Βρίσε κι άλλο, θα τ' αντέξω...

Ξέρω τι είναι αυτό που σε απασχολεί, λατρεμένε αναγνώστη. Εχουν γεμίσει οι εφημερίδες με φωτογραφίες του Τζος Τσίλντρες, ο οποίος σου φαίνεται γνωστή φυσιογνωμία. Κάποιον σου θυμίζει, αλλά δεν μπορείς να θυμηθείς ποιον. Μην ανησυχείς. Και 'γώ την ίδια απορία είχα. Στην αρχή, μάλιστα, που τον είδα λίγο απότομα και χωρίς τα γυαλιά μου, τον πέρασα για τη Μάγκι Σίμπσον. Λίγο αργότερα όμως, με τη βοήθεια και του οδηγού μου, του Θόδωρου, είδα το φως το αληθινό…

Ο Θόδωρος, λάτρης της έβδομης τέχνης, δεν θα μπορούσε να μην είχε δει ένα αληθινό αριστούργημα, όπως το «Scary movie 2». Μου ορκίστηκε λοιπόν ότι στη συγκεκριμένη ταινία παίζει ένας τύπος αγνώστου ταυτότητας, ο οποίος είναι φτυστός ο Τζος. Υστερα από μια εξονυχιστική έρευνα στο Διαδίκτυο, διαπίστωσα του λόγου του Θόδωρου το αληθές. Σαν δύο σταγόνες νερό είναι. Ούτε ο Αλέξης Κωστάλας με τον Γιώργο Παπαστεφάνου δεν μοιάζουν τόσο πολύ…

Το μόνο σίγουρο είναι ότι από σήμερα ο Τζος προστίθεται στη λίστα των μεγάλων μου ειδώλων, που όταν μεγαλώσω θα ήθελα να τους μοιάσω. Ειδικά το μαλλί του με τρελαίνει. Με τρώει βέβαια η περιέργεια, για το πού μπορεί να φτάσει, αν ποτέ λουστεί. Το φαντάζομαι να διακλαδώνεται και να αναρριχάται σε ύψος τουλάχιστον δώδεκα μέτρων, σαν μπουκαμβίλια, και μελώνω. Αντε ύστερα να τον βρει μες στις φυλλωσιές ο Διαμαντίδης για να τον μαρκάρει…

Συνεχίζω, dear, μ' ένα θέμα που πραγματικά θα σου κόψει την ανάσα. Θυμίζει αυθεντικό γουέστερν, με μάχες, ίντριγκες και απειλές. Αναφέρομαι στην κόντρα που έχει ξεσπάσει μεταξύ του πολυμετοχικού και του Σωκρατικού, σε επίπεδο προέδρων. Ο Νίκος Καραγιαννίδης στον «Φίλαθλο» αποκαλύπτει ότι ο Νίκος Πατέρας μιλά υποτιμητικά για τον Σωκράτη Κόκκαλη, όχι «στο μουρμουριστό και στους πολύ κολλητούς του αλλά δημοσίως». Γράφει συγκεκριμένα:

«Και δεν μένει στις απειλές κατά Κόκκαλη ο Πατέρας… "Πήγαινε να του το πεις του Κόκκαλη αυτό που σου είπα". Ο άλλος γνωστός του Κόκκαλη στη Μύκονο είπε στον Πατέρα ότι "δύσκολο να το πάρετε από τον Σωκράτη το πρωτάθλημα" και ο νέος του Παναθηναϊκού με κάργα βλοσυρό ύφος και φτύνοντας τις λέξεις "στόλισε" τον αντίπαλο».

Με τη φόρα που έχει πάρει ο Πατέρας, δεν θα αργήσει η δοξασμένη εκείνη ώρα, που θα καλέσει τον Σωκράτη να λύσουν τις διαφορές τους στο μαγικό του κότερο. Είναι τόσο δυνατό το φενγκ σούι στο πλεούμενο του προέδρου, που δεν αποκλείω, μέχρι και ο Σωκράτης να λυγίσει και να υπογράψει στον πολυμετοχικό…

Ο Νίκος συνεχίζει: «Κόκκαλο στη μύτη του σαν να πέρασε ο Νικόλαος Πατέρας… Εχει τόσο αγριέψει το πράμα, λες κι έχεις να κάνεις με ντοπαρισμένους από τα μάγια και τα βότανα της φυλής, φανατισμένους πρωτόγονους πολεμιστές, ορκισμένους στα οστά των προγόνων τους».

Το μόνο που μένει πλέον είναι, στην επόμενη σύσκεψη των ισχυρών ανδρών του πολυμετοχικού, να δούμε νέα ήθη και έθιμα, που θα τονίζουν τον δυναμισμό και την αποφασιστικότητά τους εν όψει του νέου πρωταθλήματος. Μπορεί δηλαδή να χωριστούν οι τέσσερις πολυμετοχίτες σε δύο δυάδες και να αρχίσουν να χορεύουν τον παραδοσιακό χορό «Χάκα», όπως οι Νεοζηλανδοί πριν από τους αγώνες…

Ο μόνος που δεν νομίζω να πάρει μέρος στον χορό είναι ο Τζίγκερ, ο οποίος δεν τρελαίνεται για μπάλα και φανατισμούς. Πάντα είχα μια απορία, πιστέ μου αναγνώστη. Ενας άνθρωπος, όπως ο Γιάννης Βαρδινογιάννης, που προτιμά να πάει καλοκαιριάτικα στο Ηρώδειο για να παρακολουθήσει τον διάσημο Ναπολιτάνο αρχιμουσικό Ρικάρντο Μούτι, πώς κατάφερε να μπλεχτεί με το ελληνικό ποδόσφαιρο;

Τους μισούς παράγοντες που κοσμούν τον χώρο, αν ρωτήσεις ποιος είναι ο Μούτι, θα σου πουν Ρουμάνος επιθετικός που πέρασε και απ' τη Γιουβέντους. (Εξαιρείται ο Βασίλης μου, που κάτι τέτοια τα παίζει στα δάχτυλα). Ο Τζίγκερ σού φαίνεται να κολλάει με όλο αυτό το σκηνικό; Εμένα πάλι, όχι.

Κλείνω την παρένθεση και συνεχίζω. Και ενώ ο Νίκος Πατέρας, όπως βλέπεις και στο σκίτσο, είναι έτοιμος να σηκώσει τα βάρη του πρωταθλητισμού, ο Ζιλμπέρτο Σίλβα εξακολουθεί να μας εκπλήσσει. Διαβάζω στην «Εξέδρα» το ρεπορτάζ του Νίκου Παπανάγνου: «Ο Ζιλμπέρτο Σίλβα έφτασε στο αεροδρόμιο "Ελευθέριος Βενιζέλος" και αυτή τη φορά κουβαλούσε πέντε βαλίτσες και το μαντολίνο του».
Σε περίπτωση που το αγνοείς, κεχαριτωμένε, να σε ενημερώσω ότι ο Σίλβα λατρεύει το μαντολίνο, και μάλιστα στην Αγγλία συνήθιζε να πηγαίνει σ' ένα μπαρ κοντά στο σπίτι του και να παίζει, προσφέροντας μοναδικές στιγμές στο κοινό. Μάλλον ο Τεν Κάτε πρέπει να ξέρει αυτήν του την αδυναμία, γι' αυτό φρόντισε εμμέσως να τον προειδοποιήσει για το τι θα συμβεί, αν δεν αποδίδει καλά στους αγώνες:

«Ενα από τα ταλέντα της Αννίτας Πάνια, ο Παναγιώτης Κολλημένος, με τη σημαία της Βραζιλίας και τη φωτογραφία του Ζιλμπέρτο Σίλβα στα χέρια, βρέθηκε στον χώρο των αφίξεων για να υποδεχθεί το νέο ίνδαλμά του».

Δεν θεωρώ καθόλου τυχαία, την παρουσία του Παναγιώτη Κολλημένου στο αεροδρόμιο. Είναι ξεκάθαρο ότι ο Τεν Κάτε θέλησε να περάσει το μήνυμά του στον Σίλβα: «Ή παίζεις καλά και είμαστε όλοι ευτυχισμένοι ή σε βλέπω στα "Παρατράγουδα" να παίζεις με το μαντολίνο σου ακομπανιαμέντα για τον Κολλημένο, μέχρι να ξεκολλήσει και να αρχίσει να τραγουδά όπως ο Νταλάρας…».

Οπως ξέρεις, πιστέ μου αναγνώστη, οι θησαυροί βρίσκονται πάντα καλά κρυμμένοι. Εναν τέτοιο ανακάλυψα στο «Φως», στο ρεπορτάζ της Β' Εθνικής. Κάπου ανάμεσα στα νέα της Καστοριάς, του Ηλυσιακού και της Καβάλας, ο Στράτος Διακουμόπουλος αποκαλύπτει τον λόγο της αποτυχίας της Εθνικής Νέων στο Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Ποδοσφαίρου:

«Πάλι καλά δηλαδή που δεν είχαν και κόσμο τα γήπεδα της Τσεχίας, γιατί θα έπεφτε μεγαλύτερη γιούχα και απ' αυτήν που "έφαγαν" οι Ανδρες στο παιχνίδι με τη Σουηδία στο τελευταίο Ευρωπαϊκό. Και στη συγκεκριμένη περίπτωση, για τον τρόπο παιχνιδιού της Εθνικής, δεν μπορεί παρά να ευθύνεται ο προπονητής, ο οποίος "έπνιξε" τις όποιες επιθετικές αρετές της ομάδας και ακολούθησε το παλιό καλό σύστημα "όλοι πίσω"».

Συμφωνώ, βρε χρυσέ μου, αλλά συμπληρώνω ότι δεν φύτρωσε ο Αλεξίου, κάποιος τον επέλεξε για τη θέση. Και δεν λέω, καλός χρυσός και άγιος είναι, αλλά καλή, χρυσή, άγια και φωνάρα είναι επίσης η συνεπώνυμή του, η Χαρούλα. Ακουσε κανείς να συζητείται το όνομά της για τη διαδοχή του Νιόπλια; Καλά, δεν ορκίζομαι κιόλας. Από τον Βασίλη μου όλα τα περιμένω…

Ο Στράτος κάνει και ένα σχόλιο για την περιγραφή του τελευταίου αγώνα με την Αγγλία: «Οσο για την περιγραφή από το κρατικό κανάλι, εκεί που νομίζεις ότι δεν έχει άλλο πάτο το βαρέλι, σε εκπλήσσουν διαρκώς οι απεσταλμένοι καμικάζι της δημόσιας τηλεόρασης. Ο Τιτανικός βούλιαζε, οι επιβάτες έπεφταν στη θάλασσα για να σωθούν, και αυτός εκεί να επιμένει: "Αν βρει τη δύναμη η Εθνική να μειώσει, όλα μπορούν να γίνουν". Νισάφι πια με την περιγραφή-φουστανέλα».

Ο Στράτος είναι υπερβολικός. Απλώς ο Γιάννης Λιαλιάτσης, πιστός στο δόγμα Παναγόπουλου «Αν δεν βγει η χοντρή να τραγουδήσει, τίποτα δεν τελειώνει, ειδικά όταν πρόκειται για ελληνική ομάδα», το τράβηξε λίγο απ' τα μαλλιά. Είθισται στους Τιτανικούς ο πνιγμένος να πιάνεται απ' τα μαλλιά. Και με τους νόμους της φύσης θα τα βάλουμε τώρα δηλαδή;

Κλείνοντας, θέλω να κάνω μια ιδιαίτερη αναφορά στον Βαγγέλη Ιωάννου, ο οποίος, περιγράφοντας τον αγώνα της Εθνικής με το Πουέρτο Ρίκο, μνημόνευσε τη «SportDay» και το πρωτοσέλιδό της: «Πεκίνο, ερχόμαστε». Υστερα απ' αυτό, το λιγότερο που θα μπορούσα να πω είναι ότι ο Βαγγέλης είναι πανέμορφος, πανέξυπνος, μικροδείχνει και μοιάζει πιο γοητευτικός από ποτέ. Τώρα ηρέμησα. Πατσίσαμε…