Η επιστροφή του Νέρι Καστίγιο

Αναρωτιέμαι, λατρεμένε αναγνώστη, τι είναι αυτό που σε γοητεύει περισσότερο σε μια μεταγραφή. Για παράδειγμα, το ενδιαφέρον σου εστιάζεται στα χρήματα που πήρε ο Ζιλμπέρτο Σίλβα και στο πόσο κόστισε η απόκτησή του ή στις μικρές ιστορίες που προηγήθηκαν της μεταγραφής του; Νομίζω ότι η απάντηση είναι αυτονόητη…

Σκασίλα σου μεγάλη αν ο Σίλβα πήρε δύο ή τρία εκατομμύρια ευρώ για να έρθει στον πολυμετοχικό. Εκείνο που θες να μάθεις είναι τι σκαρφίστηκε πάλι ο πολυμήχανος Μπότος για να πάρει το Ο.Κ. από τον αδερφικό του φίλο Αρσέν Βενγκέρ, αλλά και για να ψήσει τον Πατέρα ότι αν ασχοληθεί με την υπόθεση του Βραζιλιάνου δεν θα φάει τα καθ' όλα γοητευτικά μούτρα του.

Εκανα αυτή τη μικρή εισαγωγή επειδή υποπτεύομαι ότι πίσω από το θέμα της φημολογούμενης επιστροφής του Νέρι Καστίγιο στον Σωκρατικό, την οποία ήδη φαντάστηκα στο σκίτσο, κρύβεται μια μικρή και άκρως ενδιαφέρουσα ιστορία. Οι υποψίες μου για τον πρωταγωνιστή της στρέφονται στον καλό μου Κώστα Νικολακόπουλο. Εικάζω ότι σε μια στιγμή χαλάρωσης, αφού στο ρεπορτάζ του Ολυμπιακού τις προηγούμενες μέρες η δράση θύμιζε κατεβασιά πολυμετοχικού του Πεσέιρο, ο Κώστας έπινε αμέριμνος το φραπέ του…

Είναι γνωστό τοις πάσι ότι φραπές χωρίς Γεωργάτο και αργιλές άνευ Επαλέ είναι κηδεία χωρίς κόλλυβα. Ο Κώστας έκανε τον συνειρμό και τηλεφώνησε στον Γεωργάτο να μάθει τα νέα του. Αυτό ήταν. Το πιο σημαντικό βήμα για την επάνοδο του Καστίγιο είχε γίνει. Ο Γρηγόρης έριξε την ιδέα. Διαβάζω στο «Φως»:

«Εγώ αν ήμουν Κόκκαλης θα έφερνα τώρα τον Καστίγιο! Και εννοείται ότι ο Νέρι έρχεται… Ετσι όπως εγώ τον κόβω, μιλώντας πού και πού μαζί του, κάπως σαν κι εμένα είναι».

Μην ταράζεσαι, dear. Ο Νέρι δεν υιοθέτησε το look μαλλί και μούσι είναι μόνο για τον Πανούση, ξυρίζοντας το κεφάλι του. Ούτε άνοιξε ο Βασδέκης –ακόμα– υποκατάστημα στο Μάντσεστερ για να απολαμβάνει ο μικρός μάγος τον δροσερό φραπέ του. Αλλού το πάει ο Γρηγόρης:

«Οπως εγώ έπαιζα σε ολόκληρη Ιντερ και είχα το μυαλό μου εδώ και στον Ολυμπιακό, έτσι κι αυτός παίζει έξω, στην Αγγλία, και η σκέψη του είναι εδώ».

Σε αντίθεση με τους Ευρωπαίους αγροίκους που θα μπορούσαν να εκλάβουν τη συγκεκριμένη παρατήρηση ως μομφή εναντίον του παίκτη, στη λεβεντογέννα χώρα μας και ο πλέον κακόπιστος την ερμηνεύει όπως της αρμόζει: ως κομπλιμέντο.

Συνεχίζει ο Γρηγόρης: «Ο Καστίγιο θα ήταν σούπερ λύση για τέτοιο στυλ κυνηγού (σ.σ.: στυλ Λούα Λούα). Γρήγορος, γκολτζής, τεχνίτης, ντριμπλέρ. Πού θα βρεθεί καλύτερη επιλογή;».

Αν ρωτάς εμένα, sugar, μπορώ πρόχειρα να σου βρω καμιά εκατοστή καλύτερες επιλογές. Επειδή όμως το γούστο του Βαλβέρδε και το «σφίξιμο» του Χρυσικόπουλου με προβληματίζουν ελαφρώς, ας πάει και το παλιάμπελο. Καλός είναι και ο Νέρι…

Ετσι ξεκίνησαν όλα. Η σπίθα που άναψε ο Γεωργάτος την άλλη μέρα έγινε πυρκαγιά. Ο Καστίγιο επιβεβαίωσε την άκρατη επιθυμία του να επιστρέψει στον Πειραιά. Μπορεί να μην το είπε ο ίδιος, αλλά αυτό μικρή σημασία έχει. Δηλαδή αν έβγαινε ο Ρουσόπουλος να σου πει ότι και του χρόνου θα είναι βαριά η φορολογία του τσολιά, δεν θα τον πίστευες; Θα 'θελες να σ' το επιβεβαιώσει και ο Κωστάκης για να πειστείς;

Στην περίπτωσή μας Ρουσόπουλος είναι ο σέντερ φορ του Εθνικού Αστέρα Μάριο Μπαρσελό, κολλητός του Νέρι, ο οποίος δήλωσε στο «Φως» και τον Γιώργο Δασκαλόπουλο:

«Κάθε βράδυ όταν τελειώνουμε με τις άλλες μας δουλειές και υποχρεώσεις και πριν πέσουμε για να κοιμηθούμε, ανοίγουμε τον υπολογιστή με την κάμερα και τα λέμε πρόσωπο με πρόσωπο με τις ώρες».

Τρελαίνομαι. Αυτά τα διαδικτυακά ενώπιος ενωπίω με αναστατώνουν. Πάντως, αν ο Νέρι ταλαιπωρείται από αϋπνίες, μπορεί να εφαρμόσει την ίδια μέθοδο επικοινωνίας και με τον Ντούσαν Μπάγεβιτς. Δύο λεπτά τη μέρα αν τον βλέπει πριν από τον ύπνο, σαν πουλάκι θα κοιμάται από τη χαρά του. Κάπου εδώ ο Μάριο ξεχνά τον ποδοσφαιριστή και ξυπνά μέσα του ο καλλιτέχνης:

«Ο Νέρι είναι κολλητός και αγαπημένος φίλος και η απόσταση δεν είναι δυνατόν να γκρεμίσει τέτοιες σχέσεις δυνατές, ειδικά στην εποχή μας, που η τεχνολογία παρέχει τη δυνατότητα του να βλέπεις ακόμα και τη φάτσα του άλλου και να καταλαβαίνεις έτσι από το βλέμμα του το πώς νιώθει, τι αισθάνεται και πόσο αληθινά είναι αυτά που λέει».

Κάτι τέτοια έλεγε και ο Τομ Χανκς στη Μεγκ Ράιαν στο «You 've got mail» και έτρεχε το δάκρυ κορόμηλο. Παιδί μου, αν οι ταινίες είναι βγαλμένες από τη ζωή, προκύπτουν αριστουργήματα…

Και τώρα, γλυκέ μου αναγνώστη, θα σε παρακαλέσω να δώσεις ιδιαίτερη προσοχή σε αυτό που θα διαβάσεις: «Πέρασε δύσκολες στιγμές πέρυσι, ειδικά στο Ντόνετσκ, ο Νέρι. Δεν τον πίστεψαν, είχε και έναν τραυματισμό. Πήγε στη Μάντσεστερ Σίτι, αλλά ούτε εκεί βρήκε τη γη της επαγγελίας».

Αυτό το «γη της επαγγελίας» με προβληματίζει λιγουλάκι. Να το είπε, άραγε, στα ελληνικά ή στα αγγλικά ο καλός μου; Γιατί μου φαίνεται πιο πιθανό να μην κοιμάται η Αντζελα το βράδυ, αν δεν διαβάσει πρώτα ένα ποίημα της Κατερίνας Γώγου, παρά να το σκέφτηκε και να το είπε μόνος του όλο αυτό ο Μάριο. Μάλλον ο αστέρας του Αστέρα είπε: «Σου λέω, bro, ο Νέρι δεν την παλεύει κάστανο στο Μάντσεστερ» και ο Γιώργος Δασκαλόπουλος έκανε τη μετάφραση για να μην αλλοιωθεί το λογοτεχνικό ύφος της συνέντευξης.

Ο Μάριο, όμως, έχει κι άλλα να πει: «Είχε κάποιες επαφές με ομάδες από την Ισπανία αυτό το καλοκαίρι, αλλά το θέμα δεν προχώρησε».

Κι εδώ έρχεται και κολλάει ο Σωκράτης. Για επιστροφή του Καστίγιο στον Ολυμπιακό δεν ορκίζομαι, αλλά αν του ζητήσει να βάλει ένα χεράκι ο Σεγούρα για να πάει σε ισπανική ομάδα, είμαι σίγουρος ότι ο πρόεδρος κάτι θα κάνει. Αλλωστε, την πρώτη και τελευταία φορά που ο προπονητής Σωκράτης είχε νικήσει τον πρόεδρο Κόκκαλη ήταν ξεκάθαρος: «Εγώ θα συμβούλευα τον Καστίγιο να πάει στην Ισπανία. Του ταιριάζει καλύτερα το στυλ παιχνιδιού των ισπανικών ομάδων». Τι να μας πει και ο Βαλβέρδε από τη ζωή του…

Ο Μάριο καταλήγει: «Μου είπε, επίσης, πως ο ίδιος δεν είχε, αν και πολύ θα το 'θελε, καμιά ενόχληση από κάποιον με επίσημη ιδιότητα στον Ολυμπιακό. Ζει, όμως, με την προσδοκία πως αυτό μπορεί να προκύψει από τη μια στιγμή στην άλλη».

Φοβάμαι. Εχει γούστο να τη δει Διογένης ο κυνικός ο Νέρι, να κλειστεί σ' ένα πιθάρι και να τη βγάζει μόνο με προσδοκίες και προσευχές. Πες του, χρυσέ μου, να βάζει και μια μπουκιά ψωμί στο στόμα του για να μη ρέψει. Γιατί, όπως το βλέπω το πράγμα, με την προσδοκία θα μείνει και φέτος.