Kοπάδι από χταπόδια

Οποιος πιστεύει ότι ο χθεσινός αγώνας της Εθνικής με τον Λίβανο ήταν εξαρχής ένα καλαμπούρι, δεν έχει παρά να θυμηθεί την πρεμιέρα του Μουντομπάσκετ, τον Αύγουστο του 2004 στην Ιαπωνία. Αντίπαλος της –πρωταθλήτριας Ευρώπης- ελληνικής ομάδας ήταν τότε το Κατάρ. Οι διεθνείς μπήκαν στο γήπεδο με ύφος μπλαζέ, σαν να προσπαθούσαν να κερδίσουν τον αγώνα με τις φανέλες.

Στο 12ο λεπτό έχαναν με 23-7. Στην ανάπαυλα του ημιχρόνου έβλεπαν ακόμα πλάτες Αράβων. Αν τελείωσαν τη βραδιά με αναστεναγμούς ανακούφισης, το οφείλουν στην ανώτερη φυσική τους κατάσταση, στο περίσσευμα ταλέντου και στη ρέντα του πεισματάρη Ντικούδη, ο οποίος πέτυχε απέναντι στο Κατάρ προσωπικό ρεκόρ πόντων, με 26.

Το παρ’ ολίγον πάθημα έγινε μάθημα. Οσοι διεθνείς έζησαν το Μουντομπάσκετ προειδοποίησαν τους νεότερους πριν από το χθεσινό τζάμπολ: «Το νου σας, μη την πατήσουμε. Δύναμη από το πρώτο λεπτό».

Από τη στιγμή που η Εθνική μπήκε στο γήπεδο αποφασισμένη να σφίξει τη μέγγενη, τα φώτα για τους Λιβανέζους έσβησαν πριν ανάψουν. Τα 9 κλεψίματα της α’ περιόδου μπορεί να αποτελούν ρεκόρ. Οπως κι αν έχει, δημιούργησαν συνθήκες απόλυτης ελληνικής επικράτησης, αλλά και προσφοράς θεάματος στον κόσμο που ανηφόρισε: καρφώματα, πάσες πίσω από την πλάτη, τάπες, άμυνες που θύμιζαν κοπάδι από χταπόδια.

Οσο αδύναμος κι αν αποδείχθηκε ο αντίπαλος, η εικόνα του αγώνα με έκανε να υποψιαστώ ότι θα δούμε μια Εθνική πιο κοντινή σε αυτή του 2005-6, παρά στην περσινή. Οταν η ομάδα έπαψε να πιέζει σε όλο το γήπεδο, έχασε σημαντικό μέρος από τη δύναμη και την αποτελεσματικότητά της. Σήμερα, με την πρόσθετη ενέργεια και ταχύτητα που της δίνουν οι ειδικευμένοι στο παιχνίδι ανοιχτού γηπέδου Φώτσης, Πελεκάνος, Πρίντεζης, αλλά και (για το μπόι τους) Μπουρούσης, Σχορτσανίτης, απειλεί οποιονδήποτε αντίπαλο με ασφυξία. Οι Λιβανέζοι, πάντως, ανέπνευσαν μόνο όταν ακούστηκε η κόρνα της ανάπαυλας…

Μολονότι μαζεύτηκε αρκετός κόσμος χθες για την πρεμιέρα της Εθνικής στο Προολυμπιακό (δεν είναι λίγοι 5.000 άνθρωποι για αγώνα με τον Λίβανο, βράδυ καθημερινής με τζάμπολ στις 10 μ.μ.), η εικόνα στο ΟΑΚΑ ήταν κάπως απογοητευτική. Οταν τα «μπλε» είναι μισογεμάτα, η ατμόσφαιρα γίνεται κρύα και αφιλόξενη.

Τις πταίει; Οχι, βέβαια, οι ίδιοι οι φίλαθλοι, αλλά οι εγκέφαλοι που όρισαν την τιμή του εισιτηρίου στην κεντρική κερκίδα στα… 60 ευρώ. Τι σόι οικογενειακή διασκέδαση είναι αυτή, που κοστίζει μια 250άρα για να μπουν τέσσερα άτομα στο γήπεδο και να επιστρέψουν στο σπίτι τους με τον ηλεκτρικό σιδηρόδρομο; Ποιος θα λογοδοτήσει για αυτό το απαίσιο κρούσμα αισχροκέρδειας;

Στο Πεκίνο με 60 ευρώ βλέπει κανείς όχι Ελλάδα - Λίβανο και Κροατία - Καμερούν, αλλά τον μικρό και τον μεγάλο τελικό του τουρνουά μπάσκετ. Αν, βέβαια, παίξει σε κάποιον από αυτούς η Ελλάδα, χαλάλι να δώσουμε κάτι παραπάνω…