Η αλεπού ξανά στο παζάρι

Το κείμενο που θα διαβάσετε πιο κάτω γράφτηκε από την αφεντιά μου πριν από ένα χρόνο, όταν το management της ΚΑΕ ΑΕΚ πέρασε από τα χέρια της οικογένειας Φιλίππου σ' αυτά του πολύφερνου Δημήτρη Δρόσου. Διαβάστε το, προσαρμόστε το στα καινούρια δεδομένα (ο Δρόσος ετοιμάζεται να αναλάβει την ΚΑΕ ΠΑΟΚ) και βγάλτε τα συμπεράσματά σας. Προσωπικά κουράζομαι και μόνο που το σκέφτομαι.

Εγραφα λοιπόν -μεταξύ άλλων- στις 21 Ιουλίου 2007, όταν ο Δρόσος εισέβαλε στην ΚΑΕ ΑΕΚ σαν ταύρος σε υαλοπωλείο:

«Αίσιο τέλος είχε, λοιπόν, το (ευτυχώς σύντομο) σίριαλ της μεταβίβασης της διοίκησης -και των χρεών- της ΚΑΕ ΑΕΚ από τον Γιάννη Φιλίππου στον Δημήτρη Δρόσο. Αίσιο, όμως, για ποιον; Για την ΑΕΚ, για τον Δρόσο ή για τον Φιλίππου;

Για τον απερχόμενο ιδιοκτήτη η γεύση είναι ασφαλώς... πικρόγλυκη. Πρωτομπήκε στο μπάσκετ με μεγαλεπήβολα σχέδια, αποφασισμένος να βάλει στην ΑΕΚ 1,5 δισεκατομμύριο δραχμές στην πρώτη του τετραετία. Μέσα σε λίγα χρόνια το όραμά του θάμπωσε σε βαθμό καθοριστικό, ώσπου έσβησε οριστικά και αμετάκλητα. ''Το μπάσκετ πέθανε'', δήλωσε απερίφραστα ο Γιάννης Φιλίππου το 2002.

Υπερβολή, βεβαίως, αλλά όχι μακρινή από την πραγματικότητα. Στην πατρίδα των πρωταθλητών Ευρώπης το μπάσκετ ''φυτοζωεί''. Ως εξαγώγιμο προϊόν έχει ακόμα τεράστια αξία, τόσο σε επίπεδο Εθνικής ομάδας όσο και συλλόγων. Μέσα στα σύνορα, όμως, δεν διαφέρει αισθητά από τη ζοφερή πραγματικότητα της ελληνικής κοινωνίας. Τεχνητές αναπνοές και μολυσμένο οξυγόνο το συντηρούν. Η υπόθεση Φιλίππου είναι το μεγάλο χαμένο στοίχημα, όχι τόσο για την ΑΕΚ όσο για ολόκληρο το ελληνικό μπάσκετ. Παράγοντες αγνούς, φιλόδοξους και εύπορους, όπως τον ιδιοκτήτη της ΦΑΓΕ, έπρεπε να τους κρατάμε πάση θυσία. Με νύχια και με δόντια.

Ο Δρόσος αποτελεί ακόμα αίνιγμα. Στα δύο χρόνια της νεαρής ακόμα θητείας του στο μπάσκετ ξοδεύει πολύ και μιλάει ακόμα περισσότερο. Κινείται με ευελιξία, εισβάλλει σε μαγαζιά με την ορμή μπουλντόζας, αλλά απομακρύνεται απ' αυτά με ταχύτητα... φτερωτού Ερμή. Ο ίδιος ισχυρίζεται ότι παράγοντες απρόθυμοι να συνεισφέρουν οικονομικά προσπάθησαν να τον εκμεταλλευτούν, τόσο στον Αλιμο όσο και -κυρίως εκεί- στο Σπόρτιγκ. Τον πιστεύω, δυσκολεύομαι όμως να ψηλαφίσω τα κίνητρά του. Χρήμα από το μπάσκετ δεν πρόκειται να βγάλει. Η δόξα δεν μοιάζει να τον συγκινεί όσο λ.χ. τους αδελφούς Γιαννακόπουλους. Ο Δρόσος δεν είναι καν ΑΕΚτσής. Τι ζητάει, λοιπόν, η αλεπού στο παζάρι;

Οι οπαδοί της ΑΕΚ, όχι οι ''επαγγελματίες'' τύπου Ορίτζιναλ αλλά οι πραγματικοί, υποδέχθηκαν την έξοδο του Φιλίππου με ανακούφιση και τον ερχομό του Δρόσου με επιφυλακτικότητα. Χρόνια τώρα η ΑΕΚ έχει χορτάσει από αυτόκλητους ''μεσσίες'' με νεφελώδες ποιόν και πόθεν έσχες. Αν ο Δρόσος ''χτίσει'' μια ΑΕΚ εύρωστη διοικητικά και αγωνιστικά, θα ανοίξουν για την αφεντιά του οι αγκάλες, τότε και μόνο τότε.

Εφόσον, όμως, αφήσει πίσω του συντρίμμια μια διόλου ωραία πρωία, θα επιβεβαιώσει απλώς αυτό που από καιρό γνωρίζουν οι παροικούντες την Ιερουσαλήμ. Οτι το αμπέλι είναι ξέφραγο».

Το αποθήκευσα το κείμενο σε ασφαλές σημείο. Ισως να μου ξαναχρειαστεί στο μέλλον.