Ούτε να τους φτύσεις

«Αν κάποιος Αθηναίος δωροδοκηθεί ή δωροδοκήσει αυτός κάποιον ή επιχειρήσει να εξαγοράσει άλλους με υποσχέσεις για να βλάψει την πόλη ή ιδιωτικά κάποιον πολίτη, με οποιονδήποτε τρόπο ή τέχνασμα, να στερείται τα πολιτικά του δικαιώματα και αυτός και τα παιδιά του και να δημεύεται η περιουσία του».

Δημοσθένης, Κατά Μειδίου, 113

«Ερως Ελευθερίας και Δημοκρατίας. Ο πολιτικός λόγος στους αιώνες» (επιλογή Μάριος Πλωρίτης, εκδ. Καστανιώτη): Νόμοι και Ψηφίσματα Αθηναίων.

Oι υπεύθυνοι της γερμανικής εταιρείας Siemens αποκάλυψαν στις ανακριτικές αρχές της Γερμανίας ότι τα τελευταία χρόνια, μέσω των «μαύρων ταμείων» της εταιρείας, κατευθύνθηκε στην Ελλάδα και τα πολιτικά κόμματα ένα ποσό που αγγίζει τα 100 εκατομμύρια ευρώ.

Μέχρι τώρα μόνο ένας βγήκε και είπε ότι πήρε χρήματα από τη Siemens. Ο πρώην «στρατηγός» του κομματικού μηχανισμού του ΠΑΣΟΚ, Θ. Τσουκάτος, και δεξί χέρι του πρώην πρωθυπουργού κ. Σημίτη. Ο οποίος κ. Σημίτης για τη δραστηριότητα του στενού συνεργάτη του, είτε δεν ήξερε τίποτε οπότε μπορούμε να βγάλουμε αρκετά ενδιαφέροντα συμπεράσματα για την ικανότητά του να κυβερνά (κάτι για το οποίο ορισμένοι είχαμε γνώμη πολύ πριν τα ΜΜΕ τον βαφτίσουν «καταλληλότερο») είτε γνώριζε και τον κάλυπτε. Αν μάλιστα συμβαίνει το δεύτερο, ο κ. Σημίτης πρέπει να λογοδοτήσει στη Δικαιοσύνη.

Ο κ. Τσουκάτος ομολόγησε ότι πήρε 1 εκατομμύριο μάρκα, δηλαδή κάπου 400 χιλιάδες ευρώ, αλλά, σύμφωνα με τους ισχυρισμούς του, τα έδωσε όλα στο κόμμα. Κάτι που μένει να αποδειχθεί. Δηλαδή, μέχρι τώρα μας λείπει η πορεία 99.600.000 ευρώ ακόμα.

Η υπόθεση της Siemens δεν άνοιξε ξαφνικά. Στη Γερμανία έχει ξεκινήσει η διερεύνησή της από το 2006 και προς τα τέλη εκείνης της χρονιάς οι γερμανικές ανακριτικές αρχές έπεσαν πάνω στις ελληνικές μίζες. Ανακριτή στο Μόναχο η ελληνική Δικαιοσύνη έστειλε ένα χρόνο μετά. Για ποιο λόγο υπήρξε αυτή η καθυστέρηση; Απάντηση δεν υπάρχει. 'Η μάλλον υπάρχει, αλλά δεν έχει δοθεί.

Πριν από 2 μήνες περίπου, ο υπουργός Δικαιοσύνης, κ. Χατζηγάκης, και ο εισαγγελέας του Αρείου Πάγου, κ. Σανιδάς, μας διαβεβαίωσαν ότι στην υπόθεση της Siemens δεν εμπλέκονται πολιτικά πρόσωπα. Κανείς από τους δύο δεν αισθάνθηκε την υποχρέωση να ζητήσει μία συγγνώμη, ας πούμε, όταν ακολούθησαν οι αποκαλύψεις για τον ρόλο του μεταφορέα που διαδραμάτισε ο κ. Τσουκάτος και από πολλούς και δημόσια έγιναν πολλές τοποθετήσεις για τη χρηματοδότηση πολιτικών και κομμάτων.

Ολοι οι βουλευτές των δύο μεγάλων κομμάτων μάλιστα, σε ένα απίστευτο γαϊτανάκι υποκρισίας, ομολογούν δημόσια ότι γίνονται υπερβάσεις στις δαπάνες των υποψηφίων (αλλά κανένα ελεγκτικό σώμα δεν μπόρεσε να τις εντοπίσει) και πως τα κόμματα παίρνουν ενίσχυση από επιχειρηματίες. Ενισχύσεις που δεν φαίνονται πουθενά. Για όλα αυτά η Δικαιοσύνη δεν έχει δείξει να συγκινείται.

Ο πρωθυπουργός, που κατ’ επανάληψη του ξεφεύγει και πετάει εκείνη την πολύ καλοδουλεμένη ανοησία περί «μετωπικής σύγκρουσης με τη διαφθορά», πριν από 15 μέρες από τις Βρυξέλλες και πριν καν ολοκληρωθεί η αρχική δικαστική διερεύνηση μάς διαβεβαίωσε ότι δεν εμπλέκεται υπουργός της κυβέρνησης σε αυτή την ιστορία. Πού το ήξερε; Είχε το κληρονομικό χάρισμα; Μάλλον όχι, διότι πριν από 5 μέρες η γραμματέας του μεγάλου αφεντικού της γερμανικής εταιρείας είχε καταθέσει στον ανακριτή ότι υπήρχε υπουργός της κυβέρνησης που «εκτιμούσε» πολύ τις δωρεές της Siemens. Ποιος ήταν; Δεν μάθαμε επειδή ο ανακριτής, σύμφωνα με δήλωσή του, «δεν ήθελε να πιέσει τη μάρτυρα». Κι εγώ που νόμιζα ότι στις ανακρίσεις τα πράγματα είναι στριμόκωλα. Παραμύθια. Περί απογευματινού τσαγιού κυριών με κουλουράκια πρόκειται. Στη συνέχεια εχθές συγκεκριμένα μάθαμε ότι από την πορεία της ανάκρισης δεν προέκυψε εμπλοκή πολιτικών προσώπων.

Ανεξάρτητη Δικαιοσύνη;

Οσο καλόπιστος ή μαλάκας να είναι κάποιος δεν μπορεί να πιστέψει ότι στην Ελλάδα υπήρχε κάτι που δεν υπήρχε σε καμία άλλη χώρα του κόσμου. Μία ειδική και πολύ προηγμένη, τεχνολογικά, συσκευή που λειτουργούσε όπως ο σκουπιδοφάγος και κατάπινε τις μίζες, εξαφανίζοντάς τες, προκειμένου να μην κηλιδωθεί η τιμή του πολιτικού κόσμου (για την ακρίβεια ενός μεγάλου μέρους του στο οποίο δεν συμπεριλαμβάνονται τα κόμματα της αριστεράς) όπου πριν από το 2001 η τιμή εκφραζόταν σε μάρκα, δολάρια ή μπορεί και ελβετικά φράγκα. Μετά η τιμή του πολιτικού κόσμου ισχυροποιήθηκε με το ευρώ.

Η Siemens προφανώς ήταν μία εταιρεία που τότε τη διοικούσαν ηλίθιοι και είχαν όρεξη και φαντασία για να πετούν εκατομμύρια στον ειδικό σκουπιδοφάγο. Ετσι καταρρίφθηκε η ευρύτατα διαδεδομένη αντίληψη ότι οι μεγάλες εταιρείες από χρόνια δίνουν μίζες στους πολιτικούς -σε αυτούς που αποφασίζουν και νομοθετούν- για να προωθούν τα συμφέροντά τους.

Αλλωστε αν κάποιος κοιτάξει τη νομοθετική παραγωγή του ελληνικού κοινοβουλίου τα τελευταία 20 χρόνια, ας πούμε, πόσα νομοθετήματα θα βρει ότι έγιναν για τη διασφάλιση των συμφερόντων εκείνων κυρίως που δεν έχουν ή δεν μπορούν; Και πόσα έγιναν για τη διασφάλιση των συμφερόντων του κεφαλαίου, των τραπεζών και των μεγάλων επιχειρήσεων; Βέβαια μπορεί να ισχύει και ένα άλλο ενδεχόμενο. Επειδή, από ό,τι λένε, στις δημοκρατίες αποφασίζει ο λαός, δεν το αποκλείω όλες αυτές οι μίζες να κατευθύνθηκαν στις τσέπες μας, σε μία προσπάθεια επηρεασμού μας από τη Siemens, για να προωθήσουμε τα συμφέροντά της. Αν συνέβη κάτι τέτοιο, θα έπρεπε η Δικαιοσύνη να κάνει έρευνα, να μας εντοπίσει όσους τα πήραμε και να μας στείλει εκεί που πρέπει. Γιατί μαζί με αυτό που λένε για τη δημοκρατία, ότι αποφασίζει ο λαός, λένε και κάτι άλλο. Οτι η ανεξάρτητη Δικαιοσύνη είναι το προπύργιο της δημοκρατίας.

Αν πάντως κάποιος μετρήσει την ποιότητα της δημοκρατίας μας -γιατί υπάρχουν τρόποι να μετρηθεί- θα καταλάβει πολύ εύκολα ότι το «προπύργιο» έχει μεταβληθεί σε γραφείο υπηρετικού προσωπικού. Η διερεύνηση της υπόθεσης για το «μαύρο χρήμα» θα προχωρήσει. Και να δείτε που στο τέλος αυτοί που θα κατηγορηθούν ότι τα πήραν είτε θα έχουν πεθάνει είτε δεν θα μπορούν να διωχθούν ποινικά διότι το αδίκημα θα έχει παραγραφεί. Αν στο τέλος βρεθούν ένοχοι. Γιατί με την υπόθεση των υποκλοπών, η Δικαιοσύνη βεβαίωσε το αδίκημα, αλλά δεν βρήκε ενόχους. Και τέλος, θα υποβάλω μία αφελή ερώτηση. Η εταιρεία, η Siemens που έδινε τις μίζες, θα υποστεί κάποια συνέπεια;

Η ΠΑΕ ως οδοντιατρείο

Είναι ωραίο να κρύβεσαι πίσω από μία συγκυριακή επιτυχία, διότι τέτοια ήταν η επιτυχία του Αρη αφού δεν βασίστηκε σε κάποιο σχέδιο, και να καρπώνεσαι την εύνοια αυτής της συγκυρίας. Αυτό έκανε για μία διετία ο πρόεδρος του Αρη, ο κ. Σκόρδας. Ενας παράγοντας-οπαδός, του οποίου κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει την ειλικρινή αγάπη για την ομάδα. Γιατί άλλο πράγμα είναι το «αγαπώ μία ομάδα» και άλλο πράγμα τη διοικώ, με την εμπειρία που έχω αποκομίσει από τη διοίκηση-διαχείριση, ποιας επιχείρησης, άραγε; Και εγώ αγαπώ πολύ την κόρη μου, αλλά άμα την καθίσω στην καρέκλα του οδοντογιατρού για να την απαλλάξω από ένα χαλασμένο δόντι, σίγουρα θα της προξενήσω πολύ μεγάλη ζημιά. Από αγάπη. Κανείς δεν είπε στον κ. Σκόρδα ότι ο Αρης πρέπει να μεταβληθεί σε γιουσουφάκι των μεγάλων του κέντρου. Ούτε κανείς του είπε πώς θα διοικήσει την ομάδα. Αλλά ο οποιοσδήποτε μπορεί να τον κρίνει για τον τρόπο που διοικεί. Και η συμπεριφορά του στο θέμα του Παπαδόπουλου και του Μπάγεβιτς δείχνει ότι μπορεί να είναι Aρειανός μέχρι κόκαλο -ό,τι κι αν σημαίνει αυτό- αλλά ως παράγοντας, για την ομάδα του, λειτουργεί όπως το παγόβουνο για τον Τιτανικό.