Μέρες «καπετάνιου»

Οποτε νιώθω την Ανατολή να με πνίγει με τη μιζέρια της, γυρίζω στη σελίδα του Δημήτρη Μπαλή. Εκεί που σε ένα παράλληλο σύμπαν ο Δημήτρης μάς δείχνει ότι ζούμε σε μια χώρα που δεν έχουμε καταλάβει. Γνωρίζετε για παράδειγμα ότι από το 2004 «δημιουργήθηκε το δίκτυο πόλεων για τη βιώσιμη κινητικότητα και το ποδήλατο, υπό την αιγίδα του Υπουργείου Μεταφορών και Επικοινωνιών»; Και να μην το γνωρίζετε δεν πειράζει, φτάνει υποθέτω να το γνωρίζουν όσοι έχουν δικτυωθεί σε καμιά επιτροπή του «δικτύου» για να πραγματοποιήσουν τους στόχους του προγράμματος.

Οι οποίοι είναι «συμμετοχή σε ευρωπαϊκά κινήματα για πιο ανθρώπινες και πολιτισμένες πόλεις, ενθάρρυνση για συμμετοχή πολιτών σε επίλυση των προβλημάτων πόλης, χάραξη και υποστήριξη εθνικών, περιφερειακών και τοπικών πολιτικών για τη βιώσιμη κινητικότητα…». Οπα και μη νομίζετε ότι διαβάσατε λάθος. Τέσσερα χρόνια υπήρχε πρόγραμμα για τη χάραξη πολιτικών, δηλαδή να παίρνουμε τον Λιάπη και τον Κακλαμάνη για παράδειγμα και να τους περτσινώνουμε, να τους ανοίγουμε λούκια και μέχρι σήμερα δεν είχαμε επωφεληθεί. Από αύριο λοιπόν ενθαρρύνετε τους συμπολίτες σας να σχηματίσουν ομάδες και να κυνηγάνε τους πολιτικούς για να τους χαράξουν.

Από την άλλη τι να τα κάνουμε τα ποδήλατα αν δεν θα έχουμε ώρα να τα καβαλάμε. Τουλάχιστον αν περάσουν τα σχέδια των υπουργών Απασχόλησης της Ε.Ε. που σύμφωνα με το λαβωμένο αγόρι του ΠΕΧΩΔΕ, Διονύση Ελευθεράτο, σκοπεύουν να επιτρέψουν την εργασία μέχρι και 78 ώρες την εβδομάδα, δηλαδή 13 ώρες ημερησίως και η Κυριακή ελεύθερη. Λέω λοιπόν εγώ με το φτωχό μου το μυαλό: «Πώς θα πάμε στον σοσιαλισμό και ύστερα από λίγο στον κομουνισμό αν όταν πηγαίνουμε στη δουλειά το βλέμμα είναι κολλημένο στη ρολεξιά μας;». Πού πήγε το πνεύμα του Αλεξέι Σταχάνοφ;

Ο οποίος Σταχάνοφ, για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νεότεροι, ήταν κομπρεσεράς στο ορυχείο της Τσεντράλναγια Ιρμίνο. Η νόρμα, δηλαδή η ημερήσια ποσότητα κάρβουνου που ζητείτο από τον κάθε ανθρακωρύχο να εξορύξει στη βάρδια του, ήταν έξι τόνοι. Στις 19 Σεπτεμβρίου 1935 ο Σταχάνοφ πέτυχε να εξορύξει 227 τόνους ή 38 φορές το κάρβουνο που έβγαζε ο κανονικός ανθρακωρύχος. Αυτοί ήταν οι πραγματικοί κομουνιστές, Διονύση. Τους έδινες ένα κομπρεσέρ να ρίξουν ένα τοίχο για να κάνεις ενιαίο χώρο στο διαμέρισμα και σου κατέβαζαν την πολυκατοικία.

Το αντίθετο του Σταχάνοφ είναι ο Μπακαγιόκο. Πρέπει να είναι το σέντερ φορ που αγωνίζεται να πετύχει τα λιγότερα γκολ σε μια σεζόν. Η απόκτησή του από τον ΠΑΟΚ χαιρετίστηκε από έγκριτο, υπέρβαρο, ΠΑΟΚτσή συνάδελφο με το σχόλιο «Επιτέλους, βρήκαμε φορ που να βάζει λιγότερα γκολ από τον Σάλμον».

Σε άλλες μεταγραφικές ειδήσεις ο Παναθηναϊκός μοιάζει να γυρίζει σε τακτικές της εποχής του Γιώργου Βαρδινογιάννη. Οταν έκλεινε παίκτες, αλλά άφηνε να μπαίνουν άλλες ομάδες στο κόλπο για να εμφανιστεί ότι ενδιαφέρονται και μετά να βγουν ηττημένες. Πρώτη φορά το κόλπο μοιάζει να έγινε με τον Κλέιτον. Ο Ολυμπιακός μπήκε αρχικά στην πλειοδοσία, αλλά κατάλαβε γρήγορα ότι δεν έβγαινε άκρη. Το ίδιο όμως δεν κατάλαβε και η ΑΕΚ, που ένα μήνα τα ρεπορτάζ της έγραφαν «Μια ανάσα από τον Κλέιτον», για να υποστεί πανωλεθρία όταν ο παίκτης υπέγραψε στον Παναθηναϊκό. Το ίδιο έγινε τώρα και με τον Χριστοδουλόπουλο, αλλά με θύμα αυτή τη φορά τον Ολυμπιακό.

Ο Ολυμπιακός τσίμπησε ότι μπορεί να πάρει τον παίκτη, μπήκε στην πλειοδοσία και όπως την προηγούμενη φορά ο Παναθηναϊκός βγήκε θριαμβευτής. Και για όσους αμφιβάλλουν ότι ο Παναθηναϊκός ασχολείται τόσο πολύ με την επικοινωνία δεν έχουν παρά να ξαναδιαβάσουν το χθεσινό ρεπορτάζ της «SportDay». «Στη συνάντηση γνωριμίας έδωσαν το "παρών" εκτός από τον πρόεδρο, Νίκο Πατέρα, τον αντιπρόεδρο, Αντώνη Αντωνιάδη, τον γενικό διευθυντή, Φάνη Βουτσαρά, και τον διευθυντή, Κώστα Αντωνίου, οι εκπρόσωποι Τύπου του προέδρου, Στέφανος Ησαΐας και Σταυρούλα Δημητριάδου, ο υπεύθυνος Τύπου και Ενημέρωσης, Ανδρέας Δρουκόπουλος, και η υπεύθυνη γραφείου Τύπου, Βέρα Τριανταφυλλοπούλου». Δύο υπεύθυνους μόνο για τον πρόεδρο δεν έχει ούτε η Ν.Δ.