Αφήστε τα παιδιά να παίξουν μπάλα

Είδα το ματς της Εθνικής Νέων με τους Ιταλούς και απογοητεύτηκα. Οχι από την προσπάθεια των πιτσιρικάδων, αλλά από τον τρόπο που τους χρησιμοποιούν. Κάνει ο Παύλης το 1-0 στο 25΄ με μια καταπληκτική εκτέλεση έπειτα από μια υπέροχη προσπάθεια του Νίνη, και κάπου εκεί σβήνουν τα φώτα. Η Εθνική μας παίζει για τα υπόλοιπα 65 λεπτά ταμπουρωμένη στην άμυνα αφήνοντας τους Ιταλούς να την πιέζουν. Σε όλον τον αγώνα ό,τι πιο θεαματικό είναι οι φωνές του Αλεξίου: «πίσω», «γερά», «πάρτε παίχτες», «μην τον αφήνεις» κ.λπ. Η ισοφάριση ήταν μια δίκαιη τιμωρία. Οταν μπορείς να παίξεις και δεν παίζεις, πας γυρεύοντας.

Aπό τη στιγμή που οι ομάδες της Σούπερ Λίγκας υποχρεώθηκαν από την UEFA να διοργανώνουν το εθνικό πρωτάθλημα Νέων άρχισε το ελληνικό ποδόσφαιρο να αποκτά πραγματικά φυτώρια σαν αυτά που έχουν οι Ολλανδοί, οι Ιταλοί, οι Γάλλοι, οι Γερμανοί, και βέβαια -οι μάστορες στην κατασκευή ποδοσφαιριστών- Ισπανοί χρόνια τώρα. Παλιότερα, όταν την παραγωγή ποδοσφαιριστών την είχαν οι τοπικές ποδοσφαιρικές ενώσεις και οι ακαδημίες των ομάδων, Εθνική Νέων δεν υπήρχε – οι εμφανίσεις της σε τελικούς μεγάλων τουρνουά ήταν σποραδικές. Αυτή η προηγούμενη διαδικασία -μια διαδικασία ας πούμε ελεγχόμενης ανοργανωσιάς- είχε ως αποτέλεσμα να προκύπτουν ποδοσφαιριστές για την Ελπίδων οι οποίοι δεν είχαν περάσει προηγουμένως από τις ομάδες των Νέων. Από τη στιγμή που έλειπε ένα πρωτάθλημα Νέων το κανάλισμα των παιδιών που ξεκινούσαν στις Ακαδημίες ήταν δυσκολότερο - από την άλλη, όμως, όποιος στα 19 του εύρισκε θέση σε επαγγελματική ομάδα ήταν αποδεδειγμένα αξιόπιστος. Σήμερα τα πράγματα άλλαξαν πολύ καθώς έχουμε μικρούς για να στελεχώνονται οι ομάδες των Νέων, είναι όμως αμφίβολο κατά πόσο αρκετοί από αυτούς θα φτάσουν στην Ελπίδων. Δείτε τι συμβαίνει με τους προηγούμενους που έπαιξαν και τελικό στο Πανευρωπαϊκό: κάποιοι κινδυνεύουν να χαρακτηριστούν ποδοσφαιριστές ενός τουρνουά, ποδοσφαιριστές χωρίς συνέχεια.

Αξία

Για τον Ελληνα πιτσιρικά η δύσκολη περίοδος είναι τα 19-22. Σε αυτά τα τρία χρόνια πρέπει να γίνει επαγγελματίας, δηλαδή να πείσει τους προέδρους, τους προπονητές και τον κόσμο όχι για το ταλέντο και τα προσόντα του, αλλά για την αξία του. Στην Ελλάδα υπάρχει μια γενικότερη δυσκολία να εμπιστευθούν οι ομάδες παιδιά τέτοιας ηλικίας: υπάρχει παραγωγή, αλλά δεν υπάρχει δυνατότητα αξιοποίησης. Στην πραγματικότητα, από την προηγούμενη φουρνιά ο μόνος που αξιοποιήθηκε είναι ο Σωκράτης Παπασταθόπουλος. Ο Νίνης έμεινε στην άκρη, ο Μήτρογλου πήρε λίγες ευκαιρίες, και ο Γιάννης Παπαδόπουλος απλώς έπεισε τον Ολυμπιακό ότι αξίζει να επενδύσει πάνω του πληρώνοντας 500 χιλιάδες ευρώ και βάλε για να τον αποκτήσει.

Οι άλλοι δυσκολεύονται είτε να πάρουν ευκαιρίες (Λαμπρόπουλός, Μπουκουβάλας, Ιωαννίδης) είτε να καθιερωθούν (Μονιάκης, Πλιάτσικας, Δημούτσος).

Αδυναμία

Με δεδομένη αυτή την αδυναμία, καλό είναι από τις ομάδες των Νέων (και κυρίως από την Εθνική των Νέων που έχει και τους καλύτερους) να προκύπτουν ποδοσφαιριστές με σωστή νοοτροπία, παιδιά δηλαδή που να έχουν διάθεση για ποδόσφαιρο. Για να το πω πιο απλά, είναι σημαντικότερο να φτιάχνεις ποδοσφαιριστές από το να σκέφτεσαι πώς θα φτιάξεις ομάδες που να κερδίζουν.

Κατενάτσιο

Εβλεπα χθες την Εθνική Νέων να παίζει για 70 λεπτά ένα τίμιο και παθιασμένο κατενάτσιο, και δεν το πίστευα! Για ποιο λόγο παιδικές ψυχές πρέπει να πωρώνονται στη λογική της σκοπιμότητας; Μέτρησα τέσσερα-πέντε μαρκαρίσματα στο όριο του ανεκτού, σχεδόν απαράδεκτα για παιδάκια που δεν είναι ακόμα 18 χρόνων. Τέτοιες καριέρες θα τους μάθουμε να κάνουν; Αν στα 18 σου, όταν η αγάπη για την μπάλα πρέπει να είναι συνώνυμο της ανεμελιάς, παίζεις τόσο μαγκωμένο ποδόσφαιρο, τι διάβολο καριέρα ελπίζεις ότι θα κάνεις; Καριέρα πεζοναύτη;

Μπάλα

Προφανώς δεν φταίνε τα παιδιά. Ισα ίσα που σε όλο αυτό το φεστιβάλ της σκοπιμότητας μερικοί προσπάθησαν και να δείξουν πόση μπάλα ξέρουν. Ο Νίνης έκανε τρεις-τέσσερις ντρίμπλες που άφησαν τους Ιταλούς άφωνους, ο Γιάννης Παπαδόπουλος δοκίμασε να παίξει κάθετα όπως η θέση απαιτεί, ο Παυλής -ειδικά στη φάση του γκολ- κάνει κάτι σπουδαίο. Ακόμα και ο Στρατηλάτης που πέρασε στο ματς σαν αλλαγή είχε διάθεση να παίξει ποδόσφαιρο. Ομως, η γενική εικόνα ήταν ότι η ομάδα έπαιξε με χαλινάρι, προσπάθησε να κρατήσει το 1-0 άκομψα, έζησε τον αγώνα με τεράστιο αγωνιστικό άγχος – εν τέλει δεν έπαιξε το ποδόσφαιρο που μπορούσε να παίξει. Λυπηρά πράγματα όταν μιλάμε για τη συμμετοχή μιας ομάδας Νέων σε ευρωπαϊκό τουρνουά.

Αρρώστια

Το ελληνικό ποδόσφαιρο το καταπλακώνει η αρρώστια της νίκης. Βλέπεις παιδιά σε ηλικίες που θα πρεπε να ζητάνε διαρκώς την μπάλα να κρύβονται πίσω από επιθετικούς και να παιδεύονται ποιος θα κάνει το δυνατότερο τάκλιν - δεν είναι απλώς λάθος, είναι βαθύτατα αντιπαιδαγωγικό. Η ομάδα του Νίκου Νιόπλια, δύο χρόνια πριν, έπαιζε ποδόσφαιρο, και η απόδειξη είναι ότι οι ποδοσφαιριστές που ξεχώρισαν τότε ήταν κατά βάση οι δημιουργικοί της παίκτες. Ο Νίνης, ο Μήτρογλου, ο Γιάννης ο Παπαδόπουλος, ο Λαμπρόπουλος ακόμα και οι πλάγιοι μπακ όπως ο Μονιάκης και ο Μπουκουβάλας άρεσαν για τις προωθήσεις τους, για το παιγνίδι τους. Στα παιδιά της τωρινής ομάδας κάποιος πρέπει να εξηγήσει ότι για να τραβήξουν τα βλέμματα των συλλόγων τους δεν χρειάζεται να κερδίσουν το πανευρωπαϊκό, χρειάζεται να δείξουν αρετές. Παίζοντας όπως χθες μπορεί να προκαλέσουν συμπάθειες -τις ίδιες ακριβώς συμπάθειες που προκαλούν οι μικρές ομάδες που παρά την προσπάθειά τους δεν κατορθώνουν να κρατήσουν το αποτέλεσμα- αλλά με τις συμπάθειες κανείς δεν πρόκοψε.

Προπονητές

Για να μην είμαι άδικος με τους παίκτες, αυτό κάποιος πρέπει να το πει στους προπονητές τους. Ο Κοκολάκης έκανε πολύ καλή δουλειά στις επιλογές, ο Αλεξίου ζει τον αγώνα με σεβαστό πάθος. Ομως, δεν γίνεται τουρνουά αξιολόγησης εκκολαπτόμενων προπονητών, όπου καλούμαστε να δούμε πόσο μαγκιόρα καθοδήγηση γίνεται από τον πάγκο. Γίνεται ένα τουρνουά όπου οι πιτσιρικάδες πρέπει να δείξουν αρετές. Με τους Ιταλούς είδαμε ψυχικά χαρίσματα, προσεχώς ελπίζω να δούμε και λίγο ποδόσφαιρο…

Λεπτομέρειες

Δεν χρειάζεται να μελετήσει κανείς τις λεπτομέρειες του προγράμματος του νέου πρωταθλήματος, έτσι όπως αυτό προέκυψε μετά τη χθεσινή κλήρωση, για να διαπιστώσει ότι για την ΑΕΚ και τον Γιώργο Δώνη προέκυψε ένας αληθινός ποδοσφαιρικός γολγοθάς. Η ΑΕΚ ξεκινάει με τον Παναθηναϊκό την πρώτη αγωνιστική (αληθινό κακό της δαίμονα τα δύο τελευταία χρόνια), πάει στην Τούμπα, παίζει τρίτη αγωνιστική με τον Ηρακλή στο ΟΑΚΑ, πετάγεται στη Νέα Σμύρνη όπου την περιμένει ο μαχητικός Πανιώνιος, ακριβώς πριν συναντήσει τον Ολυμπιακό στο Καραϊσκάκη και -προσοχή- τη Λάρισα έκτη αγωνιστική στο ΟΑΚΑ, δηλαδή την ομάδα που γνωρίζει τον Γιώργο Δώνη και το ποδόσφαιρό του καλύτερα από οποιαδήποτε άλλη. Το όλα ή τίποτα στην προκειμένη περίπτωση βρίσκει απόλυτη εφαρμογή. Ή η ΑΕΚ θα ξεκινήσει εντυπωσιακά βγάζοντας σχεδόν με το «καλημέρα» το δυσκολότερο κομμάτι του προγράμματός της, ή θα περάσουν όλο τον χειμώνα που ακολουθεί να τσακώνονται μεταξύ τους για το αν πρέπει ή δεν πρέπει να έρθει ο Μελισσανίδης. Απ' όσο γνωρίζω, ο Δώνης θα ήθελε ένα πρόγραμμα της ΑΕΚ αντίστοιχο με το περσινό. Προφανώς η τύχη δεν του έκανε το χατίρι. Σχετικά δύσκολη αρχή έχει και ο Ολυμπιακός, που πριν το ραντεβού με τον Παναθηναϊκό έχει να παίξει την πέμπτη αγωνιστική στο Καραϊσκάκη με την ΑΕΚ (σε ένα αληθινό ψυχόδραμα με πρωταγωνιστή τον Ριβάλντο), ενώ στις εφτά πρώτες αγωνιστικές έχει στο πρόγραμμα και τρεις δύσκολες εξόδους: με την Ξάνθη, που όταν τον βρίσκει στον πρώτο γύρο πάντα τον δυσκολεύει, τον ΟΦΗ, που στο Παγκρήτιο στις πρώτες αγωνιστικές είναι πάντα μεγάλος μπελάς, και στο «Κλ. Βικελίδης», όπου θα πρέπει να αντιμετωπίσει τον Αρη με πολύ νωπή ακόμα τη ρητορική του Σκόρδα για την «αρπαγή» του Αβραάμ Παπαδόπουλου. Ομως, όσοι ξέρουν καλό Ολυμπιακό ισχυρίζονται ότι παρ' όλο που υπάρχει αυτή η δύσκολη αρχή το πρόγραμμα είναι σε γενικές γραμμές όπως η ομάδα το θέλει. Ρίξτε μια ματιά και θα δείτε ότι μετά την 25η αγωνιστική, και το ματς με τον ΠΑΟΚ στην Τούμπα, ο Ολυμπιακός μέχρι το τέλος μπορεί να αθροίσει νίκες σαν αυτές που του έδωσαν και το φετινό πρωτάθλημα. Το πρόγραμμα του ΠΑΟ, από την άλλη, μου μοιάζει αρκετά στρωτό. Η ερώτηση, όμως, είναι κατά πόσο θα έχει μονταριστεί ο Παναθηναϊκός, που έχει να παίξει δύο προκριματικούς Τσάμπιονς Λιγκ μέσα στο καλοκαίρι και μέχρι τα μέσα Οκτωβρίου έχει να αντιμετωπίσει την ΑΕΚ, τον ΠΑΟΚ και τον Αρη εκτός έδρας.

Περασμένα ξεχασμένα

Επειδή χθες ήταν ημέρα κλήρωσης, θα θελα να σας πω μια από τις πιο τραβηγμένες φήμες που είχαν κυκλοφορήσει μεταξύ των οπαδών του ΠΑΟ πέρυσι τέτοιο καιρό. Οταν ο πόλεμος των «Ανεξάρτητων» με τη διοίκηση του ΠΑΟ μαινόταν, κυκλοφόρησε σε σχετικό site η φήμη ότι ο Τζίγκερ έστησε την κλήρωση για να βγει το ματς του Παναθηναϊκού με τον Ολυμπιακό την πρώτη αγωνιστική! Σύμφωνα με ένα σατανικό σχέδιο του Αθανασόπουλου (πάντα κατά τας γραφάς…) από τη στιγμή που το ντέρμπι θα έβγαινε τόσο νωρίς θα έτρεχαν όλοι να πάρουν διαρκείας και, εκ των πραγμάτων, για όσους διαμαρτύρονταν για τις κινήσεις της διοίκησης, δεν θα υπήρχε χώρος στο γήπεδο.

Επειδή, όπως θυμόσαστε, πέρυσι υπήρξε και αναβολή της πρώτης αγωνιστικής εξαιτίας των πυρκαγιών. Περίμενα να κατηγορηθεί ο Αθανασόπουλος και για εμπρησμό, αλλά αυτό δεν γράφτηκε ποτέ…