Επίθεση χωρίς παίκτες που ντριμπλάρουν

Κάθε φιλικό του Ολυμπιακού φέτος το καλοκαίρι σε κάνει να αναρωτιέσαι ποιο ακριβώς ήταν το ασυγχώρητο παράπτωμα του Λούα Λούα, που στάθηκε η αιτία της απομάκρυνσής του από τον Ολυμπιακό. Στην προκειμένη περίπτωση τα μυστήρια είναι δύο: το πρώτο, γιατί λύθηκε η συνεργασία με τον συγκεκριμένο ποδοσφαιριστή, και το δεύτερο, πώς σκέφτεται ο Ερνέστο Βαλβέρδε να τον αντικαταστήσει. Δεν εννοώ αν θα κάνει μια μεταγραφή επιθετικού στη θέση του Κονγκολέζου. Εννοώ αν σκέφτεται κάποιον τρόπο ώστε να παίζει ο Ολυμπιακός επίθεση χωρίς έναν παίκτη τέτοιου τύπου. Γιατί επιθετικός με τα στοιχεία του Λούα Λούα δεν αναζητείται.

Eβλεπα χθες το φιλικό ματς του πρωταθλητή με την Γκρόνιγκεν. Εχω την υποψία ότι πιο πολύ και από προετοιμασία του Ολυμπιακού, αυτό που βλέπουμε φέτος το καλοκαίρι είναι προετοιμασία του προπονητή του –νομίζω πως πιο πολύ μαθαίνει ο Βαλβέρδε τον Ολυμπιακό παρά μαθαίνει ο Ολυμπιακός από τον Βαλβέρδε. Το βρίσκω λογικό, διότι ο κόουτς μόλις ήρθε. Επειδή δεν προκύπτει από κάπου ότι θα αποκτήσει 10 ποδοσφαιριστές ή θα ξοδέψει 20 εκατομμύρια ευρώ για να φτιάξει τη δική του ομάδα, ο Ισπανός προσπαθεί να καταλάβει τι τύπου παίκτες είναι αυτοί που βρήκε. Διαχείριση της περσινής ομάδας μού μοιάζει ότι θα κάνει ο Ισπανός, τουλάχιστον στην αρχή της σεζόν, και ως εκ τούτου για να μανατζάρει την ομάδα πρέπει να τη μάθει. Χθες δοκίμασε τον Μενδρινό δεξιό χαφ, έπαιξε στο πρώτο ημίχρονο με κεντρικούς αμυντικούς τον Ραούλ Μπράβο και τον Παπαδόπουλο και ξεκίνησε με τον Κατσικογιάννη (ο οποίος μαθαίνω ότι αρέσει πολύ ως παίκτης) δίπλα στον Στολτίδη. Δεν ξέρω τι συμπεράσματα έβγαλε –εγώ αυτό που είδα είναι ότι προσπαθεί να φτιάξει μια ομάδα με επιθετικούς που δεν ντριμπλάρουν, κυρίως επειδή τέτοιοι δεν υπάρχουν.

Φαντασία

Ο Βαλβέρδε χρησιμοποίησε τον Κοβάσεβιτς και τον Μήτρογλου στην επίθεση, ζητώντας τους πρέσινγκ και επιστροφές: είναι προφανές ότι θέλει οι επιθετικοί του να βοηθάνε την ομάδα ανασταλτικά και να περιμένουν την μπάλα όταν η ομάδα επιτίθεται. Αυτό έχει αποτέλεσμα ο Ολυμπιακός να είναι συμπαγής όταν αμύνεται, αλλά να μην έχει και ξεδιπλώματα: όταν μειώθηκαν οι χώροι του «Τζόλε», η μόνη λύση ήταν τα γεμίσματα. Αν βρίσκει ομάδες που δεν κλείνονται, όπως π.χ. η χθεσινή Γκρόνιγκεν, μπορεί να σκοράρει –σε κλειστές άμυνες δεν ξέρω πώς θα παίζει. Δεν έχω τόση φαντασία? περιμένω τα νέα πειράματα. Γι' αυτά άλλωστε γίνονται τα φιλικά.

Προσφορά

Γιατί έφυγε ο Λούα Λούα; Γιατί δεν έγινε κατανοητή η προσφορά του. Ο Κονγκολέζος ήταν ο μόνος που με την μπάλα στα πόδια επιχειρούσε διεισδύσεις, προσπαθούσε να ξεφύγει από τον αντίπαλο στο «ένας εναντίον ενός», μπούκαρε. Κυρίως δημιουργούσε χώρους και για τον χαφ που κινείτο πίσω του (τον «Τζόλε» κυρίως, αλλά και τον Γκαλέτι) και φυσικά τραβώντας πάνω του πάντα κάποιον από τους ακραίους μπακ, έδινε τη δυνατότητα στον Κοβάσεβιτς να διαλέξει πάνω σε ποιον αντίπαλο στόπερ θα πάει να παίξει. Ο Λούα Λούα δεν σκόραρε, αλλά κι ο Ολυμπιακός δεν σκόραρε όταν δεν έπαιζε ο Λούα Λούα.

Δυσκολία

Το χειρότερο είναι ότι έφυγε χωρίς να έχει εντοπιστεί ο διάδοχός του. Η δυσκολία του Ολυμπιακού να βρει επιθετικούς δεν είναι καινούργια. Μέχρι να ρθει ο 35χρονος Κοβάσεβιτς, πλην του Κωνσταντίνου που αποκτήθηκε ελεύθερος και του Καστίγιο που ήρθε πολύ μικρός, οι επιθετικοί που έφερε ο Ολυμπιακός αποδείχτηκαν μετριότατοι. Κανείς δεν νοσταλγεί τον Μπαμπαγκίντα, τον Ντάνι, τον Μπόρχα, τον Αλβες, τον Κούζμπα. Μόνο αυτό το δεδομένο αν λάμβαναν υπ' όψιν, δεν θα άφηναν τον Λούα Λούα: από όλους αυτούς ήταν σαφώς καλύτερος.

Καλύτερος

Ο Ολυμπιακός επί της ουσίας έδιωξε τον Λούα Λούα. Μπορεί από τον Κονγκολέζο να έβαλε στο ταμείο του περίπου 3 εκατομμύρια ευρώ από την ομάδα του Κατάρ που τον απέκτησε, όμως στην προκειμένη περίπτωση δεν μπορούμε να μιλάμε για πώληση ποδοσφαιριστή. Ο Ολυμπιακός δεν ήθελε τον παίκτη –ο Κονγκολέζος μέχρι την τελευταία στιγμή παρακαλούσε να παραμείνει. Προφανώς το θέμα δεν ήταν ούτε τα χρήματα: όλοι γνωρίζουν ότι τα 3 εκατομμύρια ευρώ που μπήκαν στο ταμείο από την πώλησή του δεν είναι χρήματα ικανά να βοηθήσουν την ομάδα να αποκτήσει τις υπηρεσίες ενός αποδεδειγμένα καλύτερου.

Ανέκδοτο

Λένε ότι στον Ολυμπιακό θύμωσαν από κάποια μικροπαραπτώματά του, όπως π.χ. οι καθυστερήσεις του στις προπονήσεις. Δεν μπορώ να πιστέψω ότι αυτός είναι ο λόγος της απομάκρυνσής του. Ο Ολυμπιακός επέτρεπε στον Πίτερ Οφορίκουε για χρόνια να επιστρέφει όποτε ήθελε από την Γκάνα, όταν πήγαινε να αγωνιστεί στην εθνική του. Εδινε επίσης, επίσημα ή ανεπίσημα, στον Ζιοβάνι το δικαίωμα να κάνει χριστουγεννιάτικες διακοπές, παίρνοντας άδεια από τη σημαία. Ας μην ξεχνάμε ότι πρόσφατα ανέχτηκε τα καπρίτσια του Ντμίτρι Σέλουκ και του Τουρέ στωικά: δεν μοιάζει λογικό η διοίκηση να εξαντλεί την αυστηρότητά της στον Λούα Λούα, ο οποίος μπροστά σε αυτούς ήταν άγιος. Μου λένε ότι ο Κόκκαλης θύμωσε όταν έμαθε ότι βάσει συμβόλαιο που είχε υπογράψει με τον Ιβιτς, ο Λούα Λούα έπρεπε να πληρωθεί 1 εκατομμύριο ευρώ παραπάνω, διότι ο Ολυμπιακός κατέκτησε το πρωτάθλημα! Βάσει συμφωνίας, ο παίκτης πήρε 350.000 ευρώ πριμ και η προηγούμενη ομάδα του, η Πόρτσμουθ, 700.000 ευρώ έξτρα, επειδή ο Ολυμπιακός πέτυχε τον στόχο του, δηλαδή κατέκτησε τον τίτλο. Τα νεύρα για μία, ας πούμε, κακή συμφωνία μπορώ να τα καταλάβω. Μπορώ να υποπτευθώ ότι αυτά ήταν και ο λόγος που έφυγε ο Ιβιτς. Ομως η αποχώρηση ενός εκ των πραγμάτων αναντικατάστατου παίκτη μού θυμίζει το ανέκδοτο με τον σύζυγο, που για να τιμωρήσει τη γυναίκα του επειδή τον απατούσε, έκοψε τα γεννητικά του όργανα.

Πειράματα

Ο Ολυμπιακός κοιτάει κάποιες περιπτώσεις επιθετικών, όπως ο Σμολάρεκ π.χ. Οσοι παρακολουθεί προορίζονται για πιθανοί αντικαταστάτες του Κοβάσεβιτς: είναι φορ περιοχής. Παίκτη σαν τον Λούα Λούα δεν ψάχνει, κυρίως γιατί μου μοιάζει αδύνατο να βρει. Κι ο Βαλβέρδε επειδή το 'χει καταλάβει, κάνει πειράματα…

Δίκη προθέσεων

Για το κομμάτι που έγραψα για τον κόσμο του μπάσκετ και τον Παναγιώτη Γιαννάκη δέχτηκα αρκετά mail στο ηλεκτρονικό ταχυδρομείο. Οι πιο πολλοί φίλοι αναγνώστες κατά κανόνα συμφωνούν ότι μεταξύ του ποδοσφαίρου και του μπάσκετ υπάρχει τεράστια διαφορά, παρά το γεγονός ότι ο οπαδισμός απειλεί σοβαρά και τα δύο σπορ. Μια ενδιαφέρουσα παρατήρηση-απορία υποβάλλει ο φίλος Κυριάκος Ζαχαρίας, ο οποίος μου γράφει χαρακτηριστικά:
«Με αφορμή το άρθρο σας με τίτλο "Του σφίγγεις το χέρι και του λες "μπράβο"", ήθελα να διατυπώσω μια απορία, που πιθανόν να έχουν κι άλλοι φίλαθλοι (χρησιμοποιώ τον όρο "φίλαθλος" και όχι "φίλος του μπάσκετ", διότι εγώ είμαι ποδοσφαιρόφιλος και το μπάσκετ το παρακολουθώ ως φίλαθλος).

Αναφέρεστε στο πόσο ωραίο είναι το κλίμα στην Εθνική Ελλάδος μπάσκετ, παρ' όλο που έγιναν όσα έγιναν με τον Γιαννάκη. Εγώ αναρωτιέμαι... αν έσπαγε ο διάολος 5-6 ποδάρια και έπαιρνε ο Ολυμπιακός το πρωτάθλημα, θα ήταν ίδια η κατάσταση; Αν έβλεπαν π.χ. τον Γιαννάκη, ο οποίος παθιάστηκε, να πανηγυρίζει σαν τρελός μες στο ΟΑΚΑ ένα υποθετικό 2-3 του Ολυμπιακού, η κατάσταση θα ήταν η ίδια; Δεν θα παρότρυναν τους παίκτες του Παναθηναϊκού οι ίδιοι οι παράγοντές του, οι οποίοι είπαν όσα είπαν για τον Γιαννάκη (δικαιολογημένα ή αδικαιολόγητα), να μην τον τιμήσουν/δοξάσουν, κάνοντας καλές εμφανίσεις με την Εθνική;

Γνωρίζω ότι τα παιδιά της Εθνικής είναι μια οικογένεια, ανεξαρτήτως της ομάδας που αγωνίζονται (ασφαλώς και δεν ισχύει ό,τι στο ποδόσφαιρο), αλλά πιστεύετε ότι στο ενδεχόμενο που περιγράφω πιο πάνω δεν θα τους επηρέαζαν οι παράγοντες των ομάδων;».

Η απάντησή μου είναι ότι δεν μπορεί να γίνει δίκη προθέσεων και μάλιστα με υποθετικά σενάρια. Ο προβληματισμός είναι λογικός –δεν το κρύβω ότι και από το δικό μου κεφάλι πέρασαν τέτοιες σκέψεις. Ωστόσο, δεν μπορούμε παρά να παραδεχτούμε ότι στον ομοσπονδιακό τεχνικό Γιαννάκη ουδείς τόλμησε να δημιουργήσει προβλήματα: ακόμα και όποιος δεν τον γουστάρει, φοβάται την κατακραυγή των ίδιων των αθλητών του. Αυτό είναι και το αξιοσημείωτο: στην προκειμένη περίπτωση υπάρχει μια ομάδα που λειτουργεί υπεράνω παραγόντων. Κυρίως οι ίδιοι οι παίκτες προστατεύουν την ομάδα, μεταφέροντας εκτός αυτής τις όποιες αντιπάθειές τους. Πριν από λίγο καιρό ο τηλεοπτικός φακός έπιασε τον Παπαδόπουλο να βρίζει τον Γιώργο Βασιλακόπουλο. Οχι τυχαία, ο παίκτης λίγες μέρες αργότερα ανακοίνωσε το «αντίο» του στην ομάδα. Οχι για το καλό του, αλλά για το καλό της…