Εγραφα χθες για τις «πράσινες μεταφορές», ότι δεν ταυτίζονται με... πράσινα άλογα! Δηλαδή αν θέλουμε να έχουμε μέσα μετακίνησης πιο φιλικά προς το περιβάλλον, χρειάζεται να πάρουμε δραστικές αποφάσεις. Δυστυχώς έχουμε φθάσει στο απροχώρητο, διεθνώς αλλά και στη χώρα μας, όσον αφορά το κυκλοφοριακό και την ατμοσφαιρική ρύπανση. Μπορεί να μην είμαστε στην τελευταία θέση ανάμεσα στις χώρες που ρυπαίνουν, όπου τα αυτοκίνητα που κυκλοφορούν πολλαπλασιάζονται περισσότερο από τα παιδιά που γεννιούνται, εντούτοις δεν πρέπει να κοιτάζουμε τι γίνεται πίσω μας (τρόπος του λέγειν…), αλλά μπροστά.
Οφείλουμε να υιοθετήσουμε όσα θετικά γίνονται στην Ευρώπη για το περιβάλλον και όχι να εισάγουμε καθε τι αρνητικό που παρατηρείται. Αλλού «την ψάχνουν», και εμείς εδώ λέμε «χαλαρά». Εξω υπάρχει δημόσια συγκοινωνία –κυρίως μετρό- ώστε να μετακινείται η μάζα του πληθυσμού εύκολα, χωρίς να χρησιμοποιεί αυτοκίνητο. Σε πολλές πόλεις έχει αποκλειστεί το Ι.Χ. από το κέντρο, με πεζόδρομους ή διόδια, και γενικά οι πολίτες γνωρίζουν ότι αξίζει να περπατούν και λίγο ή να παίρνουν το ποδήλατό τους για τις κοντινές αποστάσεις. Εμείς, αντίθετα, ακόμα και στο περίπτερο πηγαίνουμε με το αυτοκίνητο. Πρέπει συνεπώς να αλλάξουμε φιλοσοφία ζωής και κατά τη γνώμη μου δεν είναι απαραίτητο να μας δώσουν κίνητρα ή αντικίνητρα για να αφήσουμε το Ι.Χ. Επειδή γίνεται ντόρος τις τελευταίες ημέρες για απόσυρση πολύ παλαιών οχημάτων ΤΟ 2009 (20-30 ετών σε πρώτη φάση), εξετάζονται ως κίνητρα μια μικρή επιδότηση απόσυρσης (200 ευρώ περίπου) και για αντικατάσταση με καινούργιο, επιπλέον απαλλαγή από τέλη κυκλοφορίας για κάποια χρόνια.
Στα αντικίνητρα τα πολύ παλαιά οχήματα θα υποστούν υψηλά περιβαλλοντικά τέλη, ανάλογα με την παλαιότητα του κινητήρα (Euro 1 – 2), δεν θα μπορούν να περνούν εύκολα από τα ΚΤΕΟ, εφόσον τα δημόσια λειτουργήσουν όπως πρέπει, και δεν θα κυκλοφορούν –εφόσον γίνονται έλεγχοι. Πρέπει όλοι να καταλάβουμε ότι το αυτοκίνητο-επένδυση ανήκει ως θεωρία στις δεκαετίες των '70 και '80. Τώρα είναι περίπου όπως το ψυγείο, η τηλεόραση και το πλυντήριο. Κρατούν την τιμή τους για λίγο, επειδή η τεχνολογία απογειώνεται, τη χάνουν γρήγορα και στο τέλος δεν κοστίζουν τίποτα. Αρα, είναι αναλώσιμα και ως τέτοια πρέπει να τα αντιμετωπίσουμε. Πάντα όμως υπάρχει και ο αντίλογος. Πόσοι μπορούν να αλλάζουν αυτοκίνητα κάθε 5-10 χρόνια με τους μισθούς που έχουμε;