Πες μας πούπας, Θανάση Τζεβελέκη

Παρακολουθούμε τις επιλογές του Αντρέα Ματσόν για να στήσει τον Αρη με σκοπό να τον επαναφέρει σε τροχιά Ευρωλίγκας. Μαθαίνουμε και για την κίνηση των εισιτηρίων διαρκείας, που είναι απογοητευτική. Μιλάνε για 65 διαρκείας. Κάτω από 100, τέλος πάντων. Δεν θα μπορούσε, άλλωστε, να είναι πολύ διαφορετικά τα πράγματα μέσα στο κατακαλόκαιρο. Μόνον αν είχε προκύψει κάτι το εξαιρετικό, αν ο πρόεδρος Τζεβελέκης έκανε την υπέρβαση και έφερνε κάποιον παιxταρά -που θα κόστιζε μια περιουσία-, τότε μόνον ίσως να υπήρχε μια αξιόλογη κινητικότητα. Με τον Μάρσαλ, τον Νέλσον, τον Αργυρόπουλο και τον Γκαβέλ, κανείς από τους αρειανούς δεν δείχνει ενθουσιασμένος. Ούτε με τον Κλαρκ, κι ας είναι καλός παίκτης για τα κυβικά των ομάδων κάτω από την τρίτη θέση…

Ο άνθρωπος (ο Τζεβελέκης) μόνος του είναι και τι παραπάνω να κάνει; Ηδη έχει κάνει πολλά. Το περίεργο με τον Τζεβελέκη είναι ότι όσο τον ακούς να μιλά νομίζεις ότι ακούς τον Γιαννακόπουλο ή τον Αγγελόπουλο, που ανήκουν σε άλλα μεγέθη. Σου δίνει, δηλαδή, την εντύπωση ότι κάπου εκεί ανήκoυν και ο ίδιος και η ομάδα του. Κι αν ανήκει ως ηθική υπόσταση, δεν ανήκει ως οικονομικό μέγεθος και αυτό είναι προφανές.

Το θέμα είναι πώς το πουλάς όλο αυτό, και πού απευθύνεσαι. Δεν απευθύνεσαι σε ανόητους αλλά, αντίθετα, σε ενημερωμένους και απόλυτα συνειδητοποιημένους μπασκετικούς οπαδούς. Ή κάτι τέτοιο, τέλος πάντων. Γιατί, πέρυσι δεν ανταποκρίθηκαν στον βαθμό που θα περίμενε κανείς. Υπήρχαν κενά στη σχέση της ομάδας με τους περιβόητους οπαδούς της. Αλλά, όπως και να το κάνουμε, υπάρχει ένας πυρήνας που είναι αξιόλογος και θα μπορούσε να είναι αξιοποιήσιμος.

Την περσινή σεζόν ο Αρης απέτυχε να διατηρήσει τα κεκτημένα. Οχι γιατί θα πρέπει κάτι να πούμε για τις προβλέψεις μας, αλλά εμείς το φωνάζαμε από τον Σεπτέμβριο και επανήλθαμε τον Ιανουάριο μετά την απόκτηση του περιβόητου Ντάριους. Χάθηκε η Ευρωλίγκα και τώρα, με πιο στενά οικονομικά δεδομένα, ο Ματσόν έστησε ομάδα που μπορεί να βρεθεί σε τροχιά διεκδίκησης της τρίτης θέσης, αλλά, θα δυσκολευτεί πολύ για να την κατακτήσει.

Ο Ματσόν προσπαθεί να φτιάξει ομάδα που δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι κάπου θα πρέπει να βολέψει και τις ευρωπαϊκές της φιλοδοξίες (διάκριση στο EuroCup). Εκτός αν δεν ενδιαφέρει η Ευρώπη φέτος και η επάνοδος στην Ευρωλίγκα είναι η απόλυτη προτεραιότητα.

Πάντως, όπως και να έχει, μια ειλικρινή εξήγηση θα την ήθελαν όλοι αυτοί οι οποίοι ακούν για Αρη που… «θα φτάσει ψηλά», «είναι υποχρεωμένος να πρωταγωνιστεί», «θα φτιάξει καλύτερη ομάδα από την περσινή» (πού είναι, δεν τη βλέπουμε) και άλλα τέτοια. Πού ξέρεις, ίσως έρθουν πιο κοντά. Ισως με αυτό τον τρόπο αντιληφθούν ότι είναι απαραίτητοι στην ομάδα τους και σπεύσουν να τη στηρίξουν.