Nα 'ναι καλά. Οχι μόνο γιατί λέει πολλά «σωστά», όχι μόνο γιατί με τις ατάκες του δίνει τροφή σε όλους εμάς για να ασχολούμαστε συνεχώς μαζί του, αλλά και γιατί ο άνθρωπος αποδεικνύει ότι είναι πολύ λίγα αυτά που του ξεφεύγουν. Στη συνέντευξή του στο περιοδικό «ΜΑΧ», ο πρόεδρος του Αρη στρέφεται εναντίον του Ρέμου και του Ζαγοράκη που κάθισαν σε μια προεδρική καρέκλα και έπαψαν πλέον να έχουν επαφή με τους απλούς οπαδούς, τους φιλάθλους και την καθημερινότητα. Επαψαν να πίνουν καφέ στη Λεωφόρο Νίκης, που δεν είμαστε απόλυτα σίγουροι αν έπιναν παλιότερα, πριν γίνουν πρόεδροι. Ο Ζαγοράκης κατηφόριζε, ο Ρέμος έλειπε.
Πάντως, τέτοιου είδους συνήθειες δεν διατηρούν οι δύο πρόεδροι, του ΠΑΟΚ και του Ηρακλή. Ο τελευταίος δε, φροντίζει να απομακρύνει όποιον σίγουρα είχε, ενδεχομένως να έχει, αλλά έπαψε να έχει διάθεση να βοηθήσει τον Ηρακλή. Και αναφερόμαστε στον Σαρηκεχαγιά, που, αν δεν κάνουμε λάθος, ο Ρέμος τον υπολόγιζε ως κάποιον από αυτούς που θα μπορούσαν να βοηθήσουν. Με τόσους που έχουν φύγει από τον Ηρακλή, στον έναν χρόνο της θητείας του, μάλλον θα πρέπει να προβληματίζεται…
Ο Σκόρδας δε, ως ακραιφνής οπαδός του Λιακόπουλου, δανείστηκε και πάλι τον χαρακτηρισμό «νεφελίμ» για να… καταδιώξει τους προέδρους της πόλης. Και τον όρο «ομόλογος», για τους Ζαγοράκη και Ρέμο, τον αποσύρουμε. Ο Λάμπρος είναι αιρετός. Οι άλλοι «δύο» είναι διορισμένοι από το πρωτοδικείο. Πάντως, αν επιχείρησε να συγκρίνει τη στενή σχέση που υπάρχει ανάμεσα στον ίδιο και τη βάση των φίλων της ομάδας, απέτυχε. Τουλάχιστον στην περίπτωση του Ζαγοράκη. Κι αυτό γιατί γνωρίζουμε πολύ καλά ότι ο «νεφελίμ» Θόδωρος είναι αποδεκτός στο 100%. Ο Σκόρδας, στην περίπτωση του Ντούσαν, έδρασε διαφορετικά, αλλά, υπάρχει πάντα η αποδοχή από τους συνδεσμίτες και αυτό του φτάνει. Οσο για τους υπόλοιπους που δεν εγκρίνουν τις επιλογές και τις πρακτικές του, ε, ο καθένας έχει την άποψή του.