Ηταν η καλύτερη ομάδα του τουρνουά και δικαιώθηκε

Δεν ήταν τελικά υπόθεση μιας «μικρής λεπτομέρειας» ο τελικός που ανέδειξε τον διάδοχο της ελληνικής ομάδας στην κορυφή της Ευρώπης. Η Ισπανία ήταν θεαματικά καλύτερη από τη Γερμανία (κάτι που φάνηκε στον τελικό, αλλά αφορούσε συνολικά την παρουσία της στη διοργάνωση) και δίκαια αναδείχθηκε πρωταθλήτρια.

Η ομάδα του Αραγονές ήταν εκπληκτική στα περισσότερα παιχνίδια της σε αυτό το Euro. Διέλυσε δύο φορές μια από τις πιο δυνατές ομάδες του τουρνουά, τη Ρωσία, ήταν πολύ καλύτερη από τη Σουηδία και έφτασε με πολλούς αναπληρωματικούς στην 11άδα της στη νίκη επί της Εθνικής μας.

Αλλά αυτά τα είχε ξανακάνει πολλές φορές στο παρελθόν η συγκεκριμένη ομάδα. Αυτά που της έλειψαν σε προηγούμενες διοργανώσεις ήταν η αυτοπεποίθηση και ο χαρακτήρας που έδειξε κόντρα στους κακούς της δαίμονες. Πρώτα με την Ιταλία στα προημιτελικά, όπου έπαιξαν καλύτερα, αλλά χρειάστηκαν τα πέναλτι για να προκριθούν με τη Γερμανία.

Σπάνια βλέπουμε σε έναν τελικό τόσο μεγάλη διαφορά δυναμικότητας μεταξύ των φιναλίστ. Η Ισπανία, με τους πέντε χαφ να κάνουν ό,τι θέλουν (ιδίως ο Ινιέστα, αλλά και ο Τσάβι με τον Φάμπρεγκας) στον χώρο του κέντρου, αλλά και με τον Τόρες να δείχνει σκέτος «πύραυλος» απέναντι στα αργά στόπερ των Γερμανών, αδίκησε τον εαυτό της με τις τόσες -και τέτοιες- ευκαιρίες που έχασε. Το 1-0, εύθραυστο μέχρι το τέλος, ήταν πολύ μικρό για να αποτυπώσει όσα έγιναν στον αγωνιστικό χώρο του «Ερνστ Χάπελ».

Βοήθησε η Γερμανία σ' αυτή την εικόνα; Πιστεύω πως όχι. Ο Μπάλακ και η παρέα του έδειξαν τόσο άσχημο πρόσωπο απλώς γιατί βρέθηκαν απέναντι σε πολύ καλύτερους -στο δεδομένο χρονικό σημείο- αντιπάλους. Ο,τι κι αν επιχειρούσαν δεν τους έβγαινε. Δεν κατάφεραν να κυκλοφορήσουν την μπάλα ώστε να βρεθούν σε θέση βολής από τον άξονα, δεν έκαναν επιθέσεις από πλάγια ώστε να εκμεταλλευτούν τα ψηλά κορμιά τους στην περιοχή.

Αντίθετα, οι Ισπανοί εκμεταλλεύτηκαν άψογα τα προτερήματά τους ως ομάδα. Ωρες ώρες οι κοντοί χαφ τους περνούσαν σαν σταματημένους τους αντιπάλους τους, έφταναν με ευκολία μπροστά στον Λέμαν, ασχέτως αν εκεί τα χαλούσαν. Τελικά το υπέροχο γκολ του Τόρες ήταν αρκετό για να αποδοθεί δικαιοσύνη στη διοργάνωση. Η καλύτερη ομάδα ήταν αυτή που ανέβηκε στο ψηλότερο σκαλί του βάθρου.