Κλείνω τα μάτια και προσπαθώ να φανταστώ τι θα έγραφα σήμερα εάν το Προολυμπιακό γινόταν –όχι στην Αθήνα, αλλά– στο Πουέρτο Ρίκο. «Οι Ελληνες διεθνείς προσπαθούν να κλείσουν μάτια και αυτιά στους πειρασμούς της Καραϊβικής και να συγκεντρωθούν στον κρίσιμο προημιτελικό με την αγριεμένη Γερμανία. Η απουσία των 6-7 βασικών παικτών που έμειναν στην πατρίδα για να ξεκουραστούν καθιστά την αποστολή εξαιρετικά δύσκολη. Οι 40 "Πελαργοί" που ακολούθησαν την ομάδα στην άκρη του κόσμου κάνουν ό,τι μπορούν για να της συμπαρασταθούν, αλλά η φωνή τους χάνεται πίσω από τα ταμπούρλα των Νοτιοαμερικανών. Η ήττα από τη Βραζιλία οφείλεται εν πολλοίς στην αφιλόξενη για την ελληνική ομάδα ατμόσφαιρα. Το όνειρο της συμμετοχής στους Ολυμπιακούς Αγώνες περνάει από συμπληγάδες. Στο μεταξύ, ο απεσταλμένος σας πίνει σπιτικό ρούμι και απολαμβάνει το ηλιοβασίλεμα, ξεροψημένος από τον ήλιο της Καραϊβικής. Μη γελιέστε, οι αμμουδιές εδώ είναι πολύ ωραιότερες από τις ελληνικές και δεν έχουν ούτε ρακέτες, ούτε τάβλια, ούτε δάσος από ξαπλώστρες, ούτε 10 ευρώ είσοδο».
Η μοναδική φράση που ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα του Ιουλίου του 2008 είναι αυτή η τελευταία. Από την άλλη, βέβαια, ο Ιούλιος είναι και μήνας τυφώνων στην Καραϊβική. Εδώ δεν κουνάει φύλλο.
Ή μήπως έχουμε και στην Ελλάδα τυφώνα; Οποιος περιμένει να ενημερωθεί από τα πρωτοσέλιδα των αθλητικών εφημερίδων δεν θα έχει αντιληφθεί το παραμικρό. Η «επίσημη αγαπημένη» παραμένει μονόστηλο, αστερίσκος της εικονικής επικαιρότητας, μολονότι αυτή είναι το βασικό θέμα στις συζητήσεις –όχι των οπαδών, αλλά– των φιλάθλων. Λαϊκό ξεσηκωμό σαν αυτόν της Τετάρτης είχε να ζήσει το ελληνικό μπάσκετ από τις μέρες του Μουντομπάσκετ Εφήβων του 1995.
Από τις 7 το απόγευμα κιόλας, κόσμος διψασμένος για ωραίο θέαμα και υγιή, οικογενειακή ατμόσφαιρα έφευγε απογοητευμένος από το ΟΑΚΑ, επειδή τα εισιτήρια είχαν εξαντληθεί (εκτός από λίγα των 60 ευρώ). Το στάδιο γέμισε μέχρι σκασμού, παρά το πανάκριβο αντίτιμο, το ακατάλληλο της ώρας, την τηλεοπτική μετάδοση και το όχι ιδιαίτερα εμπορικό όνομα του αντιπάλου. Οταν πια ξεκίνησε η δράση, οι θεατές ευλογούσαν τον καλό Θεό που τους φώτισε ν' ανηφορίσουν προς το Μαρούσι. Το ίδιο και οι 1,2 εκατομμύρια τηλεθεατές της ΝΕΤ. Από όσους θαύμασαν και αποθέωσαν την Εθνική, ελάχιστοι είχαν ζήσει τυφώνα από κοντά...
Απόψε απέναντι στους Νεοζηλανδούς, η Εθνική κινδυνεύει μόνο από το άγχος και από τον κακό εαυτό, που κάθε ομάδα κρύβει στα σωθικά της. Η κερκίδα είναι ικανή να δώσει φτερά και να διώξει μακριά οποιοδήποτε πρόσκομμα στη διάρκεια της βραδιάς.
Αν όμως είχε αναλάβει τη διοργάνωση το Πουέρτο Ρίκο; Ο βαθμός δυσκολίας του εγχειρήματος θα πολλαπλασιαζόταν με γεωμετρική πρόοδο. Μπορεί να επιστρέφαμε από το Σαν Χουάν με ζηλευτό μαύρισμα, αλλά το Πεκίνο θα το βλέπαμε με κιάλια. Τώρα «διακρίνεται» καθαρά το υπερσύγχρονο Ολυμπιακό του Στάδιο...