Σχεδόν σε όλα λέω «ναι»

Διάβασα τη συνέντευξη που έδωσε ο Βασίλης Γκαγκάτσης στο «Φως». Οφείλω να γράψω ότι συμφωνώ σχεδόν σε όλα όσα είπε ο πρόεδρος της ΕΠΟ. Οπως για παράδειγμα, ότι οι παίκτες είχαν δημοσιοϋπαλληλική νοοτροπία. Τη νοοτροπία της μονιμότητας που εκφράζεται με το «δεν έχουμε να αποδείξουμε τίποτα» κάτι αντίστοιχο με το δημοσιοϋπαλληλικό «τώρα που μπήκαμε στο Δημόσιο, άντε να μας κουνήσει άνθρωπος». Βέβαια εγώ δεν είχα τη δυνατότητα να πω το «φρόντισε να αλλάξει αυτή η νοοτροπία μονιμότητας, βρέξει-χιονίσει, γιατί δεν κάνει καλό» που είπε ο Βασιλομπίλαρος στον Οθωνα, αλλά νομίζω ότι και αυτός νόμισε ότι του το έχει πει… Ας πούμε ότι το είπε από μέσα του, γιατί από τόσους Γκαγκατσοτέχνες που επεξεργάζονται τα έργα και τους λόγους του γίγαντα ουδείς υπονόησε ότι ο Γκαγκάτσης έκανε παρατήρηση στον Γερμανό.

Επίσης συμφωνώ με τον ευκλεή ηγέτη του εθνικού μας ποδοσφαίρου ότι είναι ώρα να γίνουν μερικές αλλαγές. Οπως για παράδειγμα ότι «τα πράγματα στο ποδόσφαιρο εξελίσσονται. Θέλουμε γυμναστή, προπονητή τερματοφυλάκων, εργοφυσιολόγο – διατροφολόγο. Ισως και τιμ μάνατζερ. Να δούμε και το θέμα του σκάουτινγκ, γιατί πληρώνουμε ξένους σκάουτερ». Μόνο που προπονητή τερματοφυλάκων δεν θυμάμαι να είχε ποτέ η Εθνική, όταν απολύθηκε ο Παπαλάνης ο Τοπαλίδης έκανε και τον μάνατζερ και όσο για διατροφολόγο, είχα την εντύπωση ότι για την Εθνική μαγείρευε επίσης ο Τοπαλίδης, για να παίρνει το μεροκάματο. Οσο για τους υπεράριθμους σκάουτερ, ας μου επιτραπεί να υπενθυμίσω στον ελεήμονα πρόεδρο της ΕΠΟ ότι ο τελευταίος που προσελήφθη ήταν ο Βόταβα, λίγο σαν σκάτουτερ και πολύ σαν φίλος του Ρεχάγκελ. Επίσης ότι ο Βόταβα προσελήφθη μια μέρα πριν ξεκινήσει το Euro. Τώρα γιατί προσελήφθη τότε -για να κατασκοπεύσει τους αντιπάλους της Εθνικής, για να πάρει την αποζημίωση σε περίπτωση που στραβώσει η εκστρατεία και απολυθεί ο Ρεχάγκελ... μόνο ο πρόεδρος μπορεί να υποθέσει ή να ξέρει.

Σε αυτό το σημείο να προσθέσω ότι ο Γκαγκάτσης ό,τι λέει το λέει στα σοβαρά. Οπως για παράδειγμα την άποψή του ότι ο Νικοπολίδης δεν πρέπει να απομακρυνθεί από την Εθνική και πρέπει να δουλέψει ως προπονητής τερματοφυλάκων «όταν δεν έχει υποχρεώσεις με τον Ολυμπιακό». Τις Κυριακές δηλαδή το βράδυ μετά τα ματς και τις Δευτέρες να κάνει δεύτερη δουλειά στα ρεπό του.

Επειδή όμως το ταλέντο του προέδρου είναι όχι τόσο στο ποδόσφαιρο, αλλά στην ιστιοπλοΐα και μπορεί να καταλάβει με τη μία κατά πού φυσάει ο άνεμος, ο πρόεδρος έχει καταλάβει ότι το λαδάκι στο καντήλι του Γερμανού σώνεται. Ναι, «ο Νιόπλιας πρέπει να κάτσει στο πλάι του Ρεχάγκελ». Ναι, «ο Θοδωρής Ζαγοράκης θα γινόταν τιμ μάνατζερ της Εθνικής, αλλά ο Ρεχάγκελ δεν το είδε ζεστά». Το μόνο που έχω να προσθέσω είναι ότι, αν έσπαγε ο διάβολος το ποδάρι του και προκρινόμαστε από τον όμιλο, η Εθνική θα χρειαζόταν προπονητή τερματοφυλάκων; Ο Ρεχάγκελ θα είχε δει την πρόσληψη του Ζαγοράκη σωστά; Να περιμένω απαντήσεις πριν φυσήξει το επόμενο αεράκι;


Οσο περνάνε τα χρόνια ο κυρ-Κώστας Πολυχρονίου μοιάζει όλο και περισσότερο με τον Σπένσερ Τρέισι. Οχι τον Τρέισι της μαγκιάς της δεκαετίας του ’40, αλλά τον φιλοσοφημένο Τρέισι των αρχών του ’60 όταν σαν αστυνόμος στο «Mad, mad world» αποφάσιζε ότι καμιά φορά μερικά εκατομμύρια δολάρια είναι πιο σημαντικά από τον νόμο και την οικογένεια. Δεν ξέρω ποιες συνήθειες έχει αποτινάξει ο Πολυχρονίου με τα χρόνια, αλλά σίγουρα μια από αυτές δεν είναι η έφεση στο κλισέ.

Στο πρόσωπο του κυρ-Κώστα ζωγραφίστηκε ένα χαμόγελο που πολύ θα ήθελε να βλέπει ο Πελέ πριν από 48 χρόνια. Από το ύφος καταλάβαινες ότι ήταν έτοιμος να ρίξει νουθεσία. Ενας ηλεκτρισμός επικρατούσε στο στούντιο της ΝΕΤ. Τι το πρωτότυπο θα έλεγε ο κυρ-Κώστας; Οτι επιτυχία είναι και να πηγαίνεις σε τελικό Ευρωπαϊκού Κυπέλλου; Οτι δεν πρέπει να ισοπεδώνουμε τα παιδιά που μας έδωσαν τόση χαρά πριν από τέσσερα χρόνια στην Πορτογαλία; Οτι δεν πρέπει να κοιτάμε πίσω, αλλά να προετοιμαζόμαστε για τα προκριματικά του Μουντιάλ του 2010, το Ολυμπιακό τουρνουά του 2012, το Euro του ίδιου χρόνου και το Διαπλανητικό Πρωτάθλημα του 4018; «Από τις αποτυχίες μπορείς να βγάλεις περισσότερα συμπεράσματα», οπότε μαλακία μας ήταν που πήραμε το Euro του 2004, αφού αντί για ένα κομμάτι τσίγκο θα είχαμε βγάλει καντάρια από συμπεράσματα. Μήπως ο Πολυχρονίου θα έλεγε το perennial favourite «Πρέπει να πάψουν να πυροβολούν την Εθνική» που το λέει ο ένας στον άλλο, αλλά κανένας δεν ονομάζει αυτούς που την πυροβολούν; Πριν ο κυρ-Κώστας είχε κάνει μια φιλότιμη προσπάθεια να ξεδιαλύνει ακόμα ένα μέγα μυστήριο. Τι σημαίνει το «δεν εκμεταλλευθήκαμε για το ελληνικό ποδόσφαιρο την επιτυχία στο Euro». Εγώ μια χαρά νομίζω ότι την εκμεταλλευτήκαμε. Και μπλουζάκια βγάλαμε και κούπες κατασκευάσαμε και «πειρατικά» αρματώσαμε και το κύπελλο αμολήσαμε στα χωριά να το προσκυνάνε σαν την Παναγία τη Σουμελά.

Τη στιγμή όμως που ο Πολυχρονίου πήγαινε να αποκαλύψει το μέγα μυστήριο, τι σήμαινε η εκμετάλλευση του 2004, ο Πέτρος Μίχος τον έκοψε: «Δεν είναι τώρα ώρα να το αναλύσουμε…». Και ο Αντώνης Κατσαρός συμφώνησε με τους καλοπροαίρετους ήχους που πρέπει να κάνει κάθε τηλεπαρουσιαστής του κρατικού όταν ψάχνει να φανεί χαρούμενος επειδή σε τρία ματς η ομάδα έβαλε ένα γκολ. Η Αννα Καραμανλή, που έπειτα από δύο ώρες όρθια στο πάνελ είχε αποκτήσει τη σωματική και πνευματική ακαμψία πελάτη του Κουτσάφτη, δεν έμοιαζε να έχει διάθεση να μπει στην κουβέντα. Ο κυρ-Κώστας είχε το γήπεδο ανοιχτό για να κάνει παιχνίδι. «Τώρα πρέπει να πάμε όλοι να υποδεχτούμε στο αεροδρόμιο τα παιδιά που επιστρέφουν. Οχι μόνο να βρισκόμαστε κοντά τους μετά τις νίκες, αλλά και στις ήττες…».

Εξω από το πλάνο ο Αντώνης Κατσαρός ακούστηκε να ξεφωνίζει με τη χαρά του ανθρώπου που άκουσε ένα ολοκαίνουργιο κλισέ. Με ελεγχόμενα επιφωνήματα του τύπου «aye, aye» που λένε οι συμπολιτευόμενοι βουλευτές στη Βουλή των Κοινοτήτων ο Κατσαρός επικρότησε την πρόταση. «Ναι. Οχι μόνο στις επιτυχίες. Τώρα πρέπει να πάμε όλοι μας που η ομάδα μάς χρειάζεται περισσότερο από ποτέ», είπε στο περίπτερο ο κλισολάγνος Αντωνάκης. Ας μην παρεξηγούμε όμως την προτροπή. Ας πούμε ότι είναι από αυτές τις ρητορικές, τύπου Καντάφι, που όταν οι Παλαιστίνιοι πολεμούσαν τους Ισραηλινούς στη Σατίλα, ο Αραψ ηγέτης είχε πει: «Θα πέσουμε όλοι μέχρι ενός» από το σπίτι του στη Λιβύη. Οπότε αν κάποιος πειθάρχησε στα κελεύσματα του κυρ-Κώστα και του Αντωνάκη και πήγε στο «Ελ. Βενιζέλος» για την υποδοχή, αλλά δεν τους είδε, μη γίνεται τόσο ψείρας που να παρεξηγείται. Ετσι μιλιούνται τα σωστά τα δημοσιογραφικά. «Να μπούμε και να παίξουμε γερά». Και μια μέρα θα πεθάνω, αν βγει κάποιος παίκτης και πει: «Εμείς κάναμε το καθήκον μας να παίξουμε γερά, αλλά ο Τσόχος που έβγαλε τον τίτλο στην εφημερίδα βαριότανε να κουνηθεί». Τέλος πάντων, χαλάλι του Πολυχρονίου και του Κατσαρού που την πέσανε για ύπνο αντί να πάνε στο λιοπύρι στο «Ελ. Βενιζέλος», αλλά τον Οθωνα Ρεχάγκελ πώς να τον συγχωρήσεις.

Τον παινεμένο Γερμανό, που μέχρι και κάθε μέρα γράφαμε ότι δεν το βάζει κάτω στα δύσκολα, αλλά μάλλον θεώρησε τον αποκλεισμό εύκολο και αντί να συνοδεύσει την αποστολή στην επιστροφή έμεινε στη Γερμανία. Λέω λοιπόν και εγώ με το φτωχό μου το μυαλό: μισή στάλα εγωισμό δεν έχει κάποιος από τη διοίκηση της ΕΠΟ, να πει στον Γερμανό ότι στα καράβια, «πειρατικά» ή όχι, που βουλιάζουν τελευταίος φεύγει ο καπετάνιος; Αλλά συγγνώμη τη θυμήθηκα και πάλι τη γραμμή. «Πρέπει να κοιτάμε μπροστά, στους προκριματικούς του Μουντιάλ για το 2010» και όχι προς τη Γερμανία που την κοπάνησε ο Οθωνας.


Ελπίζω πάντως να το κατάλαβαν όλοι οι συνάδελφοι ότι τον Οτο το μόνο που τον ενδιαφέρει είναι τι γίνεται με την εθνική Γερμανίας και τι γράφει ο γερμανικός Τύπος. Επίσης ότι για τον ελληνικό Τύπο δεν κάνει τον κόπο ούτε να πέρδεται. Το δικαίωμα φυσικά του το έδωσαν οι ίδιοι οι δημοσιογράφοι που στο Euro του 2004 όποιος δεν το έπαιζε Ελληνάρας αντιμετωπιζόταν σαν ρεβιζιονιστής την εποχή του Στάλιν.