H ΑΕΚ της αποσύνθεσης...

Χθες συσκέφτηκαν οι τρεις μέτοχοι του ΠΑΟ για να συζητήσουν για την πιθανότητα απόκτησης του Σωτήρη Κυργιάκου. Υποθέτω ότι ο Τζίγκερ εξήγησε στον Ανδρέα Βγενόπουλο και τον Παύλο Γιαννακόπουλο τις ενστάσεις του, και το θέμα τελείωσε. Αν αύριο μπει στην ΑΕΚ ο Δημήτρης Μελισσανίδης, είμαι περίεργος κατά πόσο μπορεί να γίνει μια τέτοια συζήτηση ανάμεσα σε αυτόν και τους τωρινούς μετόχους της «Ενωσης». Σίγουρα, πάντως, αυτού του τύπου η συζήτηση θα πρέπει να καλυφθεί τηλεοπτικά. Ολοι έχουν το κοινό τους.

Διαβάζω καιρό τώρα για τις προτάσεις που ετοιμάζεται να κάνει ο Δημήτρης Μελισσανίδης στον Ντέμη Νικολαΐδη και τους υπόλοιπους. Διάβασα και την (έμμεση) προσεχτική τοποθέτηση του Τάκη Κανελλόπουλου στο «Βήμα». Ξέρω ότι πολύς κόσμος περιμένει τώρα την επόμενη κίνηση του «Τίγρη». Εγώ πάλι όχι, γιατί αυτά τα βρίσκω ελάχιστα διασκεδαστικά.

«Βγενό»

Είναι αλήθεια ότι οι τρόποι που χρησιμοποίησε ο Ανδρέας Βγενόπουλος για την αγορά μέρους των μετοχών του ΠΑΟ αποτελούν σχολή. Ο Βγενόπουλος είναι ο πρώτος που απέκτησε μερίδιο σε ΠΑΕ με αυτού του τύπου τη στρατηγική: μέχρι φέτος οι ΠΑΕ ή άλλαζαν χέρια επειδή κάποιος αποκτούσε τις μετοχές από τον προηγούμενο ή άλλαζαν διοίκηση στο Πρωτοδικείο, καθώς, όταν έφταναν στο χείλος του γκρεμού, κάποιος αναλάμβανε το βαρύ φορτίο να τις εξυγιάνει. Ο «Βγενό» πέταξε μια βόμβα και έμεινε να παρακολουθεί τις συνέπειές της. Στο τέλος έκανε το δικό του, ανάβοντας απλώς ένα σπίρτο. Ο Μελισσανίδης είναι πιθανό να μιμηθεί αυτού του τύπου τη στρατηγική: να κάνει μια πρόταση και να αφήσει τον χρόνο να τρέξει για χάρη του. Στις αποτυχίες της ΑΕΚ δεν αποκλείεται να έχουμε συλλαλητήρια, τα οποία, όπως αποδείχτηκε στην ιστορία του ΠΑΟ, είναι και αποδοτικά. Μόνο που ανάμεσα στις δύο περιπτώσεις υπάρχουν κάποιες μεγάλες διαφορές.

Σύνθεση

Η ΑΕΚ της τελευταίας τετραετίας λειτουργεί κόντρα σχεδόν στις διοικητικές αρχές του Μελισσανίδη: ανάμεσα στον Βγενόπουλο και τον Βαρδινογιάννη τέτοιου τύπου διαφορές δεν υπήρχαν. Ο «Βγενό» και οι συν αυτώ αναζητούσαν θέση στη διοίκηση, πίστευαν και διακήρυσσαν την ανάγκη για έναν Παναθηναϊκό που να διοικείται πιο συμμετοχικά. Κυρίως δεν είχαν τρομερές διαφορές με τον Τζίγκερ. Ο Πατέρας έβλεπε μαζί του τα ματς, ο Βγενόπουλος όταν τον γνώρισε εντυπωσιάστηκε από την ευγένειά του, και ο ίδιος ο Τζίγκερ αναγνώρισε στον «Βγενό» ότι είναι ένας καλός παίκτης: οι άνθρωποι από την ώρα που γνωρίστηκαν κατάλαβαν ότι δεν είχαν μεγάλες διαφορές και σε χρόνο ρεκόρ συμφώνησαν και στο επιχειρηματικό σχέδιο. Δεν αποκλείω μελλοντικά να υπάρξουν εντάσεις –υπάρχουν σε κάθε πολυμετοχικό σχήμα– όμως δεν υπήρχαν παγιωμένες διαφορές νοοτροπίας που να απαγορεύουν την προσέγγιση. Τέτοιες καλά καλά δεν υπήρχαν ούτε ανάμεσα στον Τζίγκερ και τους Γιαννακόπουλους: για το πώς πρέπει να διοικείται μια επιχείρηση, κατά βάθος όλοι συμφωνούσαν.

Διαφορές

Στην ΑΕΚ, συγγνώμη, αλλά κάτι τέτοιο δεν το βλέπω. Η διοίκηση Νικολαΐδη έχει από τον «Τίγρη» διαφορετικές αντιλήψεις σχεδόν σε όλα. Ο Μελισσανίδης γουστάρει τον Μπάγεβιτς και τον θέλει σε άσπρο άλογο? οι του Νικολαΐδη δεν θέλουν να ακούν για τον Σέρβο. Ο «Τίγρης» ονειρεύεται ένα γήπεδο στη Νέα Φιλαδέλφεια, πράγμα που οι τωρινοί ισχυρίζονται ότι δεν μπορεί να γίνει. Ο Μελισσανίδης, όταν την τελευταία φορά ανακατεύτηκε, έκανε δώρα μεγάλους παίκτες? αντίθετα, την τωρινή διοίκηση την ενδιαφέρει κυρίως η προσοχή στα οικονομικά κι όχι οι μεταγραφές εντυπώσεων. Το παλιό αφεντικό είναι ένας σόουμαν με τον Τύπο? οι τωρινοί τούς δημοσιογράφους τούς αντιμετωπίζουν με δυσπιστία. Ο Μελισσανίδης μιλάει για τίτλους και πρωταθλήματα και ο Ντέμης λέει ότι όποιος θέλει ντε και καλά τέτοια, μπορεί να αλλάξει ομάδα. Δεν υπάρχει καλός και κακός στη συγκεκριμένη ιστορία και είναι λάθος να βλέπει κάποιος το πράγμα έτσι. Απλώς υπάρχει κάθετη διαφορά τρόπων, αντιλήψεων και προτεραιοτήτων. Διαφορά τόσο μεγάλη, που καθιστά σχεδόν αδύνατη μια πιθανή συνεργασία. Αν ήμουν Μελισσανίδης, δεν θα ήθελα ποτέ μου να μπλέξω με ανθρώπους με τους οποίους με χωρίζει άβυσσος. Αν ήμουν Νικολαΐδης, ο τελευταίος στον οποίο θα απευθυνόμουν για βοήθεια θα ήταν ο «Τίγρης». Κυρίως γιατί ξέρω καλά ότι, αν βρισκόταν στη θέση μου, δεν θα έκανε τίποτα από όσα εγώ τα τέσσερα τελευταία χρόνια.

Λεπτομέρεια

«Και το καλό της ΑΕΚ;», θα ρωτήσει κάποιος. Αυτή ακριβώς είναι η ερώτηση–κλειδί της ιστορίας κι όχι ποιος ανάμεσα στον Μελισσανίδη και τον Ντέμη είναι πιο καλός διοικητής. Οι αντιλήψεις των δύο για το τι είναι το ποδόσφαιρο είναι διαφορετικές, ωστόσο έχουν υποστηρικτές. Είναι σχεδόν αδύνατο να περιμένουμε κοινές θέσεις από ανθρώπους με διαφορετική λογική, νοοτροπία, κοσμοθεωρία, αισθητική, ηθική. Ο Μελισσανίδης, που αυτό το βλέπει, όχι τυχαία, όταν μιλάει για μια πιθανή εμπλοκή του, αφήνει να εννοηθεί ότι θέλει το μάνατζμεντ της εταιρείας: ο άνθρωπος θέλει να κάνει κουμάντο, γιατί δεν του αρέσει αυτό που υπάρχει σήμερα. Το ότι σε κάποιους αυτό αρέσει, προφανώς είναι μια ακατανόητη λεπτομέρεια. Ο Βγενόπουλος στην εκ του μακρόθεν διαπραγμάτευσή του με την οικογένεια Βαρδινογιάννη επαναλάμβανε ότι προσδοκεί μόνο μια θέση στο Δ.Σ. και μιλούσε για την ανάγκη σύνθεσης απόψεων. Στην ΑΕΚ, με δεδομένες τις διαφορές των πρωταγωνιστών, η αποσύνθεση είναι πιο πιθανό αποτέλεσμα.

Λύτρωση

Επειδή βλέπω δύσκολο να του δώσουν τα κλειδιά και τις ευλογίες τους οι τωρινοί, το μπλέξιμο είναι δεδομένο. Τόσο δεδομένο, που εγώ στη θέση του «Τίγρη», ακριβώς επειδή είμαι πάμπλουτος, ικανός και πανέξυπνος, θα έπαιρνα μια άλλη ομάδα με σκοπό να την κάνω πανίσχυρη. Το ξέρω ότι αυτό μπορεί να πήγαινε λίγο κόντρα στα αισθήματα μου, αλλά –έτσι κι αλλιώς– είχα κι άλλες ομάδες πλην της ΑΕΚ. Θα έκανα την καρδιά μου πέτρα και θα έδινα στα παλιόπαιδα ένα μάθημα. Μπορεί να μου κόστιζε κάτι παραπάνω, αλλά θα λύτρωνα και όλο αυτόν τον κόσμο που λαχταρά την επιστροφή μου στο ποδόσφαιρο καλοκαιριάτικα…

Πάρτε χαφ

Για τη μεταγραφική πολιτική της ΑΕΚ θέλω, πάντως, να εκφράσω τις ανησυχίες μου –κυρίως γιατί δεν βλέπω την ομάδα να δυναμώνει σε θέσεις που πονούσε. Η ΑΕΚ είχε πέρυσι τεράστια προβλήματα στις θέσεις των ακραίων μπακ –αδυναμίες χτυπητές, που δεν της επέτρεψαν για καιρό να παίξει το ποδόσφαιρο που ήθελαν οι προπονητές της. Κατανοώ ότι η επιστροφή του Γεωργέα είναι μία λύση παραπάνω, όμως το να περιμένεις ότι φέτος θα κάνει τη διαφορά ο Αρουαμπαρένα είναι το ίδιο κουτό και με το να ελπίζεις ότι θα δυναμώσει και θα ψηλώσει ο Ράμος, ώστε να γίνει αξιόπιστο δεξί μπακ. Η ΑΕΚ έχει τέσσερα χρόνια προβλήματα στα άκρα της άμυνάς της, κι εξακολουθεί να πειραματίζεται. Στο διάστημα αυτό έχουν χρησιμοποιηθεί στις συγκεκριμένες θέσεις είτε μέτριοι ξένοι (Μάλπασα, Παουτάσο, Ουντέζε, Ράμος) είτε παίκτες που δεν ήθελαν να παίζουν στην άμυνα (Πλιάτσικας, Λαγός, Ενσαλίβα, Κόντης). Ακόμα η ΑΕΚ ψάχνει έναν ακραίο καλύτερο του Τζιωρτζιόπουλου, που σε σύγκριση με τον Αρουαμπαρένα έμοιαζε Ρομπέρτο Κάρλος, και δεν είναι απίθανο, αν δεν ενισχυθεί, του χρόνου οι οπαδοί της να νοσταλγήσουν τον Μπούρμπο, που στο δεύτερο μισό της σεζόν πέρυσι βοήθησε όσο κανείς άλλος! Ακόμη πιο παράδοξη βρίσκω την πολιτική που ακολουθούν στο θέμα των μέσων. Ο Δώνης θυμάμαι ότι όταν ανέλαβε έλεγε ότι θα φτιάξει μια μεσαία γραμμή με τρεις παίκτες που θα τρέχουν για τον «Ρίμπο»: από όσο βλέπω, η ΑΕΚ αυτή τη στιγμή έχει όλους κι όλους τρεις μέσους, δηλαδή τον Ενσαλίβα, τον Καφέ και τον νεοφερμένο Ρίκκα. Να προσθέσω σε αυτούς και τον ακραίο Λαγό, άιντε και τον Πλιάτσικα. Οι υπόλοιποι που στο ρόστερ δηλώνονται ως μέσοι είτε έχουν μικρή εμπειρία (Κονέ, Χετεμάι) είτε ανύπαρκτη (Ταχτσίδης, Γκέντσογλου). Με όλες τις δυνατές αλχημείες, σεζόν πρωταθλητισμού με τόσες λίγες λύσεις δεν βγαίνει, καθώς θυμίζω ότι έφυγαν και δεν αντικαταστάθηκαν παίκτες, όπως ο Τόζερ, ο Μανού κι ο Σέζαρ. Εξάλλου, είναι ακόμα νωπή η συμφορά που έπαθε η ομάδα όταν στα πλέι οφ αγωνίστηκε χωρίς τον Ακη Ζήκο.

Η ΑΕΚ έκανε πέντε μεταγραφές. Δεν την βλέπω όμως ενισχυμένη, διότι δεν βλέπω παίκτες σε θέσεις που αληθινά χρειάζονταν. Η απάντηση πιθανότατα είναι ότι του χρόνου θα παίξουν ο Κουτρουμάνος, ο Ταχτσίδης, ο Γκέντσογλου κ.λ.π. Μακάρι τα πιτσιρίκια να έχουν τη δύναμη να σηκώσουν το βάρος των απαιτήσεων, αλλά…

Ζήτω το αυτοδιοίκητο…

Οπως με ενημερώνει με σχετική επιστολή ο φίλος δικηγόρος κ. Γιώργος Παναγόπουλος, πριν από λίγες μέρες το Μονομελές Πρωτοδικείο Αθηνών δικαίωσε τον ποδοσφαιριστή Γιώργο Κούτση και του επιδίκασε περίπου 250.000 ευρώ για οικονομική διαφορά που είχε με τον ΠΑΟΚ. Δεν είναι η πρώτη απόφαση που βγάζει πολιτικό δικαστήριο υπέρ ποδοσφαιριστή που προσέφυγε στην τακτική δικαιοσύνη, επειδή δεν δικαιώθηκε από τα αθλητικά δικαστήρια. Υστερα μάλιστα από την πρόσφατη απόρριψη από το Πρωτοδικείο Αθηνών της σχετικής ρήτρας απαγόρευσης προσφυγής στα πολιτικά δικαστήρια σε ποδοσφαιριστές και ομάδες (ρήτρα που υπήρχε στο καταστατικό της ΕΠΟ και κατέληξε στα σκουπίδια), αυτού του τύπου οι προσφυγές πληθαίνουν.

Τώρα, τι σόι αυτοδιοίκητο υπάρχει στο ποδόσφαιρο, ελπίζω να το εξηγήσει ο Σοφοκλής Πιλάβιος, μιλώντας στους προέδρους των Ενώσεων όταν πολιτευτεί…