Καλύτερα να αποχωρήσουν

Εχει πάψει εδώ και πολλά χρόνια το πρωτάθλημα της Α1, το πρωτάθλημα ΕΣΑΚΕ, να είναι ένα από τα καλύτερα του ευρωπαϊκού μπάσκετ. Κι αυτό έχει να κάνει με την αξιοπιστία του, πράγμα για το οποίο ευθύνεται κατά βάση η διοργανώτρια αρχή.

Ετσι κι αλλιώς δεν είχαν αναπτυχθεί οι απαραίτητες άμυνες ώστε, όταν δεχθεί ισχυρές πιέσεις, να προλάβει φαινόμενα αποσύνθεσης του πρωταθλήματος με ομάδες που διαλύονται μεσούσης της περιόδου ή και νωρίτερα (!), δημιουργώντας κατ' αρχάς αναστάτωση και τεράστια κενά, με αποτέλεσμα να αναζητούνται σχεδόν μέσω αγγελιών κάποιες άλλες ομάδες για να σώσουν την παρτίδα. Τα παραδείγματα πολλά. Μακεδονικός, Παλαιό Φάληρο, Πανόραμα, Σπόρτιγκ, το Αιγάλεω που πέρυσι προκάλεσε πολλές ζημιές στο ξεκίνημα και μετά σχεδόν αποχώρησε. Επίσης δεν γνωρίζουμε τι θα γίνει με την ΑΕΚ.

Από τη μια ο ανταγωνισμός του ΠΑΟ και του Ολυμπιακού έχει αυξήσει τα οικονομικά μεγέθη σε επίπεδα ομάδων ΝΒΑ και από τη άλλη αναζητείται ένας άνθρωπος που θα αναλάβει ηγετική θέση στον ΠΑΟΚ, για να σχηματιστεί ομάδα που ίσα ίσα θα κατέβει στο πρωτάθλημα. Το Πανόραμα αδυνατεί να «εισπράξει» την άνοδο στην Α1 και δεν αποκλείεται να προκύψει τουλάχιστον μία ακόμα ομάδα από τις υπάρχουσες στην Α1 που ή θα βγάλει αγκομαχώντας τη χρονιά ή θα διαλυθεί στη διαδρομή.

Ισως είναι πολύ κοντά η ώρα που οι «επενδυτές» του Ολυμπιακού και του Παναθηναϊκού θα θελήσουν να απεμπλακούν από το εθνικό πρωτάθλημα και θα ασχολούνται μόνο με την Ευρωλίγκα, όπως περίπου συμβαίνει στη Σερβία (και τα πέριξ) με την Αδριατική Λίγκα. Οι καλύτερες ομάδες μπαίνουν στο πρωτάθλημα στην τελική φάση και προηγουμένως συμμετέχουν στην ισχυρή, καλά οργανωμένη διοργάνωση της Αδριατικής Λίγκας.

Είναι βέβαιο ότι τους δύο πανίσχυρους του «κέντρου» θα θελήσουν να μιμηθούν κι άλλες ομάδες που λειτουργούν επαρκώς και σέβονται το όνομα της ομάδας τους.

Ενδεχομένως, αν δεν υπήρχε οικονομικό κίνητρο για την εγχώρια διοργάνωση, που σε σχέση με όσα ξοδεύει Ολυμπιακός και ΠΑΟ είναι ελάχιστα, να είχαν ήδη αποχωρήσει.

Το αύριο του ελληνικού πρωταθλήματος περικλείεται στην εικόνα ενός αγώνα ανάμεσα στον Ολυμπιακό και τον Κολοσσό ή τον ΠΑΟ και τα Τρίκαλα. Δεν θα είναι καινούργια μια τέτοια εικόνα. Απλώς θα μοιάζει πιο τραγική από προηγούμενες κι όχι μόνο γιατί θα γνωρίζουμε το αποτέλεσμα και θα μιλάμε για μια προπόνηση μπροστά σε κοινό. Θα γνωρίζουμε πολύ καλά ότι οι διαφορές είναι τεράστιες και θα αντιμετωπίζουμε με συμπάθεια την προσπάθεια των αδυνάτων. Ομως δεν είναι αυτό μπάσκετ επιπέδου, δεν είναι πρωτάθλημα, ούτε καν αγώνας επίδειξης. Είναι αυτό που λέμε «παίζουμε για να παίζουμε» και ο κόσμος θα σχολιάζει: «Ε, τι να πάμε να δούμε τώρα; Αφού θα λήξει 100 με 40».