Φτάνει να μην παίζει στην ομάδα σου

O Τραπατόνι φεύγοντας είπε ότι αφήνει στην εθνική Ιταλίας έναν παίκτη πάνω στον οποίο μπορεί να χτιστεί μια ομάδα. Αναφερόταν στον Αντόνιο Κασάνο, αληθινό διάδοχο του Ρομπέρτο Μπάτζιο, παίκτη ικανό να γίνει ηγέτης (πράγμα που δεν ήταν ποτέ ο Ντελ Πιέρο) και καθοριστικός (πράγμα που δεν ήταν ποτέ ο Τότι). Ευτυχώς για τους Ιταλούς, ο Λίπι την παρακαταθήκη του «Τραπ» την πέταξε στα σκουπίδια. Γιατί αν στήριζε την ομάδα του πάνω στον Κασάνο, όχι το Μουντιάλ δεν θα κέρδιζε, αλλά είναι αμφίβολο αν θα περνούσε από τον όμιλο.

Λίπι

Οταν ο Λίπι είχε μιλήσει στην Αθήνα πριν από ένα χρόνο για την εμπειρία του στον πάγκο της εθνικής Ιταλίας, είχε πει ότι ο Κασάνο ήταν ένας από τους λόγους που πέτυχε. «Τον είχα καλέσει στην αρχή και έκανε τα δικά του. Τον ανέχθηκα για λίγο και τον έδιωξα. Μετά φώναξα τους υπόλοιπους και τους είπα ότι κανείς δεν είναι καλύτερός του. Αλλά ότι αν θέλουμε να κάνουμε κάτι σπουδαίο, θα πρέπει να μάθουμε από την περίπτωσή του: το ταλέντο μόνο δεν φτάνει». Νόμιζα ότι ήταν υπερβολικός. Είχε δίκιο.

Πέτζα

Τον περασμένο Νοέμβριο είχε έρθει στην Αθήνα με τη Ρεάλ Μαδρίτης, που είχε στο πρόγραμμά της το ματς με τον Ολυμπιακό, ο τεχνικός της διευθυντής Πέτζα Μιγιάτοβιτς. Ενα από τα τρία βράδια που έμεινε στην Αθήνα ήπιαμε ένα ποτό παρέα με τους λίγους φίλους που έχει εδώ. Τον ρώτησα αν είναι εύκολο να δουλεύει ως τεχνικός διευθυντής και να κρίνει ποδοσφαιριστές τη στιγμή που μόλις χθες ήταν ένας από αυτούς. Παραδέχτηκε ότι στην ψυχή του παραμένει ακόμα παίκτης και ότι παράγοντας θα αργήσει να γίνει. Μου είπε ότι όταν τον πιάνει νοσταλγία για την μπάλα, κατεβαίνει και παρακολουθεί τις προπονήσεις της ομάδας για να διασκεδάζει με τα εσωτερικά διπλά και τις καθημερινές εντάσεις τους. «Ξέρεις ποιον χαίρονταν πιο πολύ όλοι στις προπονήσεις της "Βασίλισσας";», με ρώτησε. Ομολογώ ότι δεν κατάφερα να φανταστώ ότι η σωστή απάντηση ήταν ο Κασάνο. «Είναι καταπληκτικός να τον βλέπεις», μου είπε. «Φτάνει να μην είναι στην ομάδα σου».

Ψέματα

Τα σκεφτόμουν όλα αυτά στο Λετσινγκράουντ της Ζυρίχης και τις δύο φορές που τον είδα να παίζει. Ο τηλεοπτικός φακός στην περίπτωση του Κασάνο λέει ψέματα. Ο Ιταλός είναι ηθοποιός του θεάτρου. Για να τον απολαύσεις πρέπει να τον δεις στο σανίδι. Και αν τον δεις, καταλαβαίνεις γιατί γοητεύει και γιατί δεν τον αντέχει κανένας.

Κοντρόλ

Το κοντρόλ του Κασάνο είναι πράξη δημιουργίας. Ο άτιμος μετράει την μπάλα τόσο σωστά που την υποδέχεται όχι απλά στον σωστό χρόνο αλλά και με τον σωστό βηματισμό. Με τη Ρουμανία άδειασε πάνω στην κίνηση του κοντρόλ τον Ρατ, διότι πριν του έρθει η μπάλα, τον είχε ήδη βάλει στην πλάτη του: μετά την κατέβασε και στριφογύρισε τόσο εύκολα που ο Ρουμάνος έμεινε να τον κοιτάζει. Στο ίδιο ματς προσποιήθηκε ότι θα δώσει μια κάθετη πάσα και την ίδια στιγμή κόλλησε την μπάλα στο πόδι: οι δύο Ρουμάνοι που τον παρακολουθούσαν στον χώρο του κέντρου πήγαν ο ένας στο χώμα και ο άλλος στη φυλακή! Με τη Γαλλία κάνει μία κίνηση και πετάει την μπάλα μπροστά με τη μέση, που είχα να τη δω από τα επίκαιρα που περιγράφουν τον καιρό του Πούσκας. Και την ίδια στιγμή πλακώνεται με τον Εβρά, βρίζεται μαζί του σε όλη τη διάρκεια του ματς, του ρίχνει αγκωνιές και τον φτύνει μόνο και μόνο επειδή αυτός στο 10' του έκανε ένα φάουλ.

Ιούλιο

Γεννήθηκε στο Μπάρι τον Ιούλιο του '82, την ίδια μέρα που η Ιταλία κέρδισε το Παγκόσμιο Κύπελλο. Οι Ιταλοί τον αποκαλούν predistanato, δηλαδή «ταγμένο από τη μοίρα». Που είναι περίπου συνώνυμο του «μοιραίος».