Σήμερα παρουσιάζομαι, μαμά...

Kουράγιο, λατρεμένε αναγνώστη. Ξέρω ότι αυτή τη στιγμή που με διαβάζεις ψήνεσαι σαν φιλέτο σχάρας απ' τη ζέστη. Κλείνεις τα μάτια και ονειρεύεσαι ότι βρίσκεσαι, δύο μέρες μόνο, σε μια παραλία στη Χαβάη, μαζί με τον Θωμά. Αν ήσουν ήρωας του Παπακαλιάτη ή μεταγραφικός στόχος του Πατέρα, μπορεί το όνειρό σου να γινόταν πραγματικότητα. Απ' τη στιγμή, όμως, που δεν έχεις παίξει Επίδαυρο και δεν είσαι ο Ζιλμπέρτο Σίλβα, ούτε καν ο Πιζάρο, μην ελπίζεις. Σκέψου απλά ότι υπάρχουν και χειρότερα…

Τι να πουν και οι παίκτες του πολυμετοχικού και της ΑΕΚ, που έχουν πάρει σβάρνα τα βουνά και τα λαγκάδια, ζώντας τη δική τους «διαβολοβδομάδα;». Θα προτιμούσες δηλαδή τον Τεν Κάτε και τον Σούιτσα παρά τον καύσωνα; Μη βιαστείς να απαντήσεις. Διάβασε τι τραβάνε τα αγόρια μου στην ξενιτιά και μετά τα ξαναλέμε…

Ξεκινώ με την ΑΕΚ και τους τρεις τερματοφύλακές της. Τον Σάχα, τον Μοσχονά και τον Φυσέκη. Διαβάζω στη «SportDay» το ανατριχιαστικό ρεπορτάζ του Γιώργου Κουτσογιαννέλη, σχετικά με τα «βασανιστήρια» στα οποία τους υποβάλλει ο προπονητής τερματοφυλάκων, ο αιμοσταγής Σούιτσα, και βουρκώνω:

«Ο Σλόμπονταν Σούιτσα με τα αρχικά ΣΣ στη φόρμα προπόνησης, σφυρίζει τη λήξη μόνο όταν δεν μπορούν να πάρουν τα πόδια τους». Μάλλον τα αρχικά ΣΣ βγαίνουν από το Σμήναρχος Σούιτσα. Ο Σλόμπονταν πρέπει να 'ναι κάτι σαν τον Κάκαλο, στο πιο άγριο. Κι ύστερα σου λένε ότι στην αεροπορία πάνε μόνο τα βύσματα και τα πολύμπριζα. Για ρώτα και τον Σάχα να σου πει…

Ο Γιώργος συνεχίζει το ρεπορτάζ: «Κατά την πρωινή προπόνηση ζήτησαν να πιουν νερό και συνειδητοποίησαν γρήγορα ότι δεν θα περάσουν καθόλου καλά στο Χοφ: "Ο αντίπαλος δεν περιμένει να πιούμε νερό", τους είπε ο αδίστακτος Σούιτσα, που συνέχισε να σουτάρει με μανία».

Σιγά, χρυσέ μου. Και η Ντέμι Μουρ μαρτύρησε στους πεζοναύτες, αλλά ένα ποτήρι νερό το 'πινε η γυναίκα. Κατά τ' άλλα, ο Μεϊμαράκης κομπάζει ότι στον στρατό δεν γίνονται καψώνια πια. Ολα θα τα πω στον Βερύκιο…

Τα μαρτύρια, όμως, συνεχίστηκαν: «Κι όταν ήρθε ένα μπουκάλι, ήταν ανθρακούχο, κάτι που δεν τους άρεσε καθόλου: "Αυτό είναι βασανιστικό", τόνισε ο νεαρός Μοσχονάς».

Μετά απ' αυτό, αφού δεν βρέθηκε στην κορυφή του βουνού να παίρνει κάμψεις παρέα με τους λύκους ο νεαρός Μοσχονάς, τυχερός ήταν. Μάλλον θα περίμενε επίσκεψη απ' τον Πτέραρχο ο Σμήναρχος Σλόμπονταν και έδωσε τόπο στην οργή…

«Σε μια αντίδραση του Φυσέκη που κρίθηκε σχετικά αργή, ο Σούιτσα φώναξε: "Αντε, μωράκι μου, σήκω"».

Mon Dieu, αρχίζω να αναθεωρώ τις απόψεις μου για τον σκληρό Σούιτσα. Κατά βάθος είναι γλυκό και τρυφερό αγόρι. Αν μάθω, μάλιστα, ότι και το στρώμα του είναι καπιτονέ, αύριο κιόλας θα πάω μαζί με τον Χρήστο Κυριαζή στο Σάλτσμπουργκ να αυτοπροταθώ για τερματοφύλακας της ΑΕΚ…

Ο Σλόμπονταν σταματημό δεν είχε: «Οταν οι δύο νεαροί τερματοφύλακες, μαζί με τον Σάχα έψαχναν στα δέντρα για να βρουν μία από τις δέκα μπάλες του Σούιτσα που χάθηκε, ο "στρατηγός" είπε: "Πώς θα πάω στον πόλεμο αν δεν έχω όπλα;"».

Αμάν και συ, «στρατηγέ» μου, αν δεν πας στον πόλεμο σήμερα θα σκάσεις. Θύμισέ μου μόλις πιάσεις Ελλάδα, να σου οργανώσω μια τουρνέ στο Λουτράκι μαζί με τον Πρέκα και τον Αδωνι να παίξετε «Paintball» να σας φύγει η κάψα. Δύο χρωμόσφαιρες να ρίξει ο καθένας και θα χαλαρώσετε…

«Οι τρεις πορτιέρο αργούσαν να βρουν την μπάλα στην πυκνή βλάστηση και, μοιραία, ακούστηκε η καλύτερη ατάκα: "Αν ήταν καμιά γκόμενα θα τη βρίσκατε"».

Βέβαια υπάρχει και το άλλο ενδεχόμενο. Αν ήταν κανένας δίμετρος σοκολατί γκόμενος, δεν θα χρειαζόταν καν να ψάξουν να τον βρουν. Θα τους έβρισκε αυτός… Στο σημείο αυτό ο καλός μου Γιώργος Κουτσογιαννέλης έκανε ένα πικάντικο σχόλιο: «Εδώ που τα λέμε, ο ομορφάντρας Σάχα θα την έβρισκε σίγουρα».

Βρε, ο ομορφάντρας Σάχα θα την έβρισκε σίγουρα. Δεν ξέρω, όμως, αν θα προλάβαινε να τη χαρεί. Γιατί ο -σε ομορφιά- δύο Σάχα και ένας Γεωργέας, Εντίνιο, δείχνει έτοιμος από καιρό για δράση...

Ξεφύγαμε, πολυαγαπημένε αναγνώστη, και κοκκίνισα. Προσπερνώ την ΑΕΚ και συνεχίζω με τον πολυμετοχικό, στον οποίο ο Τεν Κάτε έβγαλε κιόλας τον βούρδουλα. Οπως γράφει ο Γιώργος Σακελλαρίου, ο πρώτος που τα άκουσε από τον Ολλανδό ήταν ο νεαρός Σιμάο: «Ε Σιμάοοο. Πρέπει να είσαι συγκεντρωμένος, να ακούς και να βλέπεις τους συμπαίκτες σου, να γίνει σωστά ο συνδυασμός».

Συμπαθάτε με, κυρ Κάτε μου, αλλά αν μπορούσε να τα κάνει όλα αυτά μαζί ο Σιμάο, μάλλον «Ε, Βιεϊράαα» θα φωνάζατε τώρα…

Η αφήγηση του Γιώργου συνεχίζεται: «Ο Ρομέρο έκανε ένα λάθος και ο Τεν Κάτε του φώναξε: "Τι είδους ποδόσφαιρο είναι αυτό;"».

Τρέμω στην ιδέα ότι ο Ολλανδός δεν έχει δει τον Ρομέρο της σκληρής πραγματικότητας, αλλά τον «Τσιρόλα» του περίφημου DVD και την πάτησε όπως ο Σπύρος. Οϊμέ, αν συνέβη κάτι τέτοιο, πέντε πακέτα τσιγάρα τη μέρα επιπλέον θα χρειαστεί ο καψερός, για να ξεπεράσει το χτύπημα…

Ο Γιώργος κατέγραψε άλλη μια έκρηξη του Τεν Κάτε: «Στο επόμενο λάθος του Δάρλα, όμως, με αποτέλεσμα η ομάδα του να βρεθεί σε κίνδυνο, άστραψε: "Πρέπει να βλέπεις ελεύθερους χώρους. Να αλλάζεις παιχνίδι. Αν τη δώσεις όταν πιέζεται η ομάδα σου στον χώρο γύρω από το ημικύκλιο της περιοχής, που είναι ο πιο γεμάτος χώρος, είναι επικίνδυνο. Αν δώσεις σκ… την μπάλα, θα γίνει σκ… όλη η άσκηση"».

Είναι η γνωστή ρήση «μάχαιραν έδωσες, μάχαιραν θα λάβεις». Στην Ολλανδία κυκλοφορεί σε πιο πρόστυχη version...

«Κατόπιν πήγε μπροστά στον Μάλαρτζ αγριεμένος και φώναξε: "Ανοιξε το στόμα σου, δίνε κατευθύνσεις και ζήτα τη γαμ… μπάλα". Ε, από τότε δεν έκλεισε το στόμα του ο Πολωνός».

Στη θέση του Μάλαρτζ και στον ύπνο μου δεν θα 'βαζα γλώσσα μέσα. Το μάτι του Τεν Κάτε, που γυαλίζει ελαφρώς όταν θυμώνει, θα με ανησυχούσε. Και ο ξεχωριστός κύριος Ρίπλεϊ μια χαρά αγόρι έδειχνε. Οσο δεν ασχολιόταν μαζί σου…

Κι ενώ στον πολυμετοχικό ο Τεν Κάτε, όπως βλέπεις και στο σκίτσο, είναι λίγο τσιτωμένος, στον Ολυμπιακό έχουν άλλου είδους προβλήματα. Γράφει ο Κώστας Σαμοθράκης στον «Πρωταθλητή»:

«Οι παίκτες άρχισαν να πηγαίνουν σιγά σιγά προς το πούλμαν που θα τους μετέφερε στο ξενοδοχείο. Ενας Αυστριακός τουρίστας που παρακολουθούσε την προπόνηση έκανε εισβολή στον αγωνιστικό χώρο και πλησίασε τον Πάντο για να φωτογραφηθεί μαζί του και να πάρει ένα αυτόγραφο».

Τι πάθη προκαλεί αυτό το παιδί πια! Τουρίστας μέσα στην ίδια σου τη χώρα αναγκάζεσαι να γίνεις για να τον απολαύσεις λίγο. Ανάρπαστος έχει γίνει ο γλυκός μου…

Ο θαυμαστής του Τάσου φαίνεται ότι είχε άγριες διαθέσεις. Ο Σαμοθράκης αποκαλύπτει: «Στη συνέχεια τον κυνηγούσε μέχρι το πούλμαν, θέλοντας να του πιάσει συζήτηση. Ο Πάντος άρχισε να τρέχει και το ίδιο έκανε και αυτός».

Κώστα μου, με όλο τον σεβασμό, δέχομαι ότι κάτι ήθελε να του πιάσει ο Αυστριακός, αλλά το δικό μου μυαλό δεν πάει στη… συζήτηση. Ολόκληρο ανθρωποκυνηγητό στήθηκε μόνο για μια λάγνα φράση του Τάσου; Τέτοιες πιένες ούτε ο Αρης Σπηλιωτόπουλος δεν έχει γνωρίσει, που όσο να πεις, μια γοητεία παραπάνω απ' τον Πάντο την έχει…

Ηρακλής Αντύπας

Μία ακόμα μεγάλη αποκλειστικότητα της στήλης: στη φωτογραφία διακρίνεται ο δαιμόνιος ρεπόρτερ Ηρακλής Αντύπας την ώρα που προσπαθεί να «ψήσει» τον Οσκαρ να τον σιγοντάρει στη μεγάλη επιτυχία του «Οδηγώ και σε σκέφτομαι».