Η Γερμανία την πρόκριση, η Τουρκία τις εντυπώσεις

Η Τουρκία είχε χαρακτηριστεί από πολλούς «η Ελλάδα του 2008». Η χθεσινή της εμφάνιση, παρά τα τόσα και τόσα προβλήματα που αντιμετώπιζε ο Τερίμ, επιβεβαίωσε όσους της έδωσαν αυτόν τον χαρακτηρισμό. Μπορεί να μην έφτασε στον τελικό, να μην επιστρέψει με το τρόπαιο όπως καταφέραμε εμείς το 2004, αλλά σίγουρα ήταν η ευχάριστη έκπληξη της διοργάνωσης.

Μία ομάδα με τεράστια ψυχικά αποθέματα, η οποία για τέταρτο σερί παιχνίδι αρνήθηκε να υποταχθεί στη μοίρα της. Επαιξε καταπληκτικά, ζόρισε τους Γερμανούς που εμφανίζονταν ως το ακλόνητο φαβορί, εν τέλει πλήρωσε ένα λάθος του Ρουστού (στο γκολ του Κλόζε), αλλά και τη συνήθεια των Γερμανών να «σκοτώνουν» τα παιχνίδια στα τελευταία λεπτά. Και να σκεφτεί κανείς ότι η χθεσινή 11άδα του Τερίμ ήταν «πειραματική», με τόσα προβλήματα τραυματισμών και τιμωριών.

Για την Τουρκία η χθεσινή εμφάνιση είναι «παράσημο», για τη Γερμανία δεν θα μπορούσα να πω κάτι ανάλογο. Κι ας είναι η μία από τις φιναλίστ του τελικού. Με εξαίρεση τους δύο από τους τρεις σκόρερ της, Σβαϊνστάιγκερ και Λαμ, κανένας άλλος παίκτης του Λεβ δεν ανταποκρίθηκε στις απαιτήσεις του ημιτελικού. Προκρίθηκαν όμως, διότι ξέρουν να χτυπούν στο κατάλληλο σημείο. Με 4-5 ευκαιρίες όλες κι όλες έκαναν τρία γκολ.

Για τον σημερινό ημιτελικό οι προσδοκίες είναι επίσης πολύ μεγάλες. Μακάρι να δούμε κάτι αντίστοιχο με χθες. Αντίπαλοι είναι δύο από τις πιο θεαματικές και ισχυρές ομάδες της διοργάνωσης, η Ισπανία με τη Ρωσία. Ομάδες που προκρίθηκαν από τον όμιλο της Εθνικής, αν αυτό λέει κάτι για τις αντικειμενικές δυσκολίες της ελληνικής ομάδας να διακριθεί και σε αυτό το Euro. Γιατί ξέχωρα από τη δική της εικόνα, ρόλο στον αποκλεισμό από τη φάση των ομίλων έπαιξαν και οι δυνατότητες των αντιπάλων της.

Τι περιμένω να δω σήμερα; Σίγουρα ένα παιχνίδι εντελώς διαφορετικό από την πρεμιέρα τους στη διοργάνωση, όταν το δίδυμο των Τόρες-Βίγια διέλυσε τη ρωσική άμυνα. Από εκείνο το παιχνίδι μέχρι σήμερα οι Ισπανοί βρίσκονται σε κάθε εμφάνισή τους ένα «κλικ» πιο κάτω, αντίθετα οι Ρώσοι (με την προσθήκη του Αρσάβιν) είναι θεαματικά καλύτεροι. Το 4-1 της 10ης Ιουνίου μοιάζει πολύ μακρινό κι ας συνέβη πριν από μόλις δύο εβδομάδες.