει στο «Derby» και θα καταλάβεις γιατί το λέω: «Μπαίνοντας στο γραφείο, έριξα μια ματιά στις εφημερίδες. Και φυσικά στην τελευταία σελίδα της "Πράσινης"».
– n –
Ως εδώ όλα πάνε καλά. Είναι ο γνωστός Κώστας που όλοι αγαπήσαμε. Στη συνέχεια, όμως, μέχρι και η Παπαρήγα θα έκανε τον σταυρό της αναφωνώντας: «Θαύμα, θαύμα». Γράφει ο χρυσός μου: «Αναφέρω λοιπόν τρία αποσπάσματα (σ.σ.: της "Πράσινης") με τα οποία συμφωνώ κατά γράμμα και δεν κάνω πλάκα. Ειλικρινά συμφωνώ και μακάρι αυτά που γράφτηκαν να ίσχυαν πάντα και πάντως σίγουρα μακάρι να ισχύουν από δω και πέρα».
– n –
Μέγα είσαι, Μεγανήσι μου, και θαυμαστά τα έργα σου. Βρε μπας και δεν πήγε ο ακριβός μου στο Μεγανήσι αλλά στο Μαγονήσι παρέα με τον Γκάνταλφ και τον Χάρι Πότερ και μου τον μάγεψαν καλοκαιριάτικα;
– n –
Προσπερνώ τα τρία αποσπάσματα της «Πράσινης» με τα οποία συμφωνεί και καταγράφω τα σχόλιά του, διότι εκεί κρύβεται το ζουμί: «Είναι έτσι ακριβώς. Πραγματικά θα συμφωνήσω… Σοφά λόγια πραγματικά. Ετσι είναι και έτσι ήταν πάντα… Γράφει η τελευταία σελίδα της "Πράσινης" και δεν χρειάζεται να προσθέσω ούτε λέξη, μια και συμφωνώ απόλυτα. Ετσι ακριβώς».
– n –
Θα με τρελάνουν, δεν μπορεί. Ο «Πρασινοφρουρός» πλέον θυμίζει ολοένα και πιο πολύ Γκόντζο και ο Κώστας μου τον Αντώνη Κατσαρό, ο οποίος συμφωνεί με όλον τον κόσμο. Σε τι επικίνδυνες ατραπούς οδηγούμαστε, καλέ μου Πατέρα; (Νικόλα)
– n –
Το καλό είναι ότι η αλλαγή του Κώστα μετά τις διακοπές του δεν περιορίστηκε μόνο στα γραπτά του, αλλά και στις στυλιστικές επιλογές του, γεγονός που με χαροποιεί ιδιαίτερα. Ξεφυλλίζοντας το χθεσινό «Derby», μια φωτογραφία τράβηξε σαν μαγνήτης το μάτι μου. Ηταν απ' την κλήρωση για τα 200 εισιτήρια διαρκείας του Παναθηναϊκού, που η εφημερίδα πρόσφερε στους αναγνώστες της.
– n –
Ο γλυκός μου Γκόντζος, πιο ανανεωμένος από ποτέ και εμφανώς μαυρισμένος, φόρεσε για τις ανάγκες της εκδήλωσης ένα σκούρο τζιν, ελαφρώς μακρύτερο απ' το κανονικό, για αέρινο βάδισμα, συνδυασμένο τέλεια μ' ένα λιλά μπλουζάκι-ριχτάρι που είναι στη μόδα φέτος κι ένα μαύρο χειμωνιάτικο παπούτσι. Η μόνη μου ένσταση είναι στο παντελόνι. Νομίζω ότι ένα πιο χαμηλοκάβαλο θα τον κολάκευε περισσότερο, όμως αυτά είναι λεπτομέρειες. Και ο Νίκος Μουρατίδης αν έπρεπε να τον κρίνει, κακή κουβέντα να πει δεν θα έβρισκε. Απλώς υπέροχος…
– n –
Η δεύτερη μεγάλη επιστροφή ήταν αυτή του λατρεμένου μου Θέμη Σινάνογλου. Γράφει ο γλυκός μου στο «Φως»: «Να 'μαστε πάλι στη δουλειά, έχοντας κάνει 46 τα ελληνικά νησιά που εξερευνήσαμε (στόχος ζωής τα 67, εκεί μηδενίζει το καντράν, μετά μιλάμε για βραχονησίδες)».
– n –
Κοκκινίζω που το λέω, όμως δεν μπορώ να κρατηθώ. Είναι αλήθεια τελικά. Ο Θέμης είναι ένας αδίστακτος νησοπνίχτης. Με τη φόρα που έχει πάρει, αγάπη μου, σε μια πενταετία τον βλέπω να ξεμένει από προορισμό. Οι Κανάριοι Νήσοι και οι Μαλβίδες θα του έχουν απομείνει για να ολοκληρώσει τον γύρο των νήσων του κόσμου, πριν καν πατήσει τα τριάντα. Μετά θα εναποθέσει τις ελπίδες του στο άγνωστο του διαστήματος. Ενας ο Φιλέας Φογκ και ένας ο Θέμης μου…
– n –
Στη συνέχεια ο καλός μου δίνει χρηστικές συμβουλές στους αναγνώστες για να αντιμετωπίσουν την αισχροκέρδεια, η οποία τείνει να εξελιχθεί σε μάστιγα της εποχής μας. Ο Θέμης δίνει ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα για ό,τι θα σου πουν όσοι πάνε να βγάλουν απ' τη μύγα ξίγκι και σε συμβουλεύει τι πρέπει να απαντήσεις για να τους βάλεις στη θέση τους:
– n –
«Μου ζητήσατε τον απλό καφέ, κύριε;».
– n –
«Γιατί, ρε, σου ζήτησα τον μεγάλο; Δηλαδή επειδή σου ζήτησα φραπέ, μπορείς εσύ να μου βάλεις ένα βαρέλι και να μου ζητάς τα μαλλιά της κεφαλής σου;».
– n –
Πες τα, χρυσέ μου. Δηλαδή αν ζητήσουμε ένα μπουκάλι Johnny, τι θα κάνεις; Θα μας φέρεις όλο το αποστακτήριο μήπως; Πάντως, Θέμη, για να μην είμαστε και υπερβολικοί, αν ο κομιστής του φραπέ είναι σαν τον «Τζόλε» και μας ζητάει τα μαλλιά της κεφαλής του για ένα βαρέλι καφέ, εγώ λέω να του τα δώσουμε. Κότσο θα τον πιάσουμε…
– n –
Μετά την εισαγωγή ο Σινάνογλου μπήκε στο ψητό, δηλαδή στο ρεπορτάζ: «50%-50% τα βάζουν τα λεφτά (σ.σ.: οι Αγγελόπουλοι) στο μπάσκετ με τον Σωκράτη Κόκκαλη; Ξεχάστε τα αυτά, εδώ και 1,5 χρόνο έχει καταργηθεί το 50%-50%».
– n –
Και πολύ άργησε συμπληρώνω. Στη διαιτησία το 50%-50% στα σφυρίγματα έχει καταργηθεί εδώ και τριάντα χρόνια. Τι δηλαδή, καλύτερος είναι ο Κάκος απ' τους Αγγελόπουλους; Οπως θα 'λεγε και ο Σπάθας ο δίκαιος: «Σε όλες τις εκφάνσεις (sic) της ζωής το φίφτι φίφτι είναι ξεπερασμένο πια».
– n –
Λίγο πιο κάτω ο Θέμης γίνεται πιο αποκαλυπτικός: «Εχουμε μάθει κάποια συγκλονιστικά λόγια που είπε ο Παναγιώτης Αγγελόπουλος επί λέξει σε άνθρωπο-κλειδί: "Υπάρχουν πράγματα που γίνονται και δεν ανακοινώνονται πριν γίνουν! Τι συζητάμε εμείς με τον Κόκκαλη δεν το ξέρει κανείς. Ο πρόεδρος σ' εκείνη τη συνέντευξη Τύπου ήταν σαφής. Το μέλλον το δικό μας με τον Ολυμπιακό είναι λαμπρό και σε τεράστιο βάθος χρόνου! Προέχει όμως το μπάσκετ, να σαρώσουμε τους τίτλους σε Ελλάδα και Ευρώπη"».
– n –
Τα συγκλονιστικά τούτα λόγια του Παναγιώτη Αγγελόπουλου με προβλημάτισαν. Οπως βλέπεις και στο σκίτσο, ήδη τον φαντάστηκα σε ρόλο «Βγενό», στο πιο αναποφάσιστο όμως. Πεθαίνω. Πολυμετοχικός Παναθηναϊκός εναντίον Οικουμενικού Ολυμπιακού είναι το μεγάλο μου όνειρο. Θα ζω, άραγε, μέχρι να το δω στον ξύπνιο μου;