Ούτε υπερδύναμη ούτε κακή ομάδα

Η Ελλάδα είναι μία χώρα που πληγώνει τα παιδιά της. Ολοι έπεσαν πάνω στον Νικοπολίδη για το γκολ που δεχτήκαμε με τη Ρωσία. Είδε κανείς το λάθος του Τσεχ στο ματς με την Τουρκία; Αυτό θεωρώ εγώ λάθος.

Αυτό που έκανε ο Αντώνης ήταν μία επιλογή, να κυνηγήσει την μπάλα πλάγια πιστεύοντας ότι με την πίεση στον Ρώσο θα του δυσκόλευε την εξέλιξη της φάσης. Ολη η ομάδα παίζει, όλη μαζί νικά, όλη μαζί χάνει. Ο Τσεχ, αντίθετα, έχει την μπάλα στα χέρια του και του φεύγει. Ναι, αυτό είναι καταστροφικό λάθος, αλλά η θέση του τερματοφύλακα είναι τέτοια. Κανείς δεν θυμάται τα γκολ που σώζεις, αλλά αυτά που τρως. Εγώ θα ήθελα να πω στον Αντώνη ότι πρόσφερε πολλά στην Εθνική ομάδα και το γεγονός ότι αυτά τα τελευταία χρόνια φτάσαμε τόσο ψηλά το οφείλουμε και σε αυτόν. Ενα «ευχαριστώ» από όλους μας θα είναι το λιγότερο που μπορούμε να του πούμε.

Σήμερα περιμένω από τον Οτο Ρεχάγκελ να δώσει στα υπόλοιπα παιδιά την ευκαιρία να αγωνιστούν. Ελπίζω επίσης σε ένα καλό αποτέλεσμα για όλο τον κόσμο που ήρθε στην Αυστρία να δει τα ματς της Εθνικής, αλλά έφυγε με το παράπονο. Τουλάχιστον είμαι κάτι περισσότερο από βέβαιος ότι θα αγωνιστούμε καλά και θα προσπαθήσουμε όπως στο ματς με τη Ρωσία.

Η Ελλάδα, για να μην ξεχνιόμαστε, δεν είναι υπερδύναμη για να θέλει να ξαναπάρει το Κύπελλο. Ομως δεν έγινε ξαφνικά και κακή ομάδα. Συμβαίνει στο ποδόσφαιρο να σε πάρει από κάτω αν ένα αποτέλεσμα δεν έρθει υπέρ σου. Αν, για παράδειγμα, ο διαιτητής δεν σημείωνε οφσάιντ τον Γκέκα που καλυπτόταν, όπως είδα στην τηλεόραση, τότε θα ισοφαρίζαμε στο τέλος και αμέσως όλα τα σχόλια θα ήταν διαφορετικά, συν το ότι ακόμα και σήμερα θα ελπίζαμε σε πρόκριση με συνδυασμό αποτελεσμάτων. Τόσο οριακά είναι τα πράγματα μερικές φορές. Και κάτι ακόμα θα ήθελα να προσθέσω. Είναι απαράδεκτο να δίνουν τα κανάλια βήμα στον κάθε αποτυχημένο και εμπαθή να βγαίνει και να λέει ό,τι του κατεβαίνει για τα παιδιά. Είναι απαράδεκτο και ο κόσμος, που δεν τρώει κουτόχορτο, καταλαβαίνει ότι το κάνουν για μερικά ψίχουλα τηλεθέασης.

Οσο για την κριτική που γίνεται στον Οτο Ρεχάγκελ, θέλω να πω ένα πράγμα. Οπως κάθε άνθρωπος που δουλεύει, και αυτός έκανε λάθη. Αλλά το να ζητούν κάποιοι να παραιτηθεί ή να φύγει το βρίσκω άδικο και άστοχο. Ξέρει καλύτερα από οποιονδήποτε τι χρειάζεται να κάνει για να παρουσιαστεί η ομάδα φρέσκια στα προκριματικά του Μουντιάλ. Και αυτός είναι πια ο επόμενος στόχος και δεν βλέπω γιατί να μην τα καταφέρουμε και αυτή τη φορά.

Κάτι ακόμα για τα άλλα ματς. Η Γερμανία βρήκε σκληρή αντίσταση από την Αυστρία και νίκησε με ένα γκολ του Μπάλακ, που νόμιζες πως θα σκίσει τα δίχτυα. Δεν θα είναι εύκολη αντίπαλος για την Πορτογαλία στα προημιτελικά. Τώρα που μπαίνουμε στα νοκ άουτ μετρά πολύ η φανέλα και θα το δούμε συχνά. Εκείνοι που μου άρεσαν ήταν οι Τούρκοι, οι οποίοι ανέτρεψαν πάλι το σκορ. Αλλά η Κροατία, η οποία ακόμα και με τα δεύτερα νικάει, είναι πολύ σκληρό καρύδι. Μία ομάδα-έκπληξη στα ημιτελικά θα υπάρχει και πάλι. Αυτή είναι η κληρονομιά της Ελλάδας του 2004 στη διοργάνωση.