Ο «Λύμπε» μοιάζει με πολυτέλεια κι όχι με υπέρβαση

Αν ο ΠΑΟΚ είχε αποκτήσει ποδοσφαιριστές της εμβέλειας του Κρέσπο και του Ζιλμπέρτο Σίλβα (πω, πω, κάτι φαντασιώσεις), σε οποιοδήποτε ΠΑΟΚτσή θα κακοφαινόταν η προσθήκη του Νίκου Λυμπερόπουλου. Τώρα, όμως, η απόκτηση του 33χρονου επιθετικού μοιάζει με πολυτέλεια στον μεταγραφικό σχεδιασμό του ΠΑΟΚ.

Το λάθος των ομάδων έχει να κάνει με την πρακτική των μεταγραφών: Ξεκινούν από χαμηλές… πτήσεις. Φτάνουν σε ένα σημείο που αντιλαμβάνονται ότι δεν τους παίρνει να συνεχίσουν στον ίδιο ρυθμό. Πρέπει να δώσουν περισσότερα χρήματα διότι εξακολουθεί να ισχύει το «ό,τι δίνεις, παίρνεις».

Τελικά, επειδή έχουν θολώσει από το ψάξιμο, τα δίνουν για έναν ποδοσφαιριστή που δεν τους ταιριάζει πραγματικά. Απλώς είναι αρκετά καλός, με πλούσιο βιογραφικό και είναι λίγο πιο ακριβός από όσους ήδη έχουν αποκτηθεί. Μπορεί να μην είναι αυτό που χρειάζονται πραγματικά, αλλά τι θα μπορούσε να πει κανείς στον Σάντος ή τον Βρύζα, αν τελικά φέρουν τον Λυμπερόπουλο. Εχουν πολλούς σαν τον Λυμπερόπουλο; Οχι, βέβαια.

Ενδεχομένως μια επιλογή ενός πραγματικού φορ περιοχής να διευκόλυνε τα πλάνα του Σάντος, αλλά, εφόσον έχει εγκρίνει ήδη την επιλογή, προς το παρόν δεν μας πέφτει λόγος. Θα δείξει στο γήπεδο.

Κι όλα αυτά εφόσον ο Λυμπερόπουλος λειτουργήσει σαν… Σκόρδας. Που προτίμησε την πρόταση του Ολυμπιακού για να δώσει τον Αβραάμ κι ας του έδινε περισσότερα ο ΠΑΟ. Κι ο ΠΑΟΚ δεν δίνει περισσότερα από τη Ραπίντ στον «Λύμπε». Λιγότερα του δίνει και εκεί έρχεται να... δέσει το «ψηστήρι» από τον Σάντος και τους πρώην διεθνείς διοικητικούς μπας και τον πείσουν.

Ο «Λύμπε» αποτελεί πολυτέλεια κι όχι υπέρβαση. Υπέρβαση είναι να αποκτήσεις έναν ποδοσφαιριστή που δεν ανήκει στο γκρουπ των τριών Ελλήνων ελεύθερων επιθετικών (Λυμπερόπουλος - Κωνσταντίνου – Δημ. Παπαδόπουλος), αλλά προέρχεται από ένα πιο δυνατό πρωτάθλημα και με γεμάτη σεζόν. Ετσι κάνεις την υπέρβαση. Οχι υπολογίζοντας ότι ένας από τους «τρεις» θα βάλει στοίχημα με τον εαυτό του και ξαφνικά θα θυμηθεί τον καλό του εαυτό στον ΠΑΟΚ…