Σαν εφορία στις γιορτές

Λίγο πριν από την τελευταία Πρωτοχρονιά είχα πάει για να πληρώσω τις οφειλές μου στην εφορία της Κυψέλης. Μπροστά από το ταμείο μια ουρά των 20 μέτρων και της μισής ώρας μεγάλωνε απειλητικά. Ο λόγος ήταν ο συνηθισμένος. Οι περισσότεροι υπάλληλοι της εφορίας είχαν πάρει άδεια, είχαν κολλήσει τις αργίες των Χριστουγέννων με την Πρωτοχρονιά και apres mois le deluge, που έλεγε και ο Λουδοβίκος ο Τόσος. Κάτι τόσο παραδοσιακό και γνώριμο όσο ο Ολυμπιακός στις μεταγραφές.

Στην Ελλάδα οι μεταγραφές κρατάνε ένα τρίμηνο και στον Ολυμπιακό όσο ο Σωκράτης Κόκκαλης βρίσκεται στην Αθήνα. Από τη λήξη του πρωταθλήματος μέχρι σήμερα ο πρόεδρος του Ολυμπιακού έχει πάει μία φορά στην Αμερική, μία στην Κωνσταντινούπολη και δύο στη Μύκονο. Στη διάρκεια της απουσίας του δεν έχει κουνηθεί φύλλο. Αλλά και στη διάρκεια της παρουσίας του ίσα ίσα που ακούγεται ένα θρόισμα από το μεταγραφόδεντρο.

Ενα από τα επιχειρήματα που προβάλλεται από τον Ολυμπιακό είναι «αλλά κλείσαμε και μεταγραφές νωρίς». Σωστά. Μόνο που ο Γκαλίτσιος και ο Γιάννης Παπαδόπουλος, που έκλεισαν πριν από τη λήξη του πρωταθλήματος, ήταν συμφωνίες που είχε κάνει ο Ιλια Ιβιτς, που και να ήθελε δεν μπορούσε να παίρνει άδεια για διακοπές στη Μύκονο από τη σημαία. Επίσης, η μεταγραφή του Οσκαρ έγινε σαν δωράκι καλωσορίσματος στον Ερνέστο Βαλβέρδε. Ακόμα και η μεταγραφή του Αβραάμ Παπαδόπουλου έγινε στη λογική της κόντρας με τον πολυμετοχικό Παναθηναϊκό και αν υπήρξε προσέγγιση του παίκτη, έγινε την εποχή που υπήρχε τεχνικός διευθυντής. Οσο για τον Μίκελ Αλόνσο, ήρθε για να δοκιμαστεί, άρα η διαπραγμάτευση ακόμα δεν έχει κλείσει.

Το μόνο συμπέρασμα είναι ότι για ένα ακόμα καλοκαίρι ο Ολυμπιακός κινείται σαν εφορία τις γιορτές. Μια εβδομάδα το μαγαζί λειτουργεί και μια εβδομάδα το μαγαζί είναι κλειστό λόγω διακοπών του προέδρου. Η συγκεκριμένη τακτική δεν στοιχίζει στον Ολυμπιακό μόνο σε χρόνο, αλλά και σε χρήμα. Γιατί αν ο μεταγραφικός προγραμματισμός είναι «ρε, κοίτα πόσοι βάζελοι μαζεύτηκαν στο αεροδρόμιο για τον Ζιλμπέρτο Σίλβα… Να φέρουμε και εμείς ένα φορ αεροδρομίου να ξεχαρμανιάσουνε και οι δικοί μας» ό,τι βρεθεί θα είναι ό,τι πιο πρόχειρο και θα στοιχίζει και παραπάνω.

Οχι για να πω ότι ο Ολυμπιακός χρειάζεται πάνω από τρεις παίκτες. Με έναν αριστερό πλάγιο, έναν αμυντικό χαφ και ένα φορ ο Ολυμπιακός φτιάχνει ένα αξιοπρεπές ρόστερ. Αυτό όμως που κάνει «μπαμ» στην περίπτωση είναι πόσο πολύ χρειάζεται ένας τεχνικός διευθυντής, κυρίως για τον Ολυμπιακό –γιατί η ΑΕΚ έχει τουλάχιστον τον Νικολαΐδη κάθε μέρα στο γραφείο. Είναι αστείο ένα μαγαζί των 50 εκατομμυρίων να εξαρτάται από το αν ο πρόεδρος αποφάσισε να συνεχίσει τα μπάνια του στη Μύκονο. Οσα και να παίρνει αυτός ο διευθυντής, θα είναι λίγα μπροστά στα λεφτά που θα δαπανηθούν με τις κόντρα μεταγραφές του αεροδρομίου.


Μπροστά από το αγαπημένο του σκαμπό, κοντά στην πόρτα του «MG», εκεί που δίνονται οι μάχες του πεζοδρομίου για το ποιος θα πιάσει τον μεγαλύτερο χώρο, μια καϊπιρίνια με μισοφαγωμένο βασιλικό υπήρχε για να τον θυμίζει. Να θυμίζει τις στιγμές που μάσαγε τον βασιλικό για να μη φύγει σφαίρα απέναντι στο Everest και παραγγείλει «ένα με όλα διπλά και τριπλή τυροσαλάτα».

Στα πλατό του μαγαζιού ο Μάκης έβαζε τις τελευταίες επιτυχίες. Τις τελευταίες επιτυχίες του 1971, του 1972, του 1973 και όλης της θαυμαστής δεκαετίας των 70ς, που πριν από τον Μαρξ και τον Λένιν τη γραμμή έδιναν οι Starsky & Hutch. Τα πουρογκομενιά κουνιόντουσαν σε ρυθμούς ροκ της τάβλας. Τα μικρότερα παρατηρούσαν τα στήθη των ανδρών του μαγαζιού για να δούνε αν είχαν κρεμασμένα ταμπελάκια με πληροφορίες, όπως τα εκθέματα των μουσείων. Στο «MG» της πλατείας Μαβίλη όλα ήταν ωραία και καθημερινά. Καθένας που είναι κάποιος είχε πιάσει το στασίδι του. Εκτός από έναν. Τον ηγέτη της Κεντροαριστεράς (όταν έρχεται) και της Κεντροδεξιάς (όταν φεύγει), τον γερουσιαστή της νύχτας, Γρηγόρη Ψαριανό. Ο Γρηγόρης ήταν στη Ραμάλα. Ακολουθεί ανακοίνωση του σκιώδους Υπουργείου Υγείας και Πρόνοιας του ΣΥΡΙΖΑ.

«Ραμαλιώτες και Ραμαλιώτισσες, από σήμερα και μέχρι το τέλος της εβδομάδας στην πόλη σας θα βρίσκεται ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Γρηγόρης Ψαριανός. Ραμαλιώτες και Ραμαλιώτισσες, αν στις μετακινήσεις σας συναντήσετε τον βουλευτή μας, παρακαλούμε να μην προσπαθήσετε να τον ταΐσετε και να μην τον φωτογραφίσετε με φλας. Σας ευχαριστούμε».

Εν τω μεταξύ, εμείς που μείναμε πίσω με τη σκέψη στον αρχηγό το μόνο που έχουμε να κάνουμε είναι να μακαρίζουμε τους Ραμαλιώτες για την τύχη τους. Με την πείρα που έχει ο Συνασπισμός από την επίλυση των προβλημάτων στα Κουφονήσια και τη Λευκάδα, η ώρα της λευτεριάς για την Παλαιστίνη πλησιάζει και αυτή τη στιγμή βρίσκεται σε απόσταση 670 χρόνων.

Κλείνω με μια προειδοποίηση στον Ηγέτη της Χαμάς, που λέγε λέγε μοιάζει να είναι όνομα, όπως το Τριανταπεντάχρονη. «Ηγέτη της Χαμάς. Καταλαβαίνω την απογοήτευσή σου από τη ματαίωση της επίσκεψης του Μέιτζορ, που κάποιος του σφύριξε ότι σκοπεύατε να τον καθαρίσετε. Αλλά αυτός δεν είναι λόγος. Ηγέτη της Χαμάς, να βολευτείς με υποκατάστατα. Ως Ομάδα Αλκοολικών "MG ΜΛ", δεν έχουμε καμία αντίρρηση να απαγάγεις τον Γρηγόρη και να τον κρατήσεις για ένα εύλογο χρονικό διάστημα που δεν θα υπερβαίνει τα έξι χρόνια. Αλλά, Ηγέτη της Χαμάς, τι νομίζεις ότι μπορείς να βγάλεις από μια τέτοια απαγωγή; Να εκβιάσεις την ελληνική κυβέρνηση να πληρώσει λύτρα; Μπορεί… Αλλά μόνο αν απειλήσεις ότι θα τον απελευθερώσεις. Να εκβιάσεις τον Συνασπισμό; Και να ζητήσεις τι; Το δυάρι του Αλαβάνου στις Βρυξέλλες ή τα κόκκινα παπούτσια του Τσίπρα; Επίσης, Ηγέτη της Χαμάς, σε προειδοποιώ. Την πρώτη εβδομάδα ο Γρηγόρης θα στηρίζει τη Χαμάς. Τη δεύτερη εβδομάδα θα έχει δημιουργηθεί η "Original Hamas 21", η "Χαμάς 1924", μετά θα σου ρίξουνε το αρχηγείο, μετά άλλοι θα θέλουνε να το χτίσουνε στη Ραμάλα, άλλοι στην Ιερουσαλήμ, που έχει περισσότερο χώρο για εμπορικές χρήσεις, θα εμφανιστεί ένας "τίγρης" που θα θέλει να πάρει τη Χαμάς και για να το κλείνουμε, Ηγέτη, έτσι και κάνεις το λάθος και απαγάγεις τον Γρηγόρη, θα βλέπεις μια Χαμάς και δεν θα τη γνωρίζεις». Τέλος πάντων, όλοι εμείς που θυσιάσαμε το συκώτι μας στους λαϊκούς αγώνες το μόνο που κάνουμε είναι να περιμένουμε το Ρεμάλι της Ραμάλα. Κοιτάζοντας τον βασιλικό στο μοχίτο να μαραίνεται, όπως οι ελπίδες του λαού για μια πιο δίκαιη κοινωνία.

Κυρίως, μια κοινωνία χωρίς κότες. Το ακούς, Διονύση Ελευθεράτο; Διότι όταν ο αγωνιστής Ψαριανός βρίσκεται στη Ραμάλα και στην πρώτη γραμμή του πυρός, εσύ πού βρίσκεσαι; Στο Μεξικό να παλεύεις για τη λευτεριά (σ.σ.: συγγνώμη, αλλά ξεχνάω τα ονόματα) Αυτών από τους Αλλους; Στην Ταϊλάνδη για να αγωνίζεσαι για την κατάργηση της βασιλείας; Ισα, ρε κότες, που θα τολμήσετε να πάτε στην Ταϊλάνδη να κουνηθείτε… Κορόνα στο κεφάλι μας τον έχουμε τον Μπουμιμπόλ. Που είσαι, ρε Διονυσάκη; Σε τίποτα ενοικιαζόμενα στα Επτάνησα και θα έρθεις να λες πόσο φτηνό ήταν το ψάρι. Αντε, θέλετε και λαϊκούς αγώνες και με το που περάσει το θερμόμετρο τους 36 την πουλεύετε και δεν υπάρχει άνθρωπος στην Αθήνα να πετάξει μια Μολότωφ στον εύζωνα…

Αλλά αυτή είναι η Αριστερά, φίλοι μου εθνικόφρονες αναγνώστες. Διονύσης; Ισα που τον θυμάμαι πώς μοιάζει… Τσόχος; Με τον μήνα τα νοικιάζει τα δωμάτια. Χελάκης; Τελευταία φορά που τον είδα ήταν στη διαφήμιση του Γερμανού, να πηδάει στο καρέ σαν Κούρδος τρομοκράτης που ξέχασε τα εκρηκτικά στο ταξί. Ο μόνος αριστερός που έχει μείνει στην εφημερίδα είναι ο Χαραλαμπόπουλος, που κάθε μέρα γράφει ότι δεν έπρεπε να τα πάρουνε από τη Siemens. Εκτός αν γράφει ότι έπρεπε να τα πάρουνε αλλά εγώ δεν το καταλαβαίνω.


Mια ντουζίνα δεξιοί δημοσιογράφοι, ο Πατέρας και ο Χρυσικόπουλος έχουμε μείνει για να κρατάμε ζωντανό το ρεπορτάζ. Ο Χρυσικόπουλος να δίνει Δ-Τ-Π ότι ο Ντούσερ δεν θέλει να έρθει στον Ολυμπιακό, Τ-Π-Σ ότι θέλει, και τις Κυριακές, που πλησιάζει ο Εθκέρο, ο Πατέρας να ανεβάζει τις μεταγραφές στο σκάφος, σαν να περιμένει να του πουν «τι κόλπο κάνεις και πλέει;».