Με το φτωχό μου το μυαλό

Στο πλαίσιο των πολιτιστικών ανταλλαγών, τα κινεζικά ΜΜΕ πρόβαλαν την επίσκεψη του γενικού γραμματέα Eνημέρωσης Πάνου Λειβαδά στην Κίνα. Η κίνηση γίνεται σε ανταπόδοση της προβολής που είχαν δώσει στην Τσουλί τα δικά μας ΜΜΕ, αφού και Λειβαδάς και Τσουλί πρέπει να είναι το ίδιο γνωστοί στις χώρες καταγωγής τους.

Διαβάζοντας πάντως το ρεπορτάζ για την πολύκροτη επίσκεψη του Λειβαδά στην Κίνα, εντυπωσιάστηκα από μια λεπτομέρεια. «Ο γενικός γραμματέας συναντήθηκε με υψηλόβαθμα στελέχη της Οργανωτικής Επιτροπής των Αγώνων του Πεκίνου». Είναι από αυτές τις πληροφορίες που μπορούν να σου αλλάξουν τη μέρα. Διότι, πώς να το κάνουμε; Δεν θα βρεθείς με πέντε φίλους; Δεν θα πει ο πρώτος «Ρε μαλάκα, διάβασες ότι ο Λειβαδάς πήγε στο Πεκίνο»; Δεν θα απαντήσει ο άλλος «Αλλά το άλλο πού το βάζεις; Συναντήθηκε με υψηλόβαθμα στελέχη της Οργανωτικής Επιτροπής!»; Δεν θα πει ο τρίτος, για να κάνει τον έξυπνο «Δεν θέλω να ακούω μαλακίες… Συναντήθηκε με χαμηλόβαθμα στελέχη»; Σε αυτό το σημείο δεν θα ανάψει η κουβέντα;

Γι' αυτό έχουν δίκιο αυτοί που λένε ότι ο Τύπος έχει μεγάλη ευθύνη στην υποκίνηση της βίας. Διάβασα επίσης το κείμενο του Χρίστου Χαραλαμπόπουλου που με αφορούσε. Και περιέργως διάβασα και τα διπλανά που αφορούσαν άλλους. Επειδή λοιπόν κάπου δεν το έπιασε το υπονοούμενο στο κείμενο ο Χρίστος, θα το κάνω πενηνταράκια. Στον Χρίστο τρέφω τον θαυμασμό του Μαρκούζε προς τον Αντόρνο. Ο οποίος Μαρκούζε είχε πει ότι ο Αντόρνο ήταν ο μεγαλύτερος των φιλοσόφων της σχολής της Φρανκφούρτης. Επειδή, ενώ στους άλλους κανένας δεν καταλάβαινε τι έγραφαν, στην περίπτωση του Αντόρνο δεν καταλάβαινε ούτε ο ίδιος. Αλλά πού οι παλιοί φιλόσοφοι που τα πιάνανε αυτά στον αέρα…

Οσο για το λογοπαίγνιο, τι θα συνέβαινε εάν εξαφανιζόντουσαν το «α» και το «ν» από το επίθετό μου, υποθέτω ότι η απάντηση είναι «θα είχαμε τη mild έκδοση του τι θα συνέβαινε αν εξαφανιζόταν το «Χαραλαμπο» από το Χαραλαμπόπουλος. Γεγονός που μου θυμίζει το σύνθημα που είχα ακούσει προ 20ετίας στο γήπεδο της Ριζούπολης. Επαιζε ο Απόλλωνας με τη Λάρισα και ένας οπαδός του Απόλλωνα είχε φωνάξει «Ρε Κολομητρούση! Θα σου σκίσουμε τον κώλο και θα σε φωνάζουνε Μητρούση».

Στο μεταξύ, και μια που ο Χρίστος αναφέρθηκε στο MG, με χαρά μπορώ να πληροφορήσω τους εκλογικούς φίλους του Γρηγόρη Ψαριανού ότι ο εκπρόσωπός τους επέστρεψε από τη γοητευτική Παλαστίνη. Ντυμένος με χακί βερμούδα, α λα Βαξεβάνης σε trailer της «Εμπόλεμης Ζώνης», και ένα ερυθρόλευκο κοντό παλαιστινιακό μαντήλι, σαν να του το είχαν δώσει στην ΠΕΦΟ της Ραμάλα. Η εμπειρία του Γρηγόρη ήταν τρομακτική. «Ξυπνάγαμε το πρωί στις επτά. Ξεκινάγαμε πηγαίνοντας στα χωριά. Πηγαίναμε στη Ναμπλούς. Ερχόταν μια επιτροπή των Παλαιστινίων της Ναμπλούς και μας έλεγε τα προβλήματά τους. Υστερα πηγαίναμε στη Χεβρώνα. Ερχόταν μια επιτροπή των Παλαιστινίων της Χεβρώνας και μας έλεγε τα προβλήματά της. Υστερα πηγαίναμε στην…». Πέντε μέρες το τρέχανε από χωριό σε χωριό το ρεμάλι της Ραμάλα. Γύρισε πίσω στον πολιτισμό και το MG και, για να ξεχωρίσει το παγάκι, χρειαζόταν να το γράφει σε αυτοκόλλητο. Μακριά από εμάς λοιπόν και ευτυχώς που ο Κύριος δεν μας έκανε τοιούτους ή κομμουνιστάς.

Επίσης, ευτυχώς που δεν μας έκανε Κινέζους. Δύο ειδήσεις παίζουν στο Ολυμπιακό ρεπορτάζ. Η μία είναι «Στην επαρχία Κουονγκτσάι τέσσερις διαδηλωτές έχασαν τη ζωή τους στη διάρκεια διαδηλώσεων για τα προβλήματα των παραγωγών…» και ακολουθεί ένα προϊόν της αρεσκείας σας. Η δεύτερη είναι «Ανησυχίες υπάρχουν για το πρόβλημα της ρύπανσης στο Πεκίνο». Μου έλεγε λοιπόν ένας φίλος ότι χωρίς Ολυμπιακούς και υπό νορμάλ συνθήκες τα κινεζικά εργοστάσια δεν χρησιμοποιούν κανένα φίλτρο στις καμινάδες τους. Τα βλέπεις και νομίζεις ότι μεταφέρθηκες στη Σοβιετική Ενωση της δεκαετίας του '30, που όσο περισσότερο καπνό έβγαζε η καμινάδα τόσο περισσότερο ενθουσιαζόταν ο κόσμος ότι αυξάνεται η παραγωγή.

Ομολογώ πάντως ότι με πιάνει μια νοσταλγία όταν βλέπω παλιές εικόνες από την Σοβιετική Ενωση. Νομίζω ότι είναι ένα καθεστώς που πολύ δύσκολα θα αναβιώσει. Η τελευταία χώρα που έμεινε να μοιάζει με τη Σοβιετική Ενωση είναι η Βόρειος Κορέα. Με το που θα τελειώσω τις καλοκαιρινές διακοπές, θα κάνω μια φιλότιμη προσπάθεια να βρω πώς βγαίνει η βίζα της επίσκεψης.

Στο μεταξύ θα βολευτώ με ένα ταξίδι στην Ευρώπη με το Panoutsomobil. Ξεκινάω από την Αγκόνα, σε δύο εβδομάδες σκοπεύω να φτάσω με σταθμούς των 300 χιλιομέτρων στο Μπίαριτς, και επιστροφή μέσω Μπάρι. Οπου, σε αυτό το σημείο, να καταθέσω ένα μόνιμο πρόβλημά μου. Πώς, στον διάολο, το λένε το Μπάρι στη γενική; Του Μπάρι; Του Μπαρίου; Του Μπαριού, αν το πούμε στη δημοτική. Για να μη βάλω αυτό που θα ξέσκιζαν στον Κολομητρούση και δυσφημήσω τη συμπαθή ιταλική πόλη πριν την επισκεφθώ.

Πόσοι Ελληνες παίκτες έχουν παίξει στην Τσέλσι; Η απάντηση είναι «όσοι ακριβώς της κίνησαν το ενδιαφέρον». Δηλαδή κανένας. Ομως, παρά τη μηδενική προϊστορία στις μεταγραφές, η Τσέλσι έχει στην Ελλάδα τον Πέλε Αντερσον για σκάουτερ. Με την ελπίδα ότι μια μέρα κάποιο ταλέντο θα φανεί, η Τσέλσι, όπως και κάθε άλλη μεγάλη ευρωπαϊκή ομάδα, έχει χρεώσει την Ελλάδα σε έναν σκάτουτερ. Χρησιμοποιώντας τον σε βάθος χρόνου. Χωρίς απαίτηση να βρει «λαβράκια» και «ευκαιρίες», η Τσέλσι πληρώνει έναν επαγγελματία με τα χρόνια γνωρίζοντας ότι αν ανακαλύψει έναν μικρό, θα έχει αποσβέσει το κόστος.

Πριν από περίπου 10 μέρες ο σκάουτερ του Ολυμπιακού Τόλης Αποστόλου έφυγε από τον Ολυμπιακό για να επιστρέψει στον Ατρόμητο. Ο Αποστόλου, σύμφωνα με το ρεπορτάζ του Ολυμπιακού, ήταν υπεύθυνος για αρκετούς από τους πιτσιρικάδες που εμφανίστηκαν στις μικρές ομάδες των «ερυθρολεύκων». Δεν είναι βέβαιο αν ο Αποστόλου απολύθηκε από τον Ολυμπιακό ή δελεάστηκε από τα χρήματα που του πρόσφερε ο Σπανός, αλλά κάτι είναι σίγουρο. Οτι, εκτός αν ο Σπανός έχει μεγαλύτερες οικονομικές δυνατότητες από τον Κόκκαλη, ο Ολυμπιακός δεν προσπάθησε να τον κρατήσει. Ο Ολυμπιακός που, σημειωτέον, με τους δύο Παπαδόπουλους, τον Λαμπρόπουλο και τον Ματσούκα, είχε τέσσερις από τους διακριθέντες παίκτες στην Εθνική Νέων.

Αντί λοιπόν για το σύστημα του μαζέματος των ταλαντούχων πιτσιρικάδων, τι προτιμάει η διοίκηση του Ολυμπιακού; Το σύστημα του Βαλβέρδε στο παρακαλετό, που γράφεται ότι κάθε μέρα παίρνει τηλέφωνο τον Ντούσερ για να πει το «ναι»; Kαι, αν το πει, θα θέλω να ξέρω πώς θα είναι να έχει αφεντικό κάποιον που τον παρακάλαγε να έρθει. Το σύστημα «Αντρέα, τρέχα, φέρε!», σύμφωνα με το οποίο ο Νινιάδης φεύγει μία εβδομάδα στη Νότια Αμερική και μέσα στις επτά ημέρες πρέπει να σχηματίσει άποψη για παίκτες που οι σκάουτερ των άλλων ομάδων παρακολουθούν χρόνια; Εκτός αν είναι το σύστημα «Πρόεδρε, κοίτα στην κασέτα τι παιχταρά έχουμε», το οποίο είχε εφαρμόσει πριν από δύο χρόνια ο Σόλιντ και χάρισε στον Ολυμπιακό το φαινόμενο Μπόρχα...

Είναι αστείο οι ελληνικές ομάδες να προσπαθούν να αγοράσουν παίκτες από την πανάκριβη ισπανική αγορά. Για να μην πω ότι είναι αστείο να προσπαθήσουν να αγοράσουν παίκτες από τη Γαλλία, στην οποία οι ομάδες της δεύτερης κατηγορίας έχουν τηλεοπτικά συμβόλαια των πέντε εκατομμυρίων. Το μέλλον των ελληνικών ομάδων βρίσκεται στα Βαλκάνια. Σκάουτερ που θα υπάρχουν σε όλο τον κόσμο, αλλά με τη μεγαλύτερη προσοχή στα Βαλκάνια, που θα βρίσκουν παίκτες και κάποιον διοικητικό για να το αναφέρουν. Δηλαδή έναν γενικό αρχηγό, τεχνικό διευθυντή ή όπως άλλιώς θέλει να τον λένε, που θα χειρίζεται ένα περιορισμένο μπάτζετ, χωρίς να πρέπει να περιμένει τον πρόεδρο να επιστρέψει από τη Μύκονο. Αλλιώς με το Ισπανός - Αργεντινός ο Ολυμπιακός τη μια χρονιά θα παίρνει τον Ντομί και την επόμενη τον Αρτσούμπι.