Εδώ και τώρα ανταλλαγή!

O Παναθηναϊκός του 2007-08, πλήρης στην περιφέρεια αλλά προβληματικός στις ρακέτες, χρειαζόταν επειγόντως έναν ψηλό αξίας, ώστε να αποκτήσει την ισορροπία που θα τον εδραίωνε στην κορυφή της Ευρώπης. Και τι έκανε για να λύσει το πρόβλημά του; Αγόρασε τον Σαρούνας Γιασικεβίτσιους.

Ο Ολυμπιακός του 2008-09 έχει ισχυρότατη γραμμή κρούσης με Μπουρούση, Πρίντεζη, Βασιλόπουλο, Μαυροκεφαλίδη, Τσακαλίδη, Βουγιούκα, Ερτσεγκ και ψάχνει χώρο για να στριμώξει τον Σχορτσανίτη. Τι άλλο χρειάζεται; Περιφερειακούς παίκτες αξίας. Ποιον πήρε; Τον Νίκολα Βούιτσιτς των 2,13 μ.

Δεν σκαρώνουν μια ανταλλαγή μεταξύ τους, για να ζήσουν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα;

Αστειεύομαι, φυσικά. Οταν βρίσκει μια ομάδα στον δρόμο της παίκτες σαν τον Γιασικεβίτσιους και τον Βούιτσιτς, τους αρπάζει κακήν κακώς και φεύγει τρέχοντας με τον θησαυρό παραμάσχαλα. Μετά την απομάκρυνση από το ταμείο, ουδέν λάθος αναγνωρίζεται.

Το ταμείον κάθε άλλο παρά μείον είναι.

Ο ανταγωνισμός μεταξύ των δύο «αιωνίων» μπορεί να γεννά ακραία παρατράγουδα σαν αυτά που ζούμε (και θα ζούμε μέχρι να πάρουν στην κατάσταση στα χέρια τους αθλητές και προπονητές) στους τελικούς, ταυτόχρονα όμως δίνει ώθηση σε ολόκληρο το στερέωμα και γεμίζει το πρωτάθλημά μας με στολίδια εκπάγλου κάλλους. Εάν κοιτάξει ο ανύποπτος παρατηρητής χαμηλότερα, εκεί όπου πολλές ομάδες φυτοζωούν ή πνέουν τα λοίσθια, θα πει ότι του ψωριάρη του έλειπε μόνο η φούντα με το μαργαριτάρι.

Τέτοιου είδους μαργαριτάρια, όμως, μπορούν να κρύψουν με τη λάμψη τους τη φτώχεια και την παρακμή στην οποία είναι βυθισμένη η πλέμπα της Α1. Ο Παναθηναϊκός και ο Ολυμπιακός παίζουν σ' ένα δικό τους πρωτάθλημα, το οποίο χωράει μόνο δύο μνηστήρες. Ενα πρωτάθλημα ανήμπορο να τους σκληραγωγήσει για τις μάχες της Ευρώπης. Ενα πρωτάθλημα των δέκα ημερών.

Ο Βούιτσιτς είναι ασφαλώς ο κορυφαίος ψηλός των ευρωπαϊκών γηπέδων, ένας Σαμπόνις των όχι-και-τόσο-φτωχών. Ο Γιασικεβίτσιους ήρθε στην Ελλάδα με την ετικέτα του «ανθρώπινου κομπιούτερ» στο διαβατήριό του. Εκτός ΝΒΑ, δεν είναι περισσότεροι από 4-5 οι μπασκετμπολίστες ανάλογης ή συγκρίσιμης αξίας.

Τους συνοδεύουν, πάντως, ερωτήματα. Του Κροάτη τα πόδια είναι ταλαιπωρημένα όσο λίγων, ο δε Λιθουανός δυσκολεύεται να προσαρμοστεί στη φιλοσοφία του Ομπράντοβιτς. Ο Γιασικεβίτσιους ήταν πέρυσι ο πιο ακριβοπληρωμένος ρολίστας της οικουμένης (όταν δεν έπαιρνε την κατάσταση στα χέρια του με το έτσι θέλω), ενώ ο Βούιτσιτς θέλει έναν ικανό πόιντ γκαρντ για να του δίνει την μπάλα (όταν δεν αναλαμβάνει ο ίδιος οργανωτικό ρόλο από τη γραμμή του φάουλ). Ο Παναθηναϊκός εξακολουθεί να χρειάζεται έναν σέντερ αξίας και ταιριαστό στο ιδιόμορφο στυλ της ομάδας, ενώ ο Ολυμπιακός ψάχνει τον εγκέφαλο που θα κάνει τη μηχανή να λειτουργήσει.

Μέχρι να ανακοινωθεί η πολυσυζητημένη μεταγραφή του Πέκοβιτς στο «τριφύλλι», μέχρι να τελεσφορήσει το φλερτ του Παπαλουκά με την παλιά του ομάδα, ο Βούιτσιτς και ο Γιασικεβίτσιους θα μοιάζουν με πετράδια δίχως στέμμα.