Δεν προβληματίζουν οι Νεοζηλανδοί

H νίκη είναι υποχρεωτική σήμερα για την Εθνική. Αν δεν το έχουν καταλάβει κάποιοι, χάνοντας από τη Νέα Ζηλανδία, το όνειρο της συμμετοχής στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Πεκίνου πάει περίπατο. Κάτι που θα ισοδυναμεί με καταστροφή και εκτός των άλλων όλο το θετικό κλίμα που έχει αναπτυχθεί τον τελευταίο καιρό γύρω από το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα θα γυρίσει τούμπα.

Η ουσία είναι ότι, τουλάχιστον κατά τη γνώμη μας, δεν διατρέχουμε κίνδυνο στο σημερινό ματς. Ακόμη και αν πιάσουμε μία μέτρια απόδοση. Η Νέα Ζηλανδία είναι από τις πιο άχρωμες ομάδες του Προολυμπιακού. Το ότι έφθασε στους «8» δεν είναι δα και κάποια επιτυχία, από τη στιγμή που για να τα καταφέρει χρειάστηκε μόλις μία νίκη επί του ανύπαρκτου αγωνιστικά Πράσινου Ακρωτηρίου. Με τη Γερμανία προχθές έγινε «φύλλο και φτερό», κάτι απόλυτα φυσιολογικό, διότι το «υλικό» είναι πλέον πολύ φτωχό.

Το 2002 η ομάδα από την Ωκεανία εντυπωσίασε, όταν και κατέκτησε την τέταρτη θέση στο Παγκόσμιο της Ιντιανάπολης. Από τότε, όμως, άλλαξαν πολλά. Εφυγαν οι σημαντικοί Μαρκς, Ντίκελ και Τζόουνς και στη θέση τους δεν προέκυψε ποιοτικό νέο αίμα. Οι τρεις αυτοί παίκτες αγωνίζονται ακόμη και σήμερα, όχι, όμως, στην Εθνική. Συν τοις άλλοις στον πάγκο δεν είναι ο «αιώνιος» (επί χρόνια προπονητής της ομάδας) και στιβαρός Ταμπ Μπάλντγουιν, που πέρασε για λίγο και από τον ΠΑΟΚ με τον αντικαταστάτη του Νένο Βούτσινιτς να προσπαθεί για ένα νέο ξεκίνημα, αλλά να μην μπορεί να κάνει πολλά πράγματα. Είπαμε: το «υλικό» είναι πολύ φτωχό.

Η δική μας Εθνική είναι στον σωστό δρόμο και σήμερα περιμένουμε μία ακόμη επιβεβαίωση, που θα μας στείλει στην τετράδα. Εκεί μία νίκη (είτε αύριο είτε την Κυριακή) μας στέλνει στο Πεκίνο. Δείχνουμε να είμαστε η καλύτερη ομάδα του Προολυμπιακού, αλλά θα πρέπει να το αποδεικνύουμε συνεχώς. Ο κόσμος στηρίζει και ανυπομονεί να ζήσει νέες μεγάλες στιγμές. Ελπίζουμε αύριο αργά το βράδυ να αρχίσουμε να φτιάχνουμε τις βαλίτσες μας για το Πεκίνο. Το αξίζουμε.