Βραβεία «Γιώργος Μίνος 2008»

Ζήλεψα, λατρεμένε αναγνώστη. Μετά την τεράστια επιτυχία που είχαν τα τηλεοπτικά βραβεία «Πρόσωπα 2008» που διοργάνωσε το περιοδικό «TV Eθνος» αποφάσισα να απονήμω και εγώ τα δικά μου βραβεία στους ανθρώπους του αθλητισμού και του πολιτισμού, που για μια ακόμα χρονιά μάγεψαν με τα κατορθώματά τους τα πλήθη.

Δίνω στα βραβεία το όνομα του Γιώργου Μίνου, για να τιμήσω το ίνδαλμά μου, τον μοναδικό άνθρωπο που τρέμουν οι κόρακες, όπως ο Καμπουράκης τον Στέφανο Χίο. Τον αγαπώ και μετρώ τις μέρες μέχρι να τον ξαναδώ στο μετερίζι του, στην «Αθλητική Κυριακή». Ξεκινώ αμέσως τη διαδικασία της απονομής…

Κατηγορία «Απρόβλεπτος διάλογος». Τον τίτλο παίρνει ο Νίκος Αλέφαντος. Ο σπουδαίος Ελληνας τεχνικός έσπασε για μια ακόμα φορά τη σιωπή του φωτίζοντας το ποίμνιό του, μέσα απ' τη συχνότητα του «Extra Sport». Την ώρα του κηρύγματος το κινητό του χτυπά. Ο «Αλέ» διακόπτει το μυστήριο και αρχίζει να μιλά στο τηλέφωνο σαν να μην τρέχει τίποτα:

«Ελα, ρε Κούτση, έλα ρε, θα ρθω πάνω, έχω αφήσει το αμάξι (σ.σ.: στο σημείο αυτό ο Νίκος συνειδητοποιεί ότι δεν μιλά στον Κούτση). Ωχ! Ελα, ρε μεγάλε, έλα, ρε γίγαντα, να σαι καλά, ρε αδερφέ. Γιατί δεν θες, ναι ρε έλα, έλα το μεσημέρι. Βρε, έλα το μεσημέρι σου λέω, να μιλήσουμε, γιατί μιλάω τώρα. Πάρε με, πάρε με το μεσημέρι, σε περιμένω. Ρε μεγάλε, πάρε με το μεσημέρι».

Βραβείο «Θωμάς Μάτσιος». Για τους αμύητους να διευκρινίσω ότι ο Θωμάς Μάτσιος υπήρξε αντιπρόεδρος του Εδεσσαϊκού και έχει μείνει στην ιστορία για την παρακάτω δήλωση:

«Ναι, ναι, α μπράβο, ύστερα ακούς, μόλις είπανε, είπανε κοιτάξτε αυτοί ότι ότι, ότι, όχι δεν θέλαμε για να γίνει το παιχνίδι, ε και μεις ύστερα είπαμε "εντάξει θέλουμε", ε δεν θέλουμε κι εμείς και αυτοί ύστερα, μετά εμείς αφού είπαμε, είπαμε αυτό που θέλουμε, άμα δεν θέλουμε και μεις, το αλλάξαμε και λέμε εντάξει δεν, ούτε και μεις θέλουμε, μετά είπαν αυτοί πάλι ότι λέει "ξέρετε εμείς λέει θέλουμε να γίνει", ε εμείς όμως μετά δεν δεχτήκαμε, μετά απ' όλα αυτά και είπαμε να γίνει όποτε το κάνει να τους ορίσει η ΕΠΑΕ. Αυτό ακριβώς, τίποτε άλλο».

Το βραβείο «Θωμάς Μάτσιος» λοιπόν απονέμεται στον άγνωστο τηλεθεατή του Κώστα Ραπτόπουλου, ο οποίος μιλώντας στην τηλεοπτική εκπομπή του Κώστα είπε:

Α.: «Ε, καλησπέρα στον..., στα... παιδιά, ε, ΠΑΟΚ είμαι…».

Ρ.: «Εμ, δεν σε κατάλαβα εγώ;».

Α.: «Εγώ από την αρχή όταν πήραμε τον… το… ο… Σάντος, ήμουνα επιφυλακτικός, αλλά έκανα τουμπεκί, λόγω, επειδή…».

Ρ.: «Λόγω επειδή του Ζαγοράκη…».

Α.: «Πρώτα απ' όλα δεν πάω αυτό, που πάει την μπάλα στα… στη γραμμή… στο κόρνερ, και όλο… από… τους… τις γραμμές, δεξιά και… από αριστερά και οι… σέντρες. Ολο αυτό δεν λέει κάτι;».

Ρ.: «Ωχ, μάνα μου! Ωχ, Παναγία μου!».

Κάνω μια μικρή παρένθεση, dear, γιατί τα υψηλά νοήματα της συζήτησης μου θύμισαν κλασικό, αγαπημένο Μάκη Ψωμιάδη και νιώθω μια ακατανίκητη επιθυμία για μια στάλα διαχρονικού «Αγαπούλα»: «Οι εποχές Καζαντζίδη Μάτσα τελειώσανε κύριοι. Τελειώσανε… Γιατί μια εταιρεία πρέπει να εκμεταλλεύεται όλα τα δικαιώματα που της δίνει… το δικαίωμα διαπραγμάτευσης των δικαιωμάτων της. Μήπως θέλετε να σας το ξανά… να σας το ξανάαα... να σας το ξανά… φιξάρω;».

Βραβείο «Και οι Θεοί έχουν ανάγκες». Την «κούπα» σηκώνει ο πολυαγαπημένος Κώστας Βερνίκος. Το πρώτο ημίχρονο στο παιχνίδι της Ελλάδας με την Ισπανία έχει τελειώσει. Ο Βερνίκος δίνει πάσα για διαφημίσεις και νομίζοντας ότι δεν είναι πια στον αέρα λέει: «Πάω να κατουρήσω, ρε». Χα! Τώρα εξηγούνται όλα. Γι' αυτό περιέγραφε έτσι το χρυσό μου. Είχε σπάσει η φούσκα του και δεν μπορούσε να συγκεντρωθεί στον αγώνα. Είχε και τον Γκμοχ δίπλα του να του μιλά περί υδάτων, σκεφτόταν βροχές και καταρράκτες και έγινε το κακό. Πολύ θέλει;

Βραβείο «Ανδρική αδιακρισία». Νικητής είναι ο Γιώργος Γεωργίου. Ο πολυχρονεμένος μου ήταν καλεσμένος στην εκπομπή του Αντρέα Μικρούτσικου. Για καλή μας τύχη καλεσμένη στην ίδια εκπομπή ήταν και η διάσημη αοιδός Στέλλα Μπεζαντάκου. Η συνύπαρξη δύο μύθων, όπως ήταν φυσικό, έβγαλε είδηση:

Γ.: «Για πες μου κάτι. Κονίτσα;».

Μ.: «Τι;».

Γ.: «Κονίτσα;».

Μ.: «Ε;».

Γ.: «Σιλικονίτσα;».

Μ.: «Οχι, παιδάκι μου, έχετε λυσσάξει πια. Η μαμά μου αν τη δεις ίδια είναι και η αδερφή μου ίδια. Είναι κληρονομικό…».

Θέλω να σε διαβεβαιώσω, πιστέ μου αναγνώστη, ότι ο Γεωργίου, αν και αδιάκριτος στην αρχή, μετά την απάντηση της Μπεζαντάκου φέρθηκε σαν κύριος. Παρ' ότι όλοι περίμεναν να βγάλει την καρφίτσα απ' την τσέπη του για να κάνει ένα crash test, προκειμένου να διαπιστώσει την εγκυρότητα των λόγων της Στέλλας, εκείνος κρατήθηκε. Λόκαρε τον στόχο με το μάτι, όμως το συμπέρασμα που ο ίδιος έβγαλε παραμένει άγνωστο. Μόνο αυτός, ο Μικρούτσικος και ο Φουστάνος ξέρουν την αλήθεια…

Βραβείο «Αίνιγμα της χρονιάς». Νικητής είναι ο Μανώλης Γαβαθιώτης. Ο καλός μου μέσα από τη στήλη του στο «Φως» έριξε τη βόμβα: «Με την ευκαιρία, και ειδικά για εσάς και όλους τους "μερακλήδες" φίλους της στήλης, θα σας πω ότι ένας από τους πιο "σκληρούς" ξένους γυμναστές που έχουν εργαστεί σε ελληνικές ομάδες, ήταν πιο γνωστός ευρύτερα με το προσωνύμιο "πεταλούδα". Σήμερα ο γυμναστής αυτός δεν βρίσκεται ανάμεσά μας. Κάπου αλλού, σίγουρα, θα έχει χτίσει τη φωλίτσα του μαζί με τον δικό του».

Νομίζω ότι μετά την αποκάλυψη του Μανώλη οι ομάδες μας οφείλουν να σταματήσουν την προετοιμασία τους και να επιστρέψουν πάραυτα στην Ελλάδα. Στη συνέχεια επιβάλλεται να διαταχθεί ένορκη διοικητική εξέταση, υπό την εποπτεία του Βασίλη μου, για να βρούμε επιτέλους την απάντηση στον χρησμό του «πεταλούδα». Η χώρα και ο Κώστας Πρέκας έχουν αναστατωθεί. Σόδομα και Γόμορρα γίνονται στη Σούπερ Λίγκα…

(Πάντως, δεν είναι δύσκολη η απάντηση. Θα πιω μια Sprite και θα σας την πω...)

Βραβείο «Είμαι ένας από εσάς». Τον τίτλο κατακτά ο Βασίλης Γκαγκάτσης. Ο Βασίλης στην προ Euro εποχή βραβεύτηκε στην Πάτρα με το μετάλλιο της πόλης απ' τον Ανδρέα Φούρα. Το σημαντικό όμως είναι άλλο. Διαβάζω στην εφημερίδα «Ημέρα»: «Με τη λογική ότι ο κ. Γκαγκάτσης δεν έκανε σε κανέναν χάρη που έφερε ένα μέτριο αγώνα στην πόλη, αλλά και με έντονο προβληματισμό, μια και η Δημοτική Αρχή τον βράβευσε όχι στο γήπεδο ή το δημαρχείο αλλά σε εστιατόριο (!!!), έγινε συζήτηση χθες».

Καταπληκτικό. Το αγόρι μου δεν θέλει φρουφρού και αρώματα. Δεν επέλεξε ένα γήπεδο, ένα δημαρχείο, έστω ένα μέγαρο για να γίνει η βράβευσή του. Αντίθετα, προτίμησε ένα φτωχό, πλην όμως τίμιο εστιατόριο, ενθυμούμενος τις λαϊκές καταβολές του. Συγκινούμαι. Οι σεμνές και ταπεινές βραβεύσεις πάντα άγγιζαν τις ευαίσθητες χορδές της ψυχής μου…

Ξεφυσώ με ανακούφιση. Τίμησα τους μικρούς μου ήρωες και ηρέμησα. Να δω βέβαια ποιος θα ηρεμήσει τον Λάμπρο Σκόρδα, ο οποίος έχει πάρει ανάποδες. Οπως βλέπεις και στο σκίτσο, sugar, ο ζουμερός πρόεδρος-οδοντίατρος είναι έτοιμος να «σφραγίσει» την παραίτηση του Μπάγεβιτς απ' τη θέση του προπονητή του Αρη. Κουράγιο, Ντούσαν. Με έναν πόνο εύχομαι…

Αϊμάρω Λύτρα

Η στήλη κάνει την αποκάλυψη πριν από τον Γκόντζο. Ιδού ο διακαής πόθος του πολυμετοχικού: Αϊμάρω Λύτρα. Πασάρει, σκοράρει και τα κρύα βράδια του χειμώνα ρίχνει και ένα άσμα να πάνε κάτω τα φαρμάκια...