Η ζαριά των 20 εκατ. δολαρίων

Τα πρώτα χρόνια της βασιλείας τους στον Παναθηναϊκό, οι αδελφοί Γιαννακόπουλοι βγήκαν στην αγορά ασυγκράτητοι με έναν καημό στην καρδιά (και στο πορτοφόλι): «Να φέρουμε παιχταρά από το ΝΒΑ». Σπανίως ζητούσαν τη γνώμη του προπονητή, όπως και αν λεγόταν αυτός. Τα καλοκαίρια στις αρχές της δεκαετίας του '90 υπήρξαν θερμά. Αδίστακτοι μάνατζερ χρησιμοποίησαν τον Παναθηναϊκό για να ανεβάσουν το κασέ των πελατών τους και τελικά τον άφηναν με άδεια χέρια, λίγες εβδομάδες πριν από το ξεκίνημα των επίσημων υποχρεώσεων.

Οι Γιαννακόπουλοι έπιασαν το τζακπότ μόνο με τον Ντόμινικ Ουίλκινς, ακόμα και με αυτόν όμως απέτυχαν στο ελληνικό πρωτάθλημα. Οταν πια κατάλαβαν ότι το ΝΒΑ δεν είναι αυτοσκοπός, όταν αποφάσισαν να δώσουν τα κλειδιά της ομάδας (και του θησαυροφυλάκιου) σε έναν πρωτοκλασάτο προπονητή, τότε και μόνο τότε είδαν προκοπή.

Πόσοι Αμερικανοί παίκτες «από το ΝΒΑ» πρόσφεραν πραγματικά στον Παναθηναϊκό στα 21 χρόνια των αδελφών Γιαννακόπουλων; Εκτός του Ντομινίκ, μόνο ο Μπάιρον Σκοτ. Ορισμένοι, όπως ο Τζον Σάλεϊ, έγιναν ανέκδοτο. Ο περσινός Τόνι Ντελκ εξέθεσε ακόμα και το «αλάθητο» του Ομπράντοβιτς.

Οι αδελφοί Αγγελόπουλοι κάνουν τα ίδια λάθη που κράτησαν τον Παναθηναϊκό μακριά από την κορυφή όταν ο Ολυμπιακός ήταν παντοκράτωρ. Κάθε καλοκαίρι, επιστρατεύουν όσες γνώσεις, όσες γνωριμίες και όσο χρήμα η περίσταση απαιτεί και ξεκινούν εκστρατεία για να φέρουν «παιχταρά από το ΝΒΑ». Ο Κουιντέλ Γουντς, ο Λιν Γκριρ, ο Μαρκ Τζάκσον, εκείνος ο Λόρενς Ρόμπερτς, όλοι μαζί δεν έκαναν έναν τέτοιον. Ούτε βέβαια άξιζαν τα απίστευτα ποσά που δαπανήθηκαν για τα ωραία τους μάτια.

Η πρόσληψη του Παναγιώτη Γιαννάκη στα μισά της περσινής σεζόν ήταν ασφαλώς ένα βήμα προς τη σωστή κατεύθυνση για τον Ολυμπιακό, όπως και οι κινήσεις που ακολούθησαν: Παπαλουκάς, Βούιτσιτς, κατά δεύτερο λόγο Πελεκάνος και Ερτσεγκ. Οταν όμως «ναυάγησε» το «φλερτ» με τη δοκιμασμένη και σίγουρη λύση Αντονι Πάρκερ, ο Ολυμπιακός αποφάσισε να προχωρήσει σ' ένα ρίσκο ικανό να βάλει δυναμίτη στα θεμέλια της ομάδας.

Οσο προικισμένος με ταλέντο και αθλητικές ικανότητες κι αν είναι ο Τζος Τσίλντρες, δεν παύει να αποτελεί πελώριο ερωτηματικό. Στο ΝΒΑ δεν εκτιμήθηκε ούτε για την εργατικότητά του, ούτε για την υπευθυνότητά του ούτε για τη συμπεριφορά του, ούτε για τη φιλομάθειά του. Το στυλ του παιχνιδιού του έχει ελάχιστα στοιχεία από την αγωνιστική φιλοσοφία του Γιαννάκη και στηρίζεται σχεδόν αποκλειστικά στο ανοιχτό γήπεδο και τις αθλητικές του ικανότητες.
Οι Ατλάντα Χοκς δυσκολεύονται να πληρώσουν αυτά που ο Τσίλντρες ζητάει, αλλά θα τον είχαν δέσει χειροπόδαρα με γενναιόδωρο συμβόλαιο, εάν τον θεωρούσαν αναντικατάστατο.

Και δεν είναι δα καλό σημάδι όταν ένας 25χρονος αποφασίσει να αφήσει το ΝΒΑ (όπου έχει ρόλο και χρόνο συμμετοχής) για την Ευρώπη στο άνθος της ηλικίας του... Ο Τσίλντρες έχει το ταλέντο για να αφήσει εποχή, αλλά και αδυναμίες ικανές να μετατρέψουν την πολυθρύλητη μεταγραφή του σε φιάσκο. Ρίσκο 20 εκατομμυρίων δολαρίων; Οσες φορές δοκίμασαν κάτι παρόμοιο οι Γιαννακόπουλοι μετάνιωσαν. Πλήρωσαν ακριβά, ώσπου έμαθαν.