Αδικημένοι στην ΑΕΚ

«Τα ψηλά τα σκαλοπάτια, όσοι τ' ανεβήκανε, βρήκαν πλούτη μεγαλεία, μα καρδιά δεν βρήκανε (δις)». Και για να τη βρούνε τι κάνανε; Πήγανε στην ΑΕΚ.

Πώς στην είσοδο του λιμανιού της Νέας Υόρκης το Αγαλμα της Ελευθερίας καλωσορίζει όλους τους κατατρεγμένους στη γη της Ελευθερίας; Ας σηκωθεί και ένας δικέφαλος αετός στους Θρακομακεδόνες, που θα καλωσορίζει όλους τους κυνηγημένους, από προέδρους και προπονητές μέχρι παίκτες, και ενίοτε προπονητές. Ενδεικτικά.

Οταν ο Ολεγκ Βιενγλίνσκι, το «μινγκ» της Ντνιεπρ, εμφανιζόταν στην ΑΕΚ, στην ερώτηση για το πώς ένα τόσο μεγάλο ταλέντο μπορεί να έφυγε η απάντηση ήταν σαφής. Ο Ολεγκ είχε αδικηθεί από τον άθλιο Ευγκένι Κουτσερέφσκι. Τον άθλιο προπονητή που είχε στην Ντνιεπρ, που σαν τη μητριά της Σταχτοπούτας από τη ζήλια για το ταλέντο του Ολεγκ τον είχε παραμερίσει. Αλλά τα διαμάντια λάμπουν μέσα στη λάσπη. Ο Βιενγλίνσκι πριν από τρία χρόνια ήρθε στην ΑΕΚ αποφασισμένος να θαμπώσει. Πρώτους από όλους τους γιατρούς, γιατί σε συχνότητα και ποικιλία τραυματισμών μπορούσε να συγκριθεί μόνο με τον Σανμαρτεάν. Πέρυσι ο αδικημένος Βιενγλίνσκι δεν θάμπωνε τίποτα, μια που ως επιθετικός της Τσερνομόρετς σε 30 παιχνίδια έβαλε ένα γκολ.

Η επόμενη πονεμένη ιστορία αδικημένου ήταν ενός προπονητή. Του Λορένσο Σέρα Φερέρ, που αδικημένος από τον άθλιο πρόεδρο της Μπέτις Λοπερά καταδέχθηκε να έρθει στην Ελλάδα και τη μιζέρια του ελληνικού ποδοσφαίρου. Ενάμιση χρόνο πληροφορούμαστε για τη λατρεία των Σεβιλλιάνων στο πρόσωπο του Φερέρ, και τους καθημερινούς κινδύνους του Λοπερά να λιντσαριστεί από τους έξαλλους μπέτικος. Σήμερα ο Φερέρ βρίσκεται εκεί που τον βρήκαν οι παράγοντες της ΑΕΚ. Στο ξενοδοχείο του στη Μαγιόρκα, που ελπίζω να μη χρειάζεται να κάνει δημόσιες σχέσεις με τους πελάτες...

Μεσολάβησαν μια ντουζίνα αδικημένοι παίκτες που η ΑΕΚ αποσπούσε με πανέξυπνες κινήσεις, για να καταλάβουμε αργότερα ότι το μόνο που αδικείτο ήταν η ευφυΐα όσων τα διάβαζαν ή τα άκουγαν. «Βέλη» της Πόρτο και του Ολυμπιακού, όπως ο Μανού και ο Παπάς, παραμελημένες καριέρες που ήθελαν να επισκευαστούν, όπως του Καλόν, αδικημένα αδέλφια όπως ο Ζεράλντο Αλβες, εύρισκαν καταφύγιο στην UNESCO των Θρακομακεδόνων. Με τελευταίο αδικημένο απόκτημα τον Σάχα. Ο οποίος θα διέπρεπε στη Σαν Λορέντσο αν ακόμα ένας άθλιος του ποδοσφαίρου, ο προπονητής του Ραμόν Ντίαζ, δεν αποφάσιζε να τον στείλει να προπονείται με τα τμήματα υποδομής. Γιατί; Τι γιατί; Γιατί είναι ένας άθλιος. Και τώρα ο πρόεδρος της Σαν Λορέντσο, Ραφαέλ Σαβίνο, θα κλαίει που έχασε τον παίκτη, όπως τουλάχιστον μας ενημέρωνε χθες ο ίδιος ο Σάχα. Μήπως αυτή την ιστορία μάς την είπαν κι άλλοι;


Πριν από 12 μήνες η ΑΕΚ απέρριπτε πρόταση ενάμισι εκατομμυρίου της Νυρεμβέργης για τη μεταγραφή του Νίκου Λυμπερόπουλου. Χθες η ίδια διοίκηση έλυσε τη συνεργασία της με τον «Λύμπε» χωρίς να πάρει δίφραγκο. Σε τέτοιες ηλικίες ο κάθε χρόνος μετράει. Επίσης, ο «Λύμπε» πέρυσι δεν έκανε και την καλύτερη χρονιά του. Αλλά από το να απορρίπτεις ενάμισι εκατομμύριο μέχρι να δίνεις έναν παίκτη τζάμπα υπάρχει χάος. Οχι μόνο στο deal αλλά και στη λογική σειρά των γεγονότων που απαξίωσαν οικονομικά έναν παίκτη, ο οποίος μέχρι πέρυσι ήταν από τους ακριβότερους της ομάδας του. Μια προσπάθεια για να εξηγηθούν τα ανεξήγητα.

Το τέλος της περσινής σεζόν δεν είχε βρει τον Νίκο Λυμπερόπουλο στην καλύτερη των διαθέσεων. Γνωρίζοντας ότι ο Ριβάλντο έχει πάρει τη φανέλα σπίτι και ότι η τριάδα με τον Μπλάνκο και τον Λυμπερόπουλο έκαναν την ΑΕΚ «επιτάφιο», ο Φερέρ έπρεπε να αποφασίσει. Ποιο θα ήταν το βασικό φορ της ομάδας, ο Μπλάνκο ή ο «Λύμπε»; Στην αρχή ο Λυμπερόπουλος έπαιρνε το προβάδισμα για να διατηρήσει τη φανέλα του βασικού, αλλά στο τέλος ο Μπλάνκο όχι μόνο τελείωσε τη σεζόν βασικότερος του «Λύμπε», αλλά μπόρεσε να διαπραγματευτεί και αναπροσαρμογή του συμβολαίου του μόλις ύστερα από έναν χρόνο στην ΑΕΚ. Το συμβόλαιο του Μπλάνκο έφτανε το αντίστοιχο του Λυμπερόπουλου.

Να έχεις χάσει τον τίτλο του πρώτου σκόρερ, τη φανέλα του βασικού φορ, και να παίρνεις τα ίδια λεφτά με έναν παίκτη που την προηγούμενη σεζόν αγωνιζόταν εναντίον της Μπεν Χουρ είναι δύσκολο. Να ξέρεις ότι αυτό συνέβη επειδή την προηγούμενη χρονιά εσύ έλεγες να φύγεις και η διοίκηση αποφάσιζε να σε κρατήσει είναι βαρύ. Να βλέπεις, όμως, ότι και οι άλλοι έχουν παγώσει μαζί σου, είναι λόγος άμεσου διαζυγίου.

Το γυαλί στη σχέση ΑΕΚ - Λυμπερόπουλου ράγισε πέρυσι στο τέλος της regular season στη διχογνωμία ανάμεσα σε παίκτες και διοίκηση αν η ομάδα έπρεπε να παίξει στα play-of. Οι παίκτες δεν είχαν άδικο να αποφασίζουν ότι δεν θέλουν να παίξουν στα πλέι οφ μια και η διοίκηση τους είχε δώσει το δικαίωμα. Ηταν όμως υποχρεωμένοι να μαζέψουν τις προηγούμενες τοποθετήσεις τους από τη στιγμή που η διοίκηση της ΑΕΚ έκανε κωλοτούμπα και από το «όποιος θέλει παίζει» πήγε στο «παίζουν όλοι», όταν καταλάβανε οτι το «ηθικό πρωτάθλημα» δεν συνοδευόταν από ηθική πρόκριση στα προκριματικά του Τσάμπιον Λιγκ με τα ανάλογα ηθικά πριμ. Οι περισσότεροι παίκτες έπιασαν γρήγορα το νόημα. Μπορεί να έπαιξαν στα πλέι οφ με τη ζωντάνια ζόμπι, αλλά έπαιξαν κρατώντας την προβλεπόμενη μούγγα. Ο «Λύμπε» δεν μπόρεσε. Εκτός του ότι έκανε ανοιχτή κριτική στη διοίκηση, χαρακτηρίζοντας λάθος την απόφασή της να μετάσχει στα πλέι οφ, προχώρησε παραπέρα. Κάνοντας αναφορές στα προβλήματα και τις αδικίες του ελληνικού ποδοσφαίρου, για τις οποίες η διοίκηση της ΑΕΚ δεν είχε την παραμικρή αντίρρηση, αλλά κάνοντας κριτική και στη διοίκηση για την αδυναμία της να φτιάξει προπονητικό κέντρο. Γεγονός που ενόχλησε... και πολύ!

Από το τέλος της σεζόν η διοίκηση της ΑΕΚ ήταν χολωμένη από τις δηλώσεις του Λυμπερόπουλου, που είχαν τελειώσει με ένα αόριστο και απειλητικό «Αντε, να μη μιλήσω...». Αντίστοιχα, στελέχη της διοίκησης απέφευγαν να απαντήσουν για τις δηλώσεις Λυμπερόπουλου με μια ανάλογη φράση «Σε παρακαλώ, μη με ρωτάς. Ασε, μη μιλήσω...». Οταν, όμως, τα συναισθήματα δεν εκτονώνονται με τον λόγο, προκαλούν πιέσεις και εκρήξεις.

Το τι γίνεται και εκρήγνυται μια βόμβα ελάχιστα ενδιαφέρει αυτούς που είναι κοντά στην έκρηξη, και τι συζητήθηκε ανάμεσα στον Ντέμη Νικολαΐδη και τον Νίκο Λυμπερόπουλο ενδιαφέρει λιγότερο τον οπαδό της ΑΕΚ από το αποτέλεσμα. Η ΑΕΚ χάνει έναν από τους ποιοτικότερούς της παίκτες και, σε μια σατανική σύμπτωση, τον παίκτη που είχε φέρει στην ΑΕΚ ο Δημήτρης Μελισσανίδης. Σύμπτωση αλλά με επικοινωνιακές προεκτάσεις. Γιατί είναι επακόλουθο οι δημοσιογράφοι-οπαδοί του Μελισσανίδη να γράψουν ότι ο ένας φέρνει και ο άλλος διώχνει. Η υπόθεση Λυμπερόπουλου έρχεται και δένει με τη διοικητική αστάθεια που βασιλεύει στη σημερινή ΑΕΚ. Οπως και η υπόθεση Νάτσο Γκαρσία «κουμπώνει» τέλεια με τη συνέπεια των ανακοινώσεων του Αρη.

Πριν από ενάμιση μήνα, όταν η διοίκηση της ΑΕΚ εκδήλωνε το ενδιαφέρον της για τον Νάτσο Γκαρσία, η απάντηση της διοίκησης του Αρη ήταν ότι ο Βολιβιανός έχει υπογράψει την ανανέωση του συμβολαίου του μέχρι το 2013. Η δεύτερη εκδοχή ήταν ότι ο Γκαρσία δεν έχει υπογράψει αλλά έρχεται και υπογράφει. Η επόμενη πράξη του σίριαλ ήταν ότι ο Γκαρσία θέλει να υπογράψει αλλά εκβιάζεται από τον μάνατζέρ του να πληρώσει ένα υπέρογκο ποσό. Η μόνη πειστική εκδοχή της υπόθεσης Γκαρσία ήταν η χθεσινή. Οπως φαινόταν και από την αρχή, ο Γκαρσία θέλει να εξαντλήσει το συμβόλαιό του και να μείνει ελεύθερος. Ακόμα μία περίπτωση διοικητικών δηλώσεων pumkins drums που υποθέτω θα συνοδευτούν από τα καθιερωμένα για τα κέντρα των Αθηνών που φουσκώνουν τα μυαλά των παικτών.


Θα διαφωνήσω με τον αγαπητό συνάδελφο-βενζιναντλία BP ότι ο Ολυμπιακός ενδιαφέρεται πραγματικά για τον ασύγκριτο πορτιέρο του Ηρακλή, Ούρκο Πάρντο. Για την ακρίβεια, δεν νομίζω ότι ο Ολυμπιακός ενδιαφέρθηκε για τον Πάρντο περισσότερο από όσο ενδιαφέρθηκε η Κορούνια, η Ραπίντ ή κάθε άλλη ευρωπαϊκή ομάδα. Πάντως, εάν ακολουθηθεί η συμβουλή του μάνατζερ του παίκτη και κάποιος πάρει τηλέφωνο τον Ολυμπιακό μπας και ενδιαφερθεί στην ελεήμονα διάθεση των ημερών, κάτι μπορεί να γίνει...